Bewuste tijd voor jezelf

Wel willen en niet kunnen

By Reageer

Streng zijn voor jezelf en voor anderen. Kijken vanuit een plaatje dat alles perfect moet zijn. Dat je altijd sterk, aanwezig, helder, doelgericht, liefdevol en gefocust moet zijn. Je zou het wel willen. Je kan het echter niet.

Hoe erg is het als je iets niet kan? Moet je het dan wel willen?

Aan de basis van deze vraagstelling ligt dat je echt niet alles kan. Het is namelijk echt niet mogelijk alles te kunnen en om dat wat je doet helemaal perfect te doen. Ik heb het al vaker gezegd en zeg het graag nog een keer: goed genoeg is helemaal prima.

Begrijp mij alsjeblieft niet verkeerd, dit is geen vrijbrief om niet je best te doen. Het gaat erom dat je doet wat op dat moment in jouw vermogen ligt. Soms leg je er een schepje bovenop, een uitdaging kan ook leuk zijn, en soms ook niet.

Wist je dat hier, zowel bewust als onbewust, vaak verwijten onder zitten die je jezelf of een ander geeft? Zo heb ik jarenlang vol verwijten richting mijn moeder gezeten. Dat ze nooit inging op mijn gevoelens, dat ze deze wegwuifde, als waren ze irritante vliegen. 

Uiteindelijk ontdekte ik dat ze dit niet bewust deed. Ze wilde wel, ze kon echter niet. Ze had dit zelf nooit geleerd. Wist dus niet hoe. Dus reageerde ze zoals zij dacht dat goed was, vanuit de allerbeste intentie. Dat dit voor mij niet werkte en ik het nu heel anders doe, heb ik te danken aan de les die zij mij leerde. 

Ze wilde wel, maar kon het niet

Mijn verwijt aan mijn moeder dat ze het niet goed had gedaan, komt vanuit een beeld dat ik had hoe het wel moest. Een behoorlijk perfectieplaatje.

Grappig genoeg, is dat wat ze deed uiteindelijk wel goed geweest voor mij. Ik heb namelijk mijn les eruit gehaald en heb mij tot de vrouw ontwikkeld die ik nu ben, met wie ik, al zeg ik het zelf, erg tevreden ben. De les, het voorbeeld dat mijn moeder mij gaf, had ik hiervoor echt nodig!

De conclusie die ik hieruit trek, is dat ook al kan je iets niet, zolang er een willen achter zit vanuit de beste intentie, dat de boodschap dan wel goed is en ook echt wel aankomt. Of dit nu direct is of jaren later, dat hangt van de ontvangende partij af. Want bij diegene kan best wel eens een -ongewenst- perfectieplaatje een goede ontvangst van de boodschap verhinderen.

wel willen en niet kunnen

Merk je dus dat je jezelf of een ander iets verwijt, onderzoek dan eens welk perfectieplaatje achter dat verwijt zit. Ik weet namelijk zeker dat als je dat plaatje weghaalt, je een prachtige intentie ziet verschijnen.

Hartelijke groet, Nicole 🙋🏼‍♀️

PS Blijf je tegen de perfectieplaatjes aan lopen en lukt het je niet om erlangs te kijken? Is ook niet altijd even makkelijk. Soms loop je gewoonweg tegen je eigen blinde vlek aan. Wat dan helpt? Houd het niet voor je. Praat erover. Samen zie je meer. Behoefte aan een goed en verhelderend gesprek? Bel of mail mij gerust: 0647 820 313 of nicole@klipenklaarcoaching.nl

Grenzen vervagen

By Reageer

Tot mijn grote verbazing vielen afgelopen zondag twee enveloppen in de bus. Post. Echt, geen grapje. Wij kregen post op zondag. En niet omdat het per ongeluk bij de buren in de bus terecht was gekomen. Nee, we zagen de bezorger zelfs nog weglopen.

Ik maak hier dan gelijk een verhaal bij: hij had vast iets anders belangrijks op zaterdag waardoor hij besloot om de post dan maar op zondag te bezorgen. Een huwelijk of zo. Of een begrafenis. In elk geval iets waar je absoluut bij wilt zijn en ook echt geen tijd hebt om voor je daarheen gaat je postronde nog te lopen.

Of hij heeft nu twee banen en schoof daarom noodgedwongen de postbezorging door naar zondag. Of hij had vrijdagavond een te gek feest en was zaterdag te brak om ook maar iets te doen.

Kan allemaal. En er zijn nog legio andere verhalen te bedenken waarom deze postbezorger zijn ronde op zondag besloot te doen. Ik denk dat ik het nooit zal weten. 

Wat ik dan wel grappig vind, is dat ik het zelf verder helemaal prima vind om de post op zondag te krijgen. Als hij dit voortaan zal doen, zal ik er zeker aan wennen. Net als dat ik er nu aan gewend ben dat er op maandag geen post komt. Jammer als je op maandag jarig bent, want geen kaartje in de bus. Maar dat doen toch steeds minder mensen (ik nog steeds wel, blijf het leuk vinden, zowel om te versturen als om te krijgen, maar dat is een ander verhaal).

Weekend (zaterdag en zondag), werkdagen (maandag tot en met vrijdag) – in onze huidige economie beginnen deze grenzen steeds meer te vervagen. Op zich niets mis mee, ik werk zelf ook regelmatig in het weekend. Waar je dan echter wel voor moet waken, is dat je genoeg tijd pakt voor ontspanning. En dat kan nog best wel een ‘dingetje’ zijn.

Zo merkte ik zelf toen ik kortgeleden op zowel zaterdag als zondag had gewerkt, dat ik maandag een sterke druk voelde om te werken. Ik had mij voorgenomen die maandag als weekend te zien. Beetje in huis rommelen, poetsen, wasje draaien en lekker een boek lezen. Aandacht voor huis en mijzelf, verder niets. Dat was het plan.

Gek genoeg voelde deze dag alsof ik aan het spijbelen was. Dit gevoel bleek zo sterk te zijn dat ik uiteindelijk toch de laptop heb aangezet om nog een paar uur te werken. 

Reden voor mij om dat ‘spijbelgevoel’ aan een onderzoek te onderwerpen. Wat speelt daar?

De basis voor het spijbelgevoel bleek de gedachte: “iedereen is aan het werk, alleen ik loop hier te niksen”. Deze gedachte maakte behoorlijk snel een schuldgevoel wakker. En waarom? Omdat ik van kinds af aan heb geleerd dat maandag tot en met vrijdag werkdagen zijn, de zaterdag voor de boodschappen, sporten, huishouden en dat soort dingen en de zondag is een rustdag. Deze ‘les’ is voor mij een ‘wet’ geworden.

De wet: “Een werkdag is een werkdag, ook al heb je het weekend gewerkt.”

Deze wet wordt sterk ondersteund door de benaming: op een werkdag hoor je toch te werken. Dit is dezelfde reden waarom er nog steeds met een scheef oog gekeken wordt naar mensen (hoe groot de groep ondertussen ook is) die parttime werken. Dan doe je dus niks op een werkdag. En ook hier, ‘what’s in a name’: je werkt parttime. Je werkt maar een beetje, doet niet voor vol mee…

Geen wonder dus, dat je door die druk, alleen al door de benamingen, toch maar weer gaat werken. De vervagende grenzen van de weekenden en werkdagen kunnen dus heel makkelijk ook jouw grenzen vervagen. Met het grote gevaar dat je werkt, en werkt, en werkt. En zo nauwelijks of helemaal niet ontspant.

Ontspanning, bijkomen van de drukte op je werk, is echter hard nodig om de drukte in je hoofd weg te laten zakken. Ontspannen helpt je loslaten, wat ruimte geeft om op te laden. Doe je dit te weinig, blijft jouw boog gespannen. Totdat ergens, op een dag, het lijntje knapt. 

Grenzen vervagen: helaas dus ook die van je rustdag! 

Ondertussen, met die vervagende grenzen, maakt het niet meer uit welke dag van de week, of dagen, jij ontspant. Als je het maar doet. 

Dus is het goed om je bewust te zijn van die echt ontzettend onbewuste energie die er hangt rondom het niet werken op maandag, dinsdag, woensdag, donderdag of vrijdag. En ook om je te realiseren hoezeer deze energie hard op jou inbeukt alleen al door de benaming en jou daardoor als het ware dwingt om jouw grenzen te laten vervagen, zodat jij op een werkdag ook echt wel doet wat de dag zegt dat jij moet doen, namelijk werken.

Mijn conclusie na dit kleine onderzoek: het maakt niet uit dat de grenzen tussen weekend- en werkdagen vervagen. Zolang jij jouw grenzen maar bewust bewaakt zodat deze niet ook vervagen. Houd je eigen rustgrens in de gaten!

Werkdag - weekend, grenzen vervagen. Bewaak jij jouw rustgrens wel?

Hartelijke groet, Nicole

PS Merk je dat jouw grenzen meer en meer vervagen? Dat jij jezelf weinig rust en ontspanning gunt omdat er zoveel moet? Omdat jij zoveel te doen hebt? Of omdat jij toch echt wel al die ballen in de lucht wilt houden? Grijp in voor het te laat is! Gebruik deze zomer om te onderzoeken wat voor jou een prettige balans tussen werk en rust is. 

Dit hoeft niet moeilijk te zijn. Echt, geloof mij. En ja, ook ik trap nog wel eens in die val. Maar ik weet ook hoe ik er weer snel voor kan zorgen dat ik wel mijn rust pak. Iets wat ik jou ook kan leren. Wil je meer weten? In mijn -gratis- training OPEN je hart naar jezelf geef ik je vier oefeningen waarin je aandacht geeft aan jezelf. Aandacht die jou heel veel rust geeft. Klik hier om je in te schrijven.

Zelf en niet alleen

By Reageer

“Zelluf doen” Ken je die uitspraak? Als je kinderen hebt, vermoed ik van wel. Al vroeg denken kinderen dat ze van alles zelf kunnen doen. Bijvoorbeeld zichzelf aankleden (ontstaan wel de meest prachtige creaties…) of alleen naar school fietsen omdat de oudere broer dat ook mag. Ik kan eeuwig doorgaan, houd het nu bij deze twee voorbeelden. 

Dat ze dit willen is natuurlijk helemaal prima, dit hoort bij het groter en ouder worden. Het uiteindelijke doel van opvoeden is ook dat je kind(eren) hun eigen leven gaan leiden. Het gaat om het ‘alles zelf willen doen’.

Want die wens om het allemaal zelf te willen doen hebben velen van ons ook in ons volwassen leven. En in dat ‘allemaal’, daar wringt de schoen.

Voor zaken als een tuin aanleggen en onderhoud of reparatie van de auto is het de gewoonste zaak van de wereld dat we een expert inschakelen. Voor de zorg voor jezelf is dit plots heel anders. Hier komt die overtuiging “Ik wil (en moet) het allemaal zelf kunnen” veel sterker naar voren. 

Terwijl het in feite hetzelfde is 

Het lastige is dat er meerdere overtuigingen zijn waar je in die zorg voor jezelf tegenaan loopt. Afgezien van die overtuiging dat je het allemaal zelf wilt doen en ook moet kunnen, leeft er ook sterk het idee dat als je bijvoorbeeld naar een coach gaat, dat er iets mis met je is. Bovendien zet je je vuile was niet buiten neer, daar heeft niemand behalve jijzelf wat mee te maken.

Al dit soort overtuigingen komen naar boven op de momenten dat zelfzorg nodig is. Met als gevolg dat je alles wat er bij je speelt voor je houdt, opkropt en het zelf maar weer probeert op te lossen.

Tot je tegen een hele harde muur oploopt 

Een muur die stress heet. Of burn-out. Gevoelens van machteloosheid, radeloosheid, wanhoop. Noem het op. Het blijft een muur. Een muur die niet aan de kant gaat en jou heel hard en pijnlijk met de neus op de feiten drukt.

Wel handig om het niet zover te laten komen.

Hiervoor helpt het om je bewust te worden van de overtuigingen die bij jou spelen. Want dan kan je met die overtuigingen aan de slag. Niet wegduwen, wel ze erkennen. Ze hebben lang goed voor jou gezorgd, nu ga je het op een andere manier doen. Vervolgens kan je ze vervangen door overtuigingen die jou wel ondersteunen: 

Ja, jij bent zelf verantwoordelijk voor de zorg voor jezelf.
Nee, jij hoeft dit niet alleen te doen.

Goed voor jezelf zorgen begint bij het niet alleen te willen doen. Een auto gaat elk jaar wel minimaal 1 keer naar de garage voor een onderhoudsbeurt. Waarom jij dan niet?

Jij bent kostbaar. Zorg voor jezelf

Hartelijke groet, Nicole

PS Heeft dit blog iets bij je wakker gemaakt? Top! Laat het in een reactie hieronder weten. Wil je hier verder over praten? Helemaal top. Bel of mail mij gerust: 0647 820 313 of nicole@klipenklaarcoaching.nl.

#bewustetijdvoorjezelf #zorgvoorjezelf #overtuigingen #zelfdoen #zelfennietalleen #onderhoudsbeurt

Vrijheid – waarin voel jij je onvrij?

By Reageer

Een paar weken geleden was ik op Ibiza voor een retraite met 6 andere vrouwen. De week stond in het teken van vrijheid.

Een mooi thema, zeker op Ibiza. Dit eiland staat nu heel erg bekend om de vele feesten en de beroemde Dj’s zoals Armin van Buuren. Feesten, tot diep in de nacht, al dan niet onder invloed van een pilletje, is een uiting van vrijheid. Een vrijheid waarin je je grenzen opzoekt, verlegt en wellicht zelfs helemaal aan de kant schuift. 

Het feestgedruis centreert zich in en rondom Ibiza-stad, gelegen in het zuiden. In het noorden van het eiland uit diezelfde vrijheid zich op een volledig andere manier. Dit gedeelte van het eiland heeft een enorme aantrekkingskracht op hippies. Vrede, rust en eenheid met de natuur komen hier heel sterk naar voren. Vrijheid uit zich hier in openheid en je eigen gang gaan volgens het ritme van de aarde, wars van de snelheid en het keurslijf van de moderne maatschappij.

Bij het bekijken en voelen van deze diverse vormen van vrijheidsenergie merkte ik hoezeer vrijheid je gevoel van zekerheid en veiligheid doet wankelen. Alsof de leuning van een smalle trap langs een steile berghelling wegvalt terwijl jij naar boven loopt. Tegelijkertijd komt er een euforisch gevoel naar boven vergelijkbaar met basisschoolleerlingen die op de laatste schooldag voor de zomervakantie juichend de school uitrennen: 6 lange weken vrij!!!

Dit scherpe contrast maakt vrijheid zo’n bijzonder fenomeen. Je wilt het heel graag én het is heel beangstigend.

Kijk eens vanuit het perspectief ‘Vrijheid’

Ik merkte hoe verhelderend het is om naar je eigen situatie te kijken vanuit het perspectief van vrijheid. Het gaf ruimte om oude gevoelens en overtuigingen los te laten. Ruimte om nieuwe stappen te kunnen gaan zetten buiten die veilige comfortzone. Al laat je alleen maar de trapleuning los, alleen dat al geeft vrijheid.

Kijk eens of jij de energie van vrijheid ook bij jou uit kan nodigen door jezelf een aantal vragen te stellen:

  • Hoe ziet voor jou het beeld van extreme vrijheid eruit?
  • Welke overtuigingen komen er bij je op als je naar dat extreme beeld van vrijheid kijkt?
  • Aan welke zekerheden hou jij je vast?
  • Voelt dat -nog- goed voor je?
  • En veiligheid, wat betekent dat voor je?
  • In hoeverre houden deze zekerheden en veiligheid jou nu vast?
  • Waarin voel jij je onvrij?
  • Wat kan je nu doen, welke stap kun je nu zetten om meer vrijheid te voelen?

Ik ben benieuwd wat vrijheid met jou doet. Laat je het mij weten?

Hartelijke groet, Nicole

PS Het kan zijn dat er door deze vragen heel veel bij je loskomt. Geef dit de ruimte (en de vrijheid) om er te zijn. Heb je behoefte hier verder over te praten, voelen en naar te kijken? Neem gerust contact met mij op.

Lucht je hart

By Reageer

Soms gebeurt er in je leven iets waar jij geen invloed op kunt uitoefenen en dat tegelijkertijd wel heel veel invloed op jou heeft.

Stel, als voorbeeld, dat vrienden van jou, met wie je het allebei zeer goed kan vinden, gaan scheiden. Wat voor invloed heeft dit op jullie vriendschapsrelatie? Blijf je een van hen zien of beiden? Wellicht wil je wel contact houden met allebei, maar wordt dit niet gewaardeerd door een van hen (of door beiden…). Van alles is hier mogelijk.*

Uit eigen ervaring, zowel aan de veroorzakende als aan de andere kant, weet ik dat dit best pittige situaties zijn. Pittig en emotioneel. Niet alleen voor de personen die in de scheiding zitten, én zeker ook voor jezelf.

Rouwen

Je stapt namelijk een rouwfase in, een fase waarin je afscheid neemt van een stel dat voor jou een eenheid vormde. En dat doet pijn. Dat roept allerlei emoties op. Emoties die je ongemerkt aan de kant schuift, “Want zij hebben het zelf zoveel zwaarder dan jij”. Natuurlijk, zij hebben het zwaar, geen enkele scheiding is leuk. Alleen heb ook jij echt tijd nodig om alle emoties te verwerken.

En terwijl je midden in je rouwfase zit, de emoties van alle kanten om je heen vliegen -zowel je eigen emoties als die van je vrienden- ben je ook met iets leuks en positiefs bezig. Je bouwt namelijk aan twee nieuwe vriendschapsrelaties, of 1 nieuwe vriendschapsrelatie (mag je ook nog een keer rouwen om het verlies van een vriendschap…).

Je neemt dus afscheid én je bouwt op. Een flinke emotionele rollercoaster.

Lucht je hart

In situaties als dit heb ik gemerkt dat het ontzettend belangrijk is om je uit te spreken. Bespreek het, zowel met de betrokkenen zelf als met anderen. Alles om te voorkomen dat je met al jouw emoties, bewust en onbewust, rond blijft lopen. Als je ermee blijft lopen en alles bij jezelf houdt, hopen de emoties zich in je op. Bij mij uit zich dit in hoofdpijn en verkrampte schouders, waar ik dan allerlei andere oorzaken voor bedenk (slecht geslapen, volle maan…), terwijl de feitelijke oorzaak niet verwerkte, genegeerde emoties zijn.

lucht je hart, geef jezelf ruimte

Hoe het zich ook manifesteert, je uitspreken geeft je een hele sterke verlichting. Het werkt bovendien ook door in de relatie die je aan het opbouwen bent én het kan de ander helpen bij het verwerken van zijn/haar emoties. Heel veel winst, dus.

Ik merk keer op keer dat het uitspreken van zaken die je bezighouden, of ze nu vervelend of plezierig zijn, heel veel lucht en helderheid geeft. Woorden aan je gevoelens en gedachten geven, helpt je bij het creëren van een perspectief of een mening. Tegelijkertijd ben je actief bezig met het verwerken van alle emoties die er omheen spelen en hangen.

Dus houd je niet in en lucht je hart!

Hartelijke groet, Nicole

* Ik heb het in dit blog over een gebroken relatie in de privésfeer, maar dit kan natuurlijk ook heel goed gaan om een gebroken relatie in de zakelijke sfeer, waarin bijvoorbeeld twee zakenpartners met elkaar breken of twee collega’s een hoogoplopend conflict met elkaar hebben. Wellicht gaat het dan niet om een vriendschapsrelatie, er is dan zeker wel sprake van een zakelijke relatie, als collega, medewerker, leverancier etc.

** Heb je moeite met je uitspreken en wil je hier stappen in zetten? Neem contact met mij op (mail nicole@klipenklaarcoaching.nl /bel of WhatsApp 0647 820313) en we maken een afspraak voor een geheel vrijblijvend inspiratiegesprek.

“Ga weg! Ik wil dit niet voelen!”

By Reageer

Wat stoten wij toch veel gevoelens van ons af. Afgelopen week kwam dit in meerdere van mijn gesprekken naar voren. Een greep uit wat wij niet van onszelf mogen:

  • Je schuldig voelen
  • Je verdrietig voelen
  • Je alleen voelen
  • Je klein voelen

En wat je dan wel mag, sterker nog, moet:

  • Je groot houden
  • Je sterker voordoen dan je je daadwerkelijk voelt
  • Slikken en weer door gaan

Stel je nu eens voor dat jij je schuldig voelt. Dit kan over van alles en nog wat zijn, groot, klein… Bijvoorbeeld dat jij binnen twee weken een nieuwe baan hebt gevonden terwijl een vriendin al een jaar op zoek is. Of dat jij een dag in de sauna zit, terwijl je moeder in het verpleeghuis op haar kamertje uit het raam zit te staren.

Vervolgens vertel je een vriend(in) dat jij je schuldig voelt en diegene reageert met: “Joh, je hoeft je helemaal niet schuldig te voelen. Je verdient het om blij te zijn/jezelf te verwennen!”

Je hebt geen zin in discussie, knikt en stuurt het gesprek een andere kant op.

Alleen…, ondertussen heb jij nog steeds dat schuldgevoel.

In tegenstelling tot de gangbare reactie, zeg ik: “Het is helemaal oké om je schuldig te voelen. Dit gevoel hoort bij jou. Het mag er zijn.”

Het mag

Ja, het mag. Je mag je schuldig voelen, je mag verdrietig zijn, je mag je alleen voelen. Echt.

Dit zijn namelijk gevoelens die jij daadwerkelijk hebt. Jij voelt dit. Sta jezelf dus ook toe om jouw eigen emoties echt te voelen. Stoot ze niet af. Laat ze zijn in alle hevigheid die ze wellicht geven.

Geef je gevoelens van bijvoorbeeld schuld en verdriet de ruimte, erken ze en omarm ze. Ze maken een wezenlijk onderdeel uit van jou. Ze maken jou tot wie jij bent. Zo jammer als je dat stuk van je af wilt stoten.

Licht en donker

Een beeld dat wij graag van onszelf geven en dat zeker via de sociale media sterk naar voren komt, is dat iedereen altijd blij is, dat alles altijd lukt en dat tegenslag echt niet bestaat. Gelukkig (ja echt!), gelukkig hebben wij ook geregeld pech, voelen wij ons schuldig en hebben wij verdriet. Want juist hierdoor kan je het gevoel van blijheid (of welk ander prettig gevoel dan ook) veel en veel sterker ervaren.

Afgelopen week was ik zwaar verkouden: keelpijn, verstopte neus, hoofdpijn, af en aan koortsrillingen. Echt geen feest. Als je er middenin zit denk je dat het nooit over gaat, dat je altijd die pijn en verstopte neus zult hebben. Tot je op een ochtend wakker wordt en merkt dat je je weer een stuk beter voelt. Dat gevoel is zo ontzettend prettig, een waar genot.

Zonder ziekte geen beterschap. Zonder licht geen donker, zonder koud geen warm en zo kan ik nog wel even doorgaan.

Wees lief voor jezelf

Ik herhaal nog maar eens wat ik eerder zei: al jouw gevoelens mogen er zijn. Je pijn, je vreugde, je verdriet, je plezier, je ziekte en je gezondheid. Natuurlijk is het prettig als de aangename gevoelens overheersen, en weet je, daar heb jij heel erg veel invloed op.

Je kunt namelijk vanuit liefde kijken naar jouw gevoelens van bijvoorbeeld schuld, verdriet en minderwaardigheid. Hiermee verdwijnt het gevoel niet. Het heeft wel een sterk verzachtend effect. De erkenning namelijk dat dit een echt gevoel van jou is, werkt zo sterk door, dat het gevoel zich gekoesterd voelt. En koestering maakt zacht. Vanuit die erkenning en die omarming ontstaat er weer ruimte. Ruimte waarin eenvoudig een ander gevoel, zoals bijvoorbeeld tevredenheid, naar boven kan komen.

gun jezelf alle soorten gevoelens, ze maken jou tot wie jij bent

Mijn uitnodiging: oefen de komende weken met het liefdevol benaderen van jouw ‘negatieve’ gevoelens. Ik ben heel benieuwd wat dit met jou doet, laat je het mij weten (nicole@klipenklaarcoaching.nl/ 0647 820 313)?

Hartelijke groet, Nicole

PS Wil jij jezelf bekwamen in jezelf liefde geven? Schaf de online training ‘Liefdevolle vriendelijkheid’ aan voor slechts € 12,75.

Kostbare tijd

By Reageer

Gisteren zat ik een middag in het ziekenhuis op de spoedeisende hulp met mijn vader (met wie het nu weer een stuk beter gaat 😁). Dit is een behoorlijk drukke afdeling (logisch). Voor mij als begeleider echter stond de tijd daar stil.
 
Dit valt mij daar elke keer op (helaas was dit niet de eerste keer, als mantelzorger kom je er nog wel eens). Ik merkte dat ik al snel in een wachtstand stapte. Af en aan is er enige actie, waarna het wachten door gaat.
 
In deze relaxstand dacht ik aan het fenomeen ‘tijd’ en met name hoezeer tijd als iets kostbaars wordt beschouwd.

Hoe kostbaar is de tijd?

Tja, ik zat in het ziekenhuis en kon dus niet werken. Dat kan je zien als kostbaar. Dit wordt over het algemeen ook als erg kostbaar gezien, denk maar aan de kreet: “tijd is geld”.
 
Tegelijkertijd was ik daar wel om mijn vader te helpen, dat is ook kostbare tijd, geen idee hoe lang hij nog te leven heeft en nu waren we toch weer een middag samen.
 
Alleen, is het dan de tijd die kostbaar is?
 
Of zou het kunnen zijn dat juist omdat wij roepen dat onze tijd kostbaar is, wij ons steeds zo haasten?
En ja, in een ziekenhuis is het haasten van een arts best handig, daar kan die snelheid er net voor zorgen dat de arts een leven redt.
 
In het dagelijkse leven waag ik het te betwijfelen dat de tijd kostbaar is. Die tijd is namelijk een constante. Jij niet.
 
Zo geredeneerd ben jij het die kostbaar is.
jij bent kostbaar neem de tijd
 
Jij bent kostbaar en degenen die jij liefhebt zijn kostbaar.
 
Ik werd in het ziekenhuis ‘gedwongen’ de tijd te nemen, om tijd door te brengen met mijn vader. En om tussen alle aandacht geven aan mijn vader door ook tijd aan mijzelf te besteden en goed voor mijzelf te blijven zorgen.
 
Niet de tijd is kostbaar. Jij bent het. Neem de tijd en zorg goed voor jezelf.
Nicole
PS Wil jij nu ook echt die tijd aan jezelf besteden en weet je alleen niet hoe en waar te beginnen? Neem contact met mij op (mail: nicole@klipenklaarcoaching.nl of bel/WhatsApp 0647 820313) en we maken een afspraak voor een inspiratiegesprek. Hierin bekijken we waar jij tegenaan loopt en hoe ik jou kan helpen. Of je nu wel of niet samen met mij verdere stappen zet, je gaat in elk geval geïnspireerd naar huis!
Tot gauw!

Kerst – stress of feest?

By Reageer

Nog even en het is Kerst. Dagen waar velen om diverse redenen naar uitkijken: lekker vrij, gezellige afspraken met vrienden en/of familie, vooruitkijken en aftellen naar het nieuwe jaar. Alles is versierd, de lampjes maken het donker buiten draaglijk en de kerstboom in huis maakt het plaatje helemaal af. Vooral als er ook pakjes onder liggen.

Velen vinden dit leuk. Niet iedereen. Hoe zit dit bij jou?

Er wordt ook best wel wat van je gevraagd, deze dagen. Niet alleen op de dagen zelf, ook vooraf. Kerstborrels, alles in huis regelen (“het moet natuurlijk wel netjes zijn”), allerlei afspraken maken (“bij wie welke kerstdag?”), de boodschappen, leuk die cadeautjes, maar ze moeten wel gekocht worden, en ga zo maar door. En ondertussen gaat je gewone werk ook door.

Waar haal je de tijd vandaan? En de energie?

Voor mij was dit de reden om te besluiten elk jaar ruim voor Kerst echt goede afspraken met mijzelf én mijn huisgenoten te maken. Zo wil ik altijd minimaal 1 avond alleen zijn, dat wil zeggen met partner en zoon (tenzij deze bij zijn vader is). Bovendien doen we het dan qua eten lekker makkelijk. Zo kan het makkelijk gebeuren dat wij op Eerste Kerstdag zitten te smullen van een boerenkoolstamppot.

De andere kerstdag kijken we wel wat we doen. Bij een van onze ouders of bij vrienden of we nodigen hen bij ons uit. Bij dit laatste staat wel altijd gemak bovenaan de lijst. Dus geen ingewikkelde drie-, vier-, vijf- of zesgangendiners waar ik uren voor in de keuken moet staan en 6 winkels voor moet leegplunderen. Zo serveerde ik vorig jaar een restje lasagne als voorgerecht. Ik had geen voorgerecht ingepland, maar de dag ervoor teveel lasagne gemaakt. Tja, moest op, dus dan als voorgerecht. De gasten liepen ermee weg!

Waar het om gaat en wat ik hier mee wil zeggen is:
maak het jezelf niet te moeilijk met Kerst.

Uiteindelijk gaat het erom dat je een gezellige tijd hebt. Met lang tafelen maak je mij niet blij (u bent gewaarschuwd, zo u mij uitnodigt…) en ik ben hier vast niet de enige in. Bijpraten, elkaar aandacht geven kan ook onder het genot van kopje thee en een glaasje wijn. En een wandeling maakt het, in elk geval voor mij, helemaal af.

kerst stress of feest

Mijn tip: Bepaal je grenzen en wees heel eerlijk. Zowel naar jezelf als naar anderen toe. Dan kan een ander dat namelijk ook zijn. Je zult zien dat die hoogstwaarschijnlijk ook geen zin heeft in urenlang tafelen, opzitten en leuk en gezellig doen. En als dat wel het geval is, kan je altijd kijken hoe je elkaar hierin tegemoet kan komen. Zolang je er maar eerlijk en open met elkaar over praat. Want 1 ding weet ik zeker: iedereen wil dat iedereen het naar zijn/haar zin heeft met Kerst en daar hoort niet bij dat jij na die Kerstdagen (1e, 2een 3eof hebben we al een 4e?) als een dweil op de bank hangt en een week nodig hebt om bij te komen.

Wat niet gaat lukken, want met Oud en Nieuw mag je opnieuw aan de bak….

Gun en geef jezelf dus ook met Kerst bewuste tijd en aandacht.

Ik wens je alvast superfijne, gezellige en relaxte feestdagen!

Warme groet, Nicole

PS Merk je dat je toch weer teveel moet en alles goed (lees perfect) wilt doen? Dat het jou vooral erom gaat dat alle anderen het naar hun zin hebben, terwijl jij diep van binnen alleen maar naar rust verlangt? Het is echt niet moeilijk dit tij te keren zonder dat de anderen hieronder te lijden hebben. Stel je eens voor hoe het zou zijn: Jij die rots in de branding, vol zelfvertrouwen, je weet wat jij wilt en ook hoe je dit gaat doen. Zonder enig schuldgevoel. Dit kan, echt!

Hoe? Ga voor de KLIP-methode: een coachtraject in combinatie met een online training. Meer weten? Neem contact met mij op voor een afspraak (mail: nicole@klipenklaarcoaching.nl of bel/WhatsApp 0647 820 313) en we bespreken het hoe en wat tijdens een inspiratiegesprek. Tot gauw!

Tijd voor reflectie

By Reageer

Na een week vrij kom je toch, helaas, heel snel weer in het oude ritme terug. Het prettige gevoel van je week vrij waarin je zo ontspannen was en alles op je gemak deed, is al snel verdwenen.

Dat lekkere gevoel vasthouden en in dat prettige, ontspannen ritme blijven is praktisch onmogelijk. Je hebt je werk, je huishouden, je kinderen en/of welke andere verplichtingen dan ook. Die hebben jouw tijd en aandacht nodig. En dan heb ik het belangrijkste, jij zelf, nog niet eens genoemd.

Het is ook niet erg, al die dingen en taken waar jij mee bezig bent. Je doet het graag en je krijgt er ook energie van. In elk geval zolang je voldoende tijd voor jezelf inplant 😏.

Een goede manier om dat ontspannen gevoel op te roepen en zo mee te nemen in al je bezigheden is reflectie. Even een pauze inlassen om de situatie te bekijken, tot rust te komen en te besluiten hoe je verder gaat.

Een voorbeeld ter illustratie:

Kortgeleden was ik, samen met 5 andere dames, een week op Kreta. Een van die dagen ondernamen wij een wandeling door een kloof. Op een kruispunt kwamen wij een stel tegen. De routebeschrijving die wij -en ook zij- hadden was niet helemaal duidelijk en ook de bewegwijzering op dat kruispunt was matig. Wij besloten redelijk snel hoe we wilden lopen en gingen verder. Toen we, niet veel later, even pauzeerden om wat te eten, haalde het stel ons in. Ze hadden besloten dezelfde route te nemen.

Een stuk verder was er weer enige onduidelijkheid op de route. Vage bordjes, pijlen die diverse kanten op wezen en een hek. Het hek had een poort, verderop hing een bordje, dus, “God zegene de greep”, we liepen verder op het pad. Even later kwam het stel ons tegemoet. Zij waren al een stuk verderop geweest, waar het pad overduidelijk niet klopte met de routebeschrijving -een route een klein uur terug naar het beginpunt- en het dorp dat ook in de beschrijving werd vermeld was nog heel erg ver weg. Ze hadden omdat alles zo onduidelijk was op Google maps gekeken en daar bleek de route bovenlangs nog zo’n 2,5 uur wandelen te zijn.

De vrouw sprak erg gehaast en merkte meerdere keren op dat zij echt niet voorbereid waren op nog eens ruim twee uur wandelen, en dan ook nog eens in de volle zon. Ze hadden daarom besloten dezelfde weg terug door de kloof te nemen, daar was in elk geval schaduw. Gehaast liepen ze verder.

Na een kort overleg, besloten ook wij om terug te gaan. Maar eerst lasten we een pauze in om, in de schaduw, weer wat te drinken en te eten. Na deze korte pauze gingen we weer op pad en tot onze verbazing ontdekten we vlakbij het hek een pad dat toch wel heel erg overeenkwam met het pad van de routebeschrijving. Het bleek uiteindelijk ook de juiste weg terug te zijn, conform routebeschrijving.

Een klein uur later waren wij terug bij het startpunt. Het stel was naar alle waarschijnlijkheid ergens halverwege de kloof.

Juist omdat wij op een belangrijk punt besloten te rusten, bleef onze blik helder en breed en vonden wij het juiste, korte pad. De stress van de vrouw vertroebelde en versmalde haar blikveld, met een gejaagde beslissing en een lange wandeling tot gevolg.

Dit voorbeeld geeft voor mij heel duidelijk aan hoe belangrijk het is om regelmatig korte rust- en reflectiemomenten in te plannen. Ga wat drinken, maak een korte wandeling, klets wat met een collega, gewoon kort iets anders doen waardoor je ontspant. Deze adempauze helpt je de ruimte te creëren om helder te kunnen -blijven- kijken naar waar je mee bezig bent. Een kort moment van reflectie waar je heel lang plezier van hebt.

Deze momenten zijn handig om elke dag in te plannen. Het helpt je om ontspannen te blijven werken en ik weet zeker dat het je resultaten ook ten goede komt.

reflectie geeft rust en kracht

Daarnaast raad ik je ook aan om eens in de zoveel maanden wat ruimer tijd in te plannen om wat breder te reflecteren. Een dag waarin je terugkijkt op wat je hebt gedaan en ook vooruitblikt op de periode die voor je ligt. Zo’n dag kan je ook gebruiken om wat zelfonderzoek te doen.

De novembermaand is hier heel erg geschikt voor. Na de lange heerlijke nazomer, is het nu toch echt herfstweer. Het regent, wordt kouder, de wind neemt toe. Heerlijk om nu lekker binnen in een warm huis te zijn en jouw aandacht naar binnen te richten. Neem die tijd voor jezelf, je bent het waard!

Mocht je wat hulp nodig hebben bij zo’n lekkere zelfreflectiedag, laat het mij weten. Ik zoek namelijk wat mensen die bij mij een pilot willen draaien van mijn KLIP-methode. Deze helpt je krachtig te staan, als een rots in de branding, terwijl de wereld om jou heen raast. De zelfinzichten versterken je zelfvertrouwen en geven je de rust om door te gaan op het pad dat jij zelf uitstippelt.

Interesse? Bel 0647820313 of mail nicole@klipenklaarcoaching.nl.

Warme groet, Nicole

Maakbaar?

By Reageer

“We lijken wel machines die productie draaien”. Een prachtig inzicht van mijn vriend. We hadden het over zijn werk. Over collega’s die net weer begonnen met werken na een burn-out en een hartaanval en van wie verwacht werd dat ze op dezelfde manier zouden werken als daarvoor. En dat uiteindelijk niet bleken te kunnen. En ook gewoonweg niet meer wilden.

Een ingrijpende gebeurtenis zet je aan het denken. In een klap staat je leven stil, word je geconfronteerd met het eindige van je kunnen, het eindige van je energie, het eindige van het leven. Deze confrontatie maakt dat je belangen anders categoriseert. Een van die belangen, je werk, is voor velen die dit meemaken dan helemaal niet meer het belangrijkste.

Vooral het ‘productie draaien’ stoot dan af. Werken is prima, maar dan wel op een manier waar jij er energie van krijgt én dat je genoeg tijd over houdt voor de dingen die je ook belangrijk vindt. Zoals je hobby’s, gezin, vrienden, familie en niet te vergeten jezelf.

Het perfecte plaatje

De mens is geen machine. We zijn niet maakbaar, kunnen ook niet tot in het oneindige doorgaan. Ik betwijfel of machines dit trouwens wel kunnen… Toch is dit wel het idee dat leeft. Want anderen doen het wel, de hele dag ontzettend hard werken en dan ’s avonds met vrienden de kroeg in, tot in de kleine uurtjes. Getuige de vele foto’s op Facebook en Instagram. Dat deze collega zich de volgende dag zwaar beroerd voelt, dat hoor je niet.

Ik lees de laatste tijd wel vaker dat dit perfecte plaatje iets is wat door de sociale media enorm wordt uitvergroot. Toch vind ik het te gemakkelijk om hiervoor alleen naar de sociale media te wijzen. Vraag maar eens aan iemand hoe het met hem gaat. Geheid dat je het antwoord “Goed” krijgt en wie weet ook nog een verhaal wat er dan allemaal goed is, diverse feesten, weekendtripjes en/of vakanties die helemaal perfect waren.

Alsof je niet mag laten zien dat het niet altijd even goed met je gaat. Want als je dat vertelt schrikt de ander enorm. Die weet dan even niet wat hij moet doen. Paniek schiet letterlijk uit de ogen. “Voel je je niet lekker? Ben je ziek? Ai, vervelend.” Maar duik dan je bed in en val mij er a.j.b. niet mee lastig. Dat laatste hoor je hem denken. Net als: Snel weg hier!

Oké, wellicht overdrijf ik hier een beetje, soms vind ik het leuk om te chargeren. Toch denk ik dat je dit gedrag om alleen het positieve te laten zien sterk uitvergroot terugziet in de sociale media. Vroeger was het ook al zo, alleen merkte je het minder. Het komt nu veel vaker en directer bij je binnen.

Je leven moet namelijk goed zijn, je moet gelukkig zijn. Alles moet perfect zijn. Want het leven is maakbaar.

Op zich is er niets mis met het streven naar perfectie en het denken dat dingen maakbaar zijn. Dit is menselijk, hier hebben wij ook alle techniek aan te danken en, hier in het Westen, onze welvaart. Er zit alleen wel een grens aan. Een grens die helaas niet altijd even zichtbaar is. Want als je tegen de grens van je kunnen aanzit, ben je al te laat.

De grondslag voor dit streven naar perfectie is volgens mij het continue streven naar geluk. “Als alles helemaal perfect is, ja dan, dan ben ik echt gelukkig!” Dit gevoel, zo denken. Dat is een overtuiging. Een hele hardnekkige overtuiging. Een behoorlijk wijdverspreide en hardnekkige overtuiging. Ik kwam het vandaag nog in een enquête tegen, of ik op een schaal van 1 tot 10 kon aangeven of ik gelukkig was.

Och, als ik toch die 10 in kon vullen. Zou dat niet fantastisch zijn? Het is een optie, dus er moeten mensen zijn die dat in kunnen vullen. Dat je echt helemaal, volledig, 100% gelukkig bent. Echt een 10. Paradijselijk…

Ik kon het niet. Mijn leven is geen 10. Nee, echt niet. Gelukkig niet.

Het is fijn, gelukkig zijn. Ik ben de laatste om dat te ontkennen. Toch denk ik, ben ik ervan overtuigd zelfs, dat je nooit compleet gelukkig kunt zijn. Dat je die 10 dus nooit kunt invullen.

Momenten

Geluk bestaat voor mij uit momenten. Het zijn belevenissen. Sommige kortstondig, zoals een prachtig zonsondergang, andere wat langduriger, zoals een etentje met vrienden. Het zijn momenten.

Daar tegenover staan momenten van weinig tot geen geluk. Ongelukkige momenten, van pijn, van ziekte, van dips tot depressie, momenten van verlies. Ook deze momenten kunnen zowel kortstondig als langdurig zijn. Maar ook hier, het zijn momenten.

Als je meer momenten van geluk hebt dan ongelukkige momenten, dan kan je in die enquête een hoog cijfer invullen, een 7, 8 of wie weet zelfs wel een 9. Over het algemeen ben je dan gewoon echt gelukkig.

Sterker nog, gelukkig heb je die mindere momenten! Hoe zwaar ze op het moment zelf ook zijn, begrijp mij alsjeblieft niet verkeerd. Toch zorgen die mindere momenten ervoor dat je echt kunt genieten van die mooie, gelukkige momenten. Tegelijkertijd kan de herinnering aan die mooie momenten je ook door zo’n ongelukkig moment heen helpen. Je hebt ze nodig, allebei. Je kunt niet zonder.

Net zomin als de mens maakbaar is, is geluk maakbaar. Geluk is beleefbaar. Pluk de dag, pluk het moment.

geluk is maakbaar, pluk je momenten

Warme groet, Nicole

PS Voel jij dat je teveel in het perfecte productieplaatje zit? Stap eruit voor je erin blijft! En kom gerust bij mij langs als je een zetje nodig hebt. Maak je niet alleen jezelf, maar ook mij heel erg gelukkig mee 😜. Bel/WhatsApp 0647 820 313 of mail nicole@klipenklaarcoaching.nl.

Klip en Klaar Coaching
Ossenkamp 19
3829 GV Hooglanderveen
Tel: 0647 820 313
Mail: nicole@klipenklaarcoaching.nl

KvK: 60404280
BTW: NL170218739B01

Klip en Klaar op de sociale media