Gun jij jezelf je adempauzes?

12 februari 2018 By Reageer

Ken je de lemniscaat, het symbool voor oneindigheid? Sommigen noemen het ook wel de liggende 8. Een symbool zonder begin of eind, het gaat eeuwig door, oneindig.

Ik leerde dit symbool kennen tijdens mijn wiskundelessen, zo kon je makkelijk aangeven dat een getal oneindig doorging. De exacte wiskundige uitleg laat ik graag over aan de experts, want waar het mij nu, in dit blog, om gaat is dat de lemniscaat voor mij het symbool van een cyclus is, zoals de jaarlijkse cyclus van de seizoenen en de maandelijkse cyclus van de vrouw.

Zo’n cyclus heeft geen begin of eind: waar je ook instapt, het gaat door, komt weer langs jouw ‘instappunt’ en gaat door. Een jaar begint op 1 januari, maar bijvoorbeeld ook op jouw geboortedag en op die van mij, oneindig.

Toch is dit oneindige cyclische doorgaan geen oneindige stroom van doen, van continu in de actiestand zitten en hard werken tot je erbij neervalt. Nee, er zit een vloeiende beweging in tussen rust en actie, de cyclus neemt als het ware adempauzes.

Een cyclische adempauze?

Kijk bijvoorbeeld naar de jaarlijkse cyclus van de seizoenen: in de lente komt alles langzaamaan tot leven: zaadjes beginnen te ontkiemen, er komen knoppen aan de bomen en vogels leggen eieren. In de zomer komt dit allemaal tot bloei en kruipen de jongen uit hun ei. Er is volop leven. In de herfst wordt er geoogst en laten de bomen hun bladeren los, deze hebben hun rol in de groei en bloei vervuld. Tenslotte treedt een rustperiode aan, de winterslaap.

gun jezelf je adempauzes

De lijn van de natuur naar de mens is heel direct, wij zijn er een integraal onderdeel van. Voor mij gaat het nu om die rustperiode, de winterslaap. Ik zie deze als een pauze om op adem te komen, de krachten te verzamelen, zo nodig hernieuwen, om te reflecteren en zo nodig vooruit te kijken, om vervolgens vol energie aan een nieuwe cyclus te beginnen.

Ik merk zelf dat het mij goed doet om regelmatig adempauzes te nemen. Bijvoorbeeld na een afspraak. De neiging is sterk om dan gelijk de laptop open te klappen en weer aan het werk te gaan.

Ondertussen weet ik dat ik veel meer werk kan verzetten als ik dan eerst even rust neem. Dit hoeft niet lang te duren, het drinken van een kop thee is meestal meer dan genoeg. Dan laat ik de afspraak of wat het ook is wat ik heb gedaan, in gedachten de revue passeren. Ik sluit het op die manier echt af, laat los wat niet nodig is en laad mijzelf op. Zo kan ik met hernieuwde energie aan mijn volgende taak of afspraak beginnen.

Is jouw cyclus ontspannen?

Wat ik om mij heen zie en hoor en ook zelf nog regelmatig ervaar, is dat het best lastig is om dit soort adempauzes te nemen. Snelheid, continue alertheid en aanwezigheid zijn heel belangrijk in ons huidige leven. De mobiele telefoon is hierin onze grootste bondgenoot. En tegelijkertijd onze vijand. Want rust nemen schuiven we aan de kant: je staat, net als je telefoon, altijd aan.

Hiermee rek je jouw cyclus, jouw lemniscaat, steeds meer uit. Tot deze op een gegeven moment breekt.

Stilstaan, op adem komen, een pauze inlassen: hoe je het ook noemt, het is een wezenlijk onderdeel van je natuurlijke cyclus. Gun jezelf daarom regelmatig adempauzes, want zonder adem krijg je het echt heel snel benauwd.

Warme groet,
Nicole

PS Uit eigen ervaring weet ik hoe lastig het kan zijn om te ontdekken hoe je adempauzes het beste in je leven in kunt bouwen. Wil je hier een keer over sparren tijdens een geheel vrijblijvend inspiratiegesprek? Neem contact met mij op voor een afspraak. Tot gauw!

Onderwerp: Leven, Weblog Tags: , , ,

Lukt het jou in het oog van de storm te blijven?

18 januari 2018 By Reageer

Als ik ga zitten om dit blog te schrijven is Nederland net op adem aan het komen van een flinke storm. Bij mij in de wijk waren het vooral de dakpannen die de heftige rukwinden niet konden weerstaan. De nieuwssites en sociale media ontploffen bijna van alle berichten over omgewaaide bomen en vrachtwagens, afgewaaide daken en andere best spectaculaire schades.

Bizar genoeg heb ik zelf juist nu het gevoel dat er ook zo’n storm in mijzelf raast. Misschien ken jij dat ook wel: momenten, dagen, ja soms zelfs weken dat allerlei vragen, opdrachten, taken, problemen, wensen, klussen je om de oren vliegen. En alles is even belangrijk. Tenminste, zo voelt het of zo wordt het gebracht.

De storm waar ik zelf middenin zit is de aankomende verhuizing van mijn dementerende vader naar een woonzorgcentrum. Hij heeft een mooi appartement gekregen. Alleen, best klein. Tenminste in verhouding tot wat hij nu heeft. Een student zou hier dolgelukkig mee zijn.

Dit betekent heel veel geregel. Naast het inrichten van het appartement, betekent dit ook veel contact met diverse organisaties, mijn broer en de rest van de familie. En iedereen heeft een mening.

Afgezien van al het geregel kan vooral dat laatste, de mening van anderen, ontzettend veel druk, ja zelfs spanning opleveren.

Zo is mij nu al een paar keer gevraagd of wij al een makelaar in hebben geschakeld om zijn huidige appartement in de verkoop te zetten. Nee dus. Het regelen van de verhuizing, op redelijk korte termijn (binnen ongeveer drie weken) is best een klus. Daarnaast heeft mijn vader ook nog zijn reguliere zorg nodig (bezoekjes tandarts, huisarts, boodschappen etc.). Tussendoor heb ik nog een bedrijf en een eigen huishouden te runnen. Ook nog leuk om afspraken met vrienden te hebben en laat ik de afspraken met mijzelf zeker niet vergeten.

Storm

Ondertussen ben ik er redelijk bedreven in om in het oog van de storm te blijven staan. Ik voel mij weleens als een trainer die aan de zijlijn staat en aanwijzingen geeft, terwijl zij zelf helemaal stil staat. In alle rust, het gehele speelveld overziend.

Redelijk bedreven zeg ik, want soms rukt de wind aan mijn hoofd, armen of benen en word ik meegesleurd in de emotie, wens of mening van een ander. Tot ik merk dat ik als een k(l)ip zonder kop rond aan het rennen ben en ik mijzelf weer tot de orde roep en terug in het oog van de storm stap.

rustig in het oog van de storm

Hoe ik dat doe verschilt per keer, maar ik heb wel een aantal vaste methodes.

Vier manieren om terug in het oog van de storm te stappen

  • To do-lijstje maken. Alles wat in mijn hoofd zit eruit, op papier (en als ik dat niet bij de hand heb in mijn telefoon). Daarna werkt het ook erg stimulerend om stuk voor stuk de afgehandelde acties af te strepen. Dat geeft zoveel voldoening!
  • Een stuk wandelen. Stevige schoenen aan en naar buiten. Dit geeft een fysieke afstand tot waar je mee bezig bent, maakt je hoofd leeg (handig dat het zo waait) en de beweging geeft heel veel energie.
  • Onder het genot van een kopje thee naar buiten staren of een ‘stom’ spelletje op de IPad spelen.
  • Mediteren: de stilte in mijzelf opzoeken. Mijn lichaam komt door de rustige ademhaling tot rust, ik zak van de lucht de aarde in doordat ik mijzelf grond en door de stilte komen alle wervelingen tot rust.

Voordat ik een van deze methodes gebruik, zorg ik er altijd voor dat ik mijzelf geruststellend toespreek. “Joh, kan gebeuren. Wees niet boos op jezelf, niets menselijks is jou vreemd.” Of iets van dien aard. Met andere woorden: ik geef mijzelf een warm hallo, vanuit pure liefdevolle vriendelijkheid.

Uiteindelijk denk ik dat vooral dat laatste het belangrijkste is. Hoe je vervolgens tot rust komt en weer in dat oog van de storm weet te komen, dat is per persoon en zelfs per situatie verschillend. Zolang je maar niet boos wordt op jezelf en je met een vriendelijk hallo kijkt welke oplossing voor jou het beste is.

De storm buiten is gaan liggen, de schade wordt opgenomen en oplossingen en/of herstelwerkzaamheden besproken. Ik heb mij to do-lijst opgesteld en ga zo met een lekkere mok thee op de bank een boek lezen.

Warme groet,
Nicole

PS Als je moeite hebt met dat hallo aan jezelf, geef dan jezelf de online training “Liefdevolle vriendelijkheid” cadeau. 5 online lessen met opdrachten, visualisaties en tips om die liefde voor jezelf te verstevigen. Voor slechts € 12,75 is de training van jou, klik hier voor meer informatie en om je in te schrijven.

Onderwerp: Leven, Weblog Tags: , , , ,

Liefdevolle vriendelijkheid

24 november 2017 By Reageer

Al weken ben ik hiermee bezig, liefdevolle vriendelijkheid. En wel specifiek liefdevolle vriendelijkheid naar jezelf toe: een groot hallo aan jezelf.

Het is namelijk ontzettend makkelijk om liefde aan anderen te geven, dat beroep wordt ook steeds op ons gedaan, thuis, op het werk, door familie. Daar is ook helemaal niets is mee, ga vooral hiermee door. Denk alleen ook aan jezelf.

Daar gaat het helaas nogal eens mis, om jezelf diezelfde liefde te gunnen die jij ook aan anderen geeft.

Dit merkte ik deze week maar weer eens heel sterk

Het eerste wat zeer sterk mijn aandacht trok was mijn eigen website. Deze was verhuisd naar een andere server, alleen was dit niet vlekkeloos gegaan. Resultaat: website uit de lucht. Bellen met helpdesk, zelf van alles technisch regelen. Dagen ben ik er mee bezig.

En als ik er niet direct mee bezig was, bleef ik er in mijn hoofd toch aan denken. De ‘ratio uitknop’ had zich verstopt, onvindbaar.

Je begrijpt het: even ontspannen was heel erg lastig

Daar kwam vervolgens ook nog de zorg voor mijn vader bij. Hij is dementerend en kan niet meer alleen naar afspraken. Deze week moest hij langs bij een diabetesverpleegkundige en de huisarts en op beide afspraken ging ik met hem mee.

Afspraken met hem zijn ondertussen een krachtige oefening in geduld. Ondanks de telefoontjes en berichten van de thuiszorg vooraf, was hij beide dagen nog niet aangekleed toen ik bij hem kwam. Even slikken, rustig blijven en af en aan de tijd van de afspraak vermelden.

En na de afspraken moet er ook altijd nog wel iets geregeld worden: afstemming met thuiszorg, apotheek, broer en bij hem thuis valt ook altijd nog wel iets te regelen (was, post, eten etc.). Een afspraak bij de huisarts wordt zo al gauw een middag vullend event.

Eenmaal thuis, wacht daar het huishouden (lees een tweetal hongerige monden) en… jawel nog steeds die website die maar niet goed online wil komen.

Waar, oh waar is dan die ‘me-time’ die zo essentieel is? 

Nou, erg ver te zoeken, dus.

Geluk bij een ongeluk dan dat ik bezig ben met een training waarin dit hallo aan jezelf centraal staat. Alhoewel dit ‘bezig’ door de hierboven omschreven omstandigheden niet helemaal correct is. De aantekeningen liggen op mijn bureau en het onderwerp zoemt, tussen de website perikelen door, rond in mijn hoofd. Maar het herinnert mij er wel aan om bij tijd en wijle een stap terug te doen, de ogen dicht te doen en even kort te mediteren.

Afijn, waarom ik dit zo aan je vertel: herken jij dit soort dagen/weken, waarin van alles gebeurt waar je niet helemaal rekening mee hebt gehouden of zelfs hebt kunnen houden? Het gevoel dat je geleefd wordt in plaats van dat jij zelf de boel bestuurt?

Hoe moeilijk het ook in eerste instantie lijkt, er is altijd wel een moment waarin je je even terug kunt trekken. Dat ‘me-time’ moment, dat zo belangrijk is, ook echt te pakken. Ik doe dit door te mediteren of even een blokje om te wandelen (en als ik zin en genoeg tijd kan creëren, ga ik naar het bos).

liefdevolle vriendelijkheid

Wat je ook doet, doe het! Gun het jezelf om even liefdevol naar jezelf te zijn als naar alle anderen voor wie het voor jou de normaalste zaak van de wereld is om er voor hen te zijn. Je bent het namelijk dubbel en dwars waard.

Warme groet,
Nicole

PS Is dit hallo aan jezelf nog wat lastig? Houd dan mijn Facebookpagina in de gaten. In de week van 4 december besteed ik heel veel aandacht aan deze liefdevolle vriendelijkheid. Of wandel mee op 9 december: van 10:00 tot 12:30 uur. En die training? Ja, die is in de maak. Je kunt je voorinschrijven door mij een mail te sturen: info@klipenklaarcoaching.nl.

Onderwerp: Leven, Weblog Tags: , , ,

Jezelf zijn en voor jezelf kiezen – dat doe je helemaal alleen

3 november 2017 By Reageer

Jezelf zijn en dan ook nog voor jezelf kiezen. Dit is best een thema bij mij. Al lang. Misschien (waarschijnlijk) zelfs al mijn hele leven, alhoewel ik mij dit lange tijd niet zo bewust ben geweest.

De afgelopen 10 jaar ben ik een stuk bewuster gaan kijken naar mijzelf, naar mijn wensen en wat ik nu echt wil. Dit resulteerde in een aantal pittige beslissingen, zoals mijn scheiding en volledig gaan voor mijn eigen coach- en readingpraktijk, om er maar een paar te noemen.

Kiezen voor jezelf. Dat is de kern. Ja, tuurlijk, logisch, tuurlijk kies je voor jezelf, duh!

Alleen…, zo logisch is dat dus niet. Want bij het maken van je keuzes komen telkens de belangen van anderen om de hoek kijken.

Jouw belang of dat van anderen?

Die belangen van anderen kunnen best zwaar wegen. Bijvoorbeeld toen ik voelde dat ik niet meer door wilde, zelfs maar kon, in mijn relatie met de vader van mijn zoon. Ondanks mijn sterke gevoel kostte het nog wel even voor ik de beslissing te gaan scheiden nam. Kon nemen. Ik voelde de oordelen van de maatschappij zwaar op mijn schouders rusten: “Niet goed voor een kind om op te groeien in een gespleten gezin.” “Weet je zeker dat je het redt, alleen met een kind?”

Uiteindelijk koos ik voor mijzelf, met als resultaat dat ik nu echt heel, heel veel gelukkiger ben. En mijn geluk heeft zijn weerslag op mijn zoon ?.

Zo’n ingrijpende keuze maken voor jezelf voelt als dat je een enorme stap zet en zo midden in een donkerbruin oerwoud terecht bent gekomen, vol met dreigende geluiden. Ontzettend kritische geluiden, die je jezelf heel erg aantrekt.

Je voelt je zo ontzettend kwetsbaar. Een kwetsbaarheid waar je het liefst voor weg zou rennen. Dat doe je dan ook soms. Echt niet leuk hoor, in dat oerwoud.

En weet je, dat is OK. Het is namelijk jouw leven, jij maakt jouw keuzes.

Jouw zoektocht

Het is en blijft een zoektocht: welke keuze past het best bij jou? En nog een stap(je) dieper: wat wil jij nu eigenlijk echt? Het is soms diep graven en ploeteren door dat oerwoud heen. Je omarmt op je tocht vele tijgers, beren en noem het welk ander wild. Maar elke stap brengt je dichter bij jou.

Af en aan heb je ook het gevoel er echt compleet alleen voor te staan, daar diep in dat oerwoud. En ja, op zich is dat ook zo, maar niet helemaal compleet alleen. Want velen met jou staan in hun eigen oerwoud. Ook ik.

Daarom schrijf ik dit blog, om jou een hart onder de riem te steken. Je bent lekker bezig, blijf die keuzes voor jezelf maken. Want alleen jij weet wat het beste is voor jou. En dat beste, dat is elke keer weer jouw beloning. De reden dat je toch steeds het oerwoud instapt, de tocht telkens weer waagt.

De beloning is jouw geluk. Je lekker voelen. Jezelf zijn en daar intens van genieten. Daar hoort af en aan een twijfel- of zelfs wel een wanhoopsmoment bij. Zolang je zicht houdt op de beloning, weet je dat het goed komt.

Sta je daar midden in het oerwoud, omringd door duistere planten en onbekend wild en weet je het echt even niet meer? Laat je niet gek maken en klop bij mij aan. Even sparren, noem het een check-up of je Ik-APK zo je wilt, en je stapt weer vol goede moed jouw oerwoud in.

Met een warme groet,
Nicole

0647 – 820 313
nicole@klipenklaarcoaching.nl

Onderwerp: Leven, Weblog Tags: , ,

Heb je altijd een reden nodig?

9 oktober 2017 By Reageer

Stel, je hebt zin om een vriendin te bellen, laten we haar voor het gemak nu Els noemen. Op het moment dat je je telefoon pakt, denk je “Eh, ja, waarom wil ik haar eigenlijk bellen?”.

Als je niet gelijk een reden kunt bedenken -je moest namelijk alleen maar spontaan aan haar denken, geen enkele duidelijke reden- kan het best zijn dat je nu denkt, “Ach, ik bel later wel, wie weet bel ik wel ongelegen. En ik heb toch niets bijzonders te vertellen of vragen.”

Herken je dit?

Waarschijnlijk weet of voel je al wat ik hiermee wil zeggen: zo jammer! Want jij kan wellicht niet een reden bedenken, maar je denkt aan die vriendin, dus ergens hebben jullie onbewust contact met elkaar gemaakt. Genoeg reden om haar te bellen.

Laat je waarom los!

Door afstand te nemen van een waarom, kom je dichterbij een gewoon zijn. Een natuurlijke, eenvoudige, ongecompliceerde staat van zijn.

Even terug naar het voorbeeld, maar nu bel je Els wel. Els is blij verrast dat je belt en jullie praten even bij over hoe het nu met jullie gaat en ze vraagt je, spontaan, om die avond met haar naar de film te gaan.

Zou je dus zomaar misgelopen zijn als je niet had gebeld omdat je geen reden had.

Nu kan het natuurlijk ook zijn dat Els niet opneemt, of dat ze het druk heeft en nu even niet kan praten, maar dan weet ze wel dat je aan haar hebt gedacht en kan er hoe dan ook later nog iets gezelligs uit voort komen.

Nog een, heel ander, voorbeeld

Bewegen is goed voor je. Buiten zijn ook. Fijn om dat te combineren. Dus even buiten wandelen, heerlijk! Ik merkte echter dat ik elke keer als ik bedacht dat het wel lekker zou zijn om even een blokje om te lopen, dat ik naar een reden aan het zoeken was om naar buiten te gaan.

Een brief op de bus doen, gaan sporten, een boek naar de bieb terugbrengen, woningen in aanbouw gaan bekijken. Vele malen ook betrapte ik mijzelf op de gedachte “Jammer dat ik geen hond heb, dan zou ik echt een reden hebben om eruit te moeten.”

De beweging (en frisse neus) zou toch reden genoeg moeten zijn, toch blijkt dit te ongrijpbaar om als reden te kunnen dienen. Te intuïtief wellicht.

Ondertussen is voor mij de beweging voldoende, ook omdat ik gemerkt heb (toch een reden…) hoe heerlijk verfrissend het werkt. Of ik nu ’s ochtends voor ik ga werken wandel, na de lunch, aan het einde van de werkdag of ’s avonds voor ik naar bed ga, het maakt niet uit.

En ja, soms heb ik een boek dat terug moet naar de bieb of moet ik nog iets halen bij de supermarkt, maar dat is nu niet meer dan bijzaak.

Geen waarom – gewoon doen

Waar ik dus eigenlijk voor pleit in dit blog is om meer te luisteren naar de spontane gedachten en ideeën die bij je opkomen.

Dus bel een vriend(in), gewoon, omdat het donderdag is. Of ga naar buiten, gewoon, omdat het lekker waait. Of pak in de wachtkamer van de huisarts de Donald Duck, gewoon, omdat het kan.

reden

Met een warme groet,
Nicole

PS Vind je het lastig om je over te geven aan je intuïtie? Volg dan mijn online intuïtie training: in slechts 9 weken een beter, helderder contact met jouw eigen unieke innerlijke weten. Schrijf je in op: www.deklipenklaaracademie.nl/online-intuitie-training

Onderwerp: Leven, Weblog Tags: , , ,

Assertief?

14 september 2017 By Reageer

Geïnspireerd door de vraag van een klant, ben ik gaan mijmeren over assertief zijn. Om jou te inspireren, deel ik deze mijmeringen graag met jou.

Assertiviteit is belangrijk. Er zijn niet voor niets diverse assertiviteitstrainingen. Bedrijven sturen hun medewerkers graag naar dit soort trainingen. Wat is dan het belang van assertief zijn?

In wezen is assertief zijn niets meer dan voor jezelf opkomen. Redenen om voor jezelf op te komen zijn divers, bijvoorbeeld als jij

  • belangrijk vindt wat jij zegt en denkt
  • jezelf en jouw mening waardevol vindt
  • van jezelf houdt

Toch gebeurt het regelmatig dat iemand zijn mening voor zich houdt. Ik doe dat in elk geval wel. Jij ook?

Hiervoor kunnen meerdere redenen zijn, die kan en wil ik hier niet allemaal naar voren halen. Voor mij springt er namelijk 1 uit, en dat is de reden van belangrijkheid.

Hoe belangrijk vind jij dat wat jij denkt? En hoe belangrijk is het voor jou dat wat jij vindt ook gehoord wordt? Hoe belangrijk is het dat wat jij vindt en wilt ook gebeurt?

Is het voor jou belangrijk genoeg dan uit je dat. Op welke manier dan ook. Dat noem ik opkomen voor jezelf. Een ander zal het misschien van je afbijten noemen, of assertiviteit.

Terwijl ik schrijf, merk ik dat ik enorm met deze tekst aan het stoeien ben. Allerlei mitsen en maren komen omhoog. Ik voel dat er heel veel oordelen op dit onderwerp hangen. Bij elke zin die ik schrijf, zelfs bijna bij elk woord, voel ik de neiging om mijzelf te verdedigen.

Is dat het grote minpunt van assertiviteit?

Dat als je voor jezelf opkomt, als je voor je eigen mening uitkomt, dat dit gelijk voelt alsof je jezelf moet verdedigen? Dat je eigenlijk bezig bent de ander ervan te overtuigen dat jij het recht hebt om te zeggen wat jij wilt en denkt? Of nog een treetje dieper: dat je voor jezelf jouw eigen mening aan het verdedigen bent.

Ik merk heel sterk bij mijzelf dat ik die vechtmentaliteit, die automatisch bij dit ‘verdedigen’ hoort, heel onprettig vind. Ik wil geen strijd. Niet in mijzelf en ik wil al helemaal niet een krachtmeting met een ander uitlokken.

Toch is er, in de kern, helemaal niets mis met assertiviteit en voor jezelf opkomen. Uiteindelijk laat jij, door de manier waarop jij voor jezelf opkomt, zien hoeveel waarde jij aan jezelf geeft. En dat jij heel veel waard bent, daar zijn wij het volledig met elkaar over eens.

Je eigenwaarde

Eigenwaarde kun je dus zien als de kern van assertiviteit. Hoe meer het je lukt om die waarde van jezelf te verhogen, hoe makkelijker het wordt om assertief te zijn. Zo kun je ‘voor jezelf opkomen’ veranderen van ‘jezelf verdedigen’ naar een ‘je eigen grenzen aangeven’.

Een gegeven blijft dat het leven een continue afweging is van wiens belangen, wensen en ideeën op de diverse momenten zwaarder wegen. Daar een evenwicht in vinden is en blijft een zoektocht, vooral als je graag voor anderen zorgt.

assertief

Juist als je graag voor anderen zorgt, is het dus handig om te blijven werken aan jouw eigen waarde, zodat je in elke situatie een evenwichtige keuze kunt maken wiens belangen jij voor wilt laten gaan. Zonder dat je het gevoel hebt plotseling in een strijd terecht te zijn gekomen.

Warme groet,
Nicole

PS Merk je dat je moeite hebt om voor jezelf op te komen – oftewel vind je dat je wel wat assertiever mag zijn? Kom langs voor een geheel vrijblijvend zorg-goed-voor-jezelf-gesprek en laat je inspireren. Mail, bel of app mij voor een afspraak: info@klipenklaarcoaching.nl, 0647 820 313

Onderwerp: Leven, Weblog Tags: , , ,

Als een vlinder door het leven?

1 september 2017 By Reageer

Afgelopen week ving ik een gesprek op over het vinden van het juiste evenwicht. De persoon in kwestie was hier sterk mee bezig en ook al best trots op het behaalde resultaat. In balans zijn, een prachtig streven.

Ik heb dit zelf ook een tijd geprobeerd en ontdekt dat het voor mij niet werkt. Het waarom leg ik je graag uit.

Balanceren betekent dat je uitgaat van een rechte lijn, zeg maar de evenwichtsbalk. Op die balk wil jij het perfecte midden vinden zodat je op die lijn vooruit kunt. Essentieel hierbij is je focus. Heb je die, kom je prima vooruit.

Dat vooruitlopen bestaat in essentie uit twee onderdelen: actie en stilstaan. Ik noem ze zelf graag doen en zijn. Die wil je in evenwicht hebben. Want alleen dan ben je efficiënt bezig, heb je zeg maar het perfecte midden gevonden.

Op die evenwichtsbalk is het echter wel zo dat bij de minste of geringste afleiding je focus weg is. Je valt van de balk en moet weer opnieuw beginnen.

Die afleiding is er genoeg. Even je telefoon uit als je aan het mediteren bent of in een afspraak zit, ja, dat kan wel. Maar daarna heb je ‘m toch echt wel weer nodig. “Blieb”, “piep”, “tring” … weg balans. Hallo frustratie.

Daarom zeg ik: balans, dat juiste evenwicht, het klinkt mooi, maar het werkt niet. Het streven naar een prettige flow van doen en zijn blijft echter wel. Wat mij hierin heel goed helpt -ik deel dit omdat ik hoop dat het jou ook kan helpen- is veerkracht.

Wellicht ken je deze term al van Brené Brown (resilience, mocht je haar boek(en) in het Engels hebben gelezen). Zo niet, trouwens wel een leestip.

Ik ga haar theorie hier niet uiteenzetten, maar geef je mijn interpretatie van veerkracht (die natuurlijk wel is beïnvloed door Brené Brown).

Veerkracht

Je kunt je leven vergelijken met een veer. Het meest essentiële kenmerk van een veer is dat die, of je hem nu uittrekt of induwt, weer terugspringt naar zijn oorspronkelijke vorm. Dat is je basis, zeg maar je doel of je levenspad.

Op dat levenspad ga je nu eens linksaf, dan weer rechtsaf, sta je even stil of ga je met een ruk vooruit, maak je een omweg, snij je de weg af of sla je toch die zijweg in. Met andere woorden, het is geen rechte weg. Je reageert op omstandigheden, mogelijkheden, tegenvallers etc.

Wat je ook doet, het maakt niet uit. Want jij bent die veer, met alle daarbij behorende veerkracht. Het ene moment ga je volle kracht vooruit, het andere moment sta je volledig stil en dan heb je natuurlijk ook nog alle tussenliggende momenten.

Voel je dat je snelheid of stilstand niet klopt, spring je terug in de basisstand van je veer en kijk je wat voor jou op dat moment nodig is. Hoe bewuster je je hiervan bent, hoe meer veerkracht je hebt. En hoe vaker je veert, hoe makkelijker het wordt.

Wellicht vraag je je nu af wat de titel van dit blog, vlinderend door het leven met deze veer en veerkracht te maken heeft. Of niet. Hoe dan ook, waarom die vlinder?

Vlinder

Omdat ik zelf die veer een iets te strak gegeven vind, maak ik liever gebruik van het beeld van de vlinder. Hoe je van rust (zijn) naar actie (doen) en alle mengvormen komt, zie je terug in de ontwikkeling van de vlinder.

Anders gezegd, elke onderneming/actie bestaat deze vier fasen:

  1. Je hebt nieuwe ideeën/dromen – het vlindereitje wordt gelegd
  2. Vervolgens beweeg je in de richting van je droombeeld – de vlinderlarve
  3. Je bouwt momenten van rust, zelfreflectie, groei en zelfzorg in – de vlinderpop
  4. Dan komt de concrete actie, het uitvoeren van idee of droom – de vlinder ontpopt en vliegt uit

De vlinderfase heeft dan nog een extra dimensie waarin zowel zijn als doen elkaar afwisselen: de vlinder fladdert (vlindert) van bloem tot bloem, met als doel voldoende voedsel te vinden. De ene bloem is dichtbij, de ander wat verder weg of hogerop. En soms rust ze uit, op een veilige plek.

vlinder

Door je over te geven aan wat elk moment nodig heeft, soms focus (actie), soms niet (zijn), kun je veel flexibeler en adequater reageren op dat wat op dat moment op jouw pad komt. Al vlinderend beïnvloed je hoe je omgaat met elke situatie.

Zo vlinder ik door mijn leven en vlindert het leven ook door mij.

Met een warme groet,
Nicole

PS Moeite de juiste flow tussen zijn en doen te vinden? In een, gratis, inspirerend Zorg-goed-voor-jezelf-gesprek help ik je een stuk op weg. Mail (info@klipenklaarcoaching.nl) of bel/app mij (0647 820313) voor een afspraak. Tot gauw!

Onderwerp: Leven, Weblog Tags: , , , , ,

Rust in je hoofd?

14 augustus 2017 By Reageer

Ken je dat verlangen naar rust in je hoofd? Een sterke wens om al die -malende- gedachten uit te kunnen zetten, omdat je nu toch echt wilt ontspannen?

Uit die gedachten, helemaal uit! En dan lekker zen zijn…

De vraag is: wil je die gedachten wel helemaal uitzetten? De vraag stellen is hem beantwoorden: volgens mij is die wens te rigoureus. Uiteindelijk heb je die gedachten wel nodig om je leven geregeld te krijgen.

Nu heb je natuurlijk gedachten en gedachten. Gedachten over wat er bijvoorbeeld allemaal met je kind/partner kan gebeuren onderweg naar school en werk, die wil je liever niet hebben.

Maar gedachten over de planning van de dag kunnen best nuttig zijn. Heb je in ieder geval iets te eten ’s avonds.

Wat ik hiermee wil aangeven is dat het behoorlijk prettig is om te kunnen denken. Prima vaardigheid die je niet compleet uit wilt schakelen. Je wilt er alleen meer controle over.

Meer controle?

Ja meer, geen volledige controle. Zo geef je jouw gedachten ook de vrijheid om los te kunnen gaan en met leuke, onverwachte ideeën aan te komen.

Je wilt dus je gedachten niet helemaal uitzetten en je wilt ze ook niet helemaal controleren: dat geeft ruimte. En ruimte geeft rust.

Tot nu toe was in dit blog al onze aandacht volledig gericht op ons hoofd, de plek waar al die gedachten, prettig en minder prettig, ontstaan. En zo gaat het eigenlijk de hele dag door: alle aandacht gaat naar ons hoofd. De rest van het lichaam krijgt relatief weinig aandacht.

Die ruimte, waar ik het hierboven over had, die ruimte die rust geeft, die kan je ook creëren door je aandacht van je hoofd af te halen en vervolgens helemaal te richten op je lichaam.

Aandacht voor je lichaam geeft rust

Dat aandacht geven, dat doe je natuurlijk best wel: je wast het, geeft het te eten en te drinken, laat het rusten (= slapen) en daagt het fysiek uit als je sport.

Helemaal prima natuurlijk. Alleen is het wel oppervlakkig, je zorgt ervoor dat het blijft draaien. Erg praktisch. Ga zo door. De aandacht echter waar ik het over heb gaat dieper.

Deze diepe, echte aandacht geeft je lichaam rust en vanuit die rust krijg jij toegang tot alle kennis en informatie die in jouw lichaam opgeslagen zit. En geloof mij, dat is heel veel info.

Deze lichaamsaandacht is niet moeilijk ?. Belangrijk is wel dat je de tijd neemt en het stap voor stap doet.

Stap voor stap

  1. Zorg dat je op een plek bent waar je even niet gestoord kan worden. Ga lekker zitten, zet beide voeten op de grond en adem een paar keer in door je neus en uit door je mond. Doe je ogen dicht.
  2. Voel hoe je lichaam contact maakt met de stoel en je voeten stevig op de aarde staan. Voel je nog wat spanning, zucht dan nog een paar keer diep.
  3. Zeg dan, in gedachten, “Hé, hallo lichaam”.
  4. Geef jezelf én je lichaam de tijd om echt te ervaren wat deze begroeting met jullie doet. Herhaal desgewenst de groet.Wat merk je op? Reageert een bepaald lichaamsdeel heftiger, alerter of wellicht helemaal niet?
    Ervaar dit, zie je lichaam en erken het. Zonder oordeel.
    (Oordeelloos ervaren is best lastig, straf jezelf niet af als je merkt dat je wel een oordeel hebt. Zie en hoor je oordeel, bedank het, creëer in gedachten een wolk, zet daar je oordeel op en laat het in alle rust wegdrijven. Keer dan terug naar je lichaam en het ervaren van de reactie(s) van je lichaam.)
  5. In dit ‘hallo’ kan het ook helpen om je lichaam, of de delen die hard om aandacht vragen, fysiek aan te raken. Leg je hand erop en breng bewust je adem naar die plek.
  6. Als je er klaar voor bent, beweeg dan je tenen en je vingers, rek je even lekker uit en doe je ogen weer open. Als je dat prettig vindt, klop dan zachtjes met je handen langs je hele lichaam.
  7. Registreer je ervaring(en), gedachten, gevoelens en ideeën: maak een tekening of schrijf het op. Of vertel het aan een vriend(in).

Met een warme groet,
Nicole

PS Merk je dat dit een fijne oefening is, maar dat die gedachten toch steeds sterk terugkomen? Ga dan een stap verder en kom bij mij langs voor een inspirerend ‘Zorg-goed-voor-jezelf-gesprek’. Bel/app (0647 820 313) of mail (info@klipenklaarcoaching.nl) voor een afspraak. Tot gauw!

Onderwerp: Dankbaarheid, Weblog Tags: , , ,

Leren of negeren?

29 juni 2017 By Reageer

Soms komen er mensen op je pad en weet je niet wat je met die persoon aan moet. Je voelt je aangetrokken en tegelijkertijd voel je ook… ja wat? Nou ja, laat ik het maar weerstand noemen.

Je eerste reactie kan dan zijn om die persoon te negeren. Dat is wel het makkelijkst. OK, er is een zekere aantrekkingskracht, maar of dat nu een positieve kracht is, daar heb je toch wel je twijfels over.

Aan de andere kant is het ook leuk om eens op onderzoek uit te gaan:

Wat heeft die persoon jou te leren?

Zo heeft een klant van mij een collega die af en aan het bloed onder haar nagels vandaan haalt. In het begin liet ze zich nogal eens aan de kant zetten en hield ze, om de lieve vrede te bewaren, haar mond. Vervelend, onprettig en soms ook ronduit pijnlijk.

In zo’n situatie kun je natuurlijk kijken of het mogelijk is om op een andere afdeling te gaan werken, zodat je niet meer dagelijks met je collega geconfronteerd wordt. Je kunt het ook omdenken en kijken wat jij van die collega kunt leren.

Deze coachee ziet nu in dat haar collega haar heel goed kan leren om steviger in haar schoenen te staan, om op zichzelf te vertrouwen en zo meer voor zichzelf op te kunnen komen.

Ondertussen lukt het haar al goed om te zeggen dat ze het ergens niet mee eens is en hoe zij tegen de zaak aan kijkt. Met als resultaat dat de werksfeer, en dus de prestaties, er met sprongen op vooruit zijn gegaan.

Je kunt in dit onderzoek ook een stapje verder gaan en kijken naar je familie. Vraag je eens af wat jij hierin te leren hebt. Anders gezegd: waarom ben jij in juist dit gezin opgegroeid?

Ik kijk zelf soms met verbazing naar het gezin waarin ik ben opgegroeid. Over emoties praten, dat deden mijn ouders niet. En waar heb ik de meeste behoefte aan? Juist, om met emoties bezig te zijn, die te uiten en er ruimte aan te geven.

Een buitenbeentje. Anders. Niet op mijn plek. Onzichtbaar.

Terwijl, als ik er anders naar kijk, dus vanuit de vraag wat ik in dat gezin te leren had (heb…), ik duidelijk zie dat het juist een van mijn kwaliteiten en krachten is om anderen te leren op een prettige manier met hun eigen emoties om te gaan en zichzelf een even prominente plek als de rest van het gezelschap te gunnen,… en dus ook te geven.

En jij? Aan wie moest jij denken toen je dit blog las? Durf jij de uitdaging met jezelf aan te gaan en nu te gaan onderzoeken wat jij van die persoon kunt leren?

Stel het niet uit. Doe het. Nu!

Ik ben heel benieuwd wat er uitkomt. Laat je het mij weten?

Loop je tegen iets aan in je onderzoek, weet je niet gelijk wat je met je inzichten aan moet of voel je dat er iets zit en krijg je het zelf niet helder? Ik help je graag verder tijdens een vrijblijvend inspiratiegesprek. Bel/app of mail mij voor een afspraak. Tot gauw!

Met een warme groet,
Nicole

Onderwerp: Leven Tags: , , ,

Durf jij ja tegen je droom te zeggen?

12 juni 2017 By Reageer

Achter je droom aangaan, daar zit een bepaald gevoel bij. Een niet al te goed gevoel. Sterker nog, er hangt een negatieve connotatie aan.

Want als je je dromen najaagt, dan ben je een flierefluiter. Jou hoeven we dan niet serieus te nemen, je bent niet te vertrouwen, je hebt en geeft geen basis.

Dat idee hangt heel erg sterk in de normen en waarden van onze maatschappij. Het belangrijkste in het leven is hard werken en via dat harde werken laat je zien wat je waard bent. Dromen hebben hierin geen plek. Nou ja, ok, als je slaapt, dan mag je dromen.

Dus het is best een flinke stap als jij ‘ja’ tegen jouw droom durft te zeggen en deze gaat verwerkelijken.

Nu heb je natuurlijk dromen en dromen. Hoe weet je dan of dit een droom is die recht uit je hart komt? Dat het echt om iets gaat waarin jij helemaal tot je recht komt? En niet een vage droom is gebaseerd op een mooi boek of een mooie film die je net hebt gezien? Heel simpel:

Stel jezelf een aantal gerichte vragen

Heel eenvoudig. Je hebt alleen jezelf en pen en papier nodig. Zorg ervoor dat je de tijd hebt en ook niet gestoord kunt worden. Maak het jezelf comfortabel, glaasje water, kopje thee erbij en geef dan antwoord op deze 4 vragen:

Wat zou ik doen als …

  1. Alles mogelijk was?
  2. Ik niet kan falen?
  3. Ik niet bang zou zijn voor wat anderen ervan zouden zeggen?
  4. Geld geen rol speelde?

Geef jezelf helemaal de vrijheid, laat alle dromen, wensen en ook mogelijke hindernissen maar bij je opkomen. Schrijf alles op. Let niet op spelfouten of op een mooie zinsopbouw, het gaat om de inhoud.

Komen er emoties bij je op? Helemaal prima! Die mogen er zijn. Schrijf ze erbij. Die maken hier compleet deel vanuit.

Als je klaar bent, lees dan alles door en leg het weg. Geef je onbewuste nu de tijd om hier verder mee aan de slag te gaan. Hoe lang? Een dag, een paar dagen, dit voel je nu zelf vast al heel goed aan.

Pak dan je tekst er weer bij en haal de wens/droom eruit die het sterkst bij jou binnenkomt. Misschien hoef je de tekst er helemaal niet bij te pakken, want weet je het al lang.

Stel jezelf dan de vraag:

“Wat kan ik nu doen, welke stap kan ik nu zetten?”

Het hoeft niet groots te zijn, mag wel natuurlijk, maar voel goed wat je nu gaat doen als eerste stap richting de verwezenlijking van jouw droom.

En doe dit ook. Zet die stap! Stel niet uit wat je vandaag al kunt doen. Weet dat het perfecte moment er nooit gaat komen. Want ja, je moet naar je werk, je kinderen moeten opgehaald worden en dan naar zwemles, muziekles of naar een vriendje.

Zo zijn er duizend-en-een redenen te verzinnen om die eerste stap niet te zetten. Jij, alleen jij, bent in staat om momenten voor jezelf te creëren. Grijp nu jouw moment, stel het niet uit, gun het jezelf.

Want een ja tegen je droom, is een ja tegen jezelf.

Met een warme groet,
Nicole

PS Is dit wat veel in 1 keer, te veel tekst of wil je de uitkomst nog wat verdiepen? Schrijf je dan in voor mijn -gratis- driedelige training “Leef vanuit je hart”. Hierin help ik je in drie eenvoudige stappen jouw wens(en) én hoe je die gaat verwerkelijken helder te krijgen, zodat je er ook daadwerkelijk mee aan de slag gaat. Klik hier om je in te schrijven.

Onderwerp: Leven, Weblog Tags: , ,