Wat nu voor mij de normaalste zaak van de wereld is, was tot een paar jaar geleden volledige abracadabra voor mij en oh zo zweverig.
Waar ik het over heb? Over gronden en zakken in je lichaam. In dit blog hoe ik mijn gronding ervaar.
Voor het zomermagazine van Vakantie Anders schreef ik een blog over de verbinding met je hart. Iets wat zo vaak op de laatste plaats komt. Tijd voor verandering!
Er gebeurt veel in de wereld. Hoe blijf je dan bij jezelf? Hoe behoud je de rust?
Wat hierin helpt is je flexibiliteit aandacht geven. Die zorgt ervoor dat je weer terug kunt veren, als een elastiekje.
In dit blog een leuke oefening.
Het is niet altijd makkelijk. We lopen allemaal tegen dingen, uitdagingen aan. Angsten, pijnen, ze horen erbij.
Dat wil echter niet zeggen dat je dan alleen maar je schouders hoeft op te halen en te zeggen dat het nu eenmaal erbij hoort en dat je door moet gaan.
Die angst, die pijn, die wil aangekeken worden. En daar heb je kracht voor nodig. Kracht die je uit je lichaam haalt, niet uit je hoofd.
Dit is niet voor watjes, daar heb je moed voor nodig.
In een coachsessie zie ik weer zo duidelijk hoezeer het vergelijkingsvirus je beweging voorwaarts in 1 ruk onderuit haalt.
De minste kritiek doet je aarzelen en wakkert je zelftwijfel weer aan. Toch brandt er ook een ander vuur in jou, een vuur dat lang een waakvlam is geweest.
En precies dat vlammetje zijn we nu allemaal weer aan het voeden.
In dit blog een aantal tips hoe dat te doen.
De kaarten van de tarot hebben een speciale plek in het grote aanbod van kaarten. Deze plek danken ze aan de mysterieuze symboliek die ervan uitstraalt.
Een symboliek die, zodra jij je ervoor openstelt, jou een directe toegang geeft tot wat zich in jouw onbewuste afspeelt.
De moeite waard om de kaarten voor jou te laten lezen.
Waarom gruwel ik toch zo als ik na een vakantie in Zweden weer thuis ben?
Zweden is voor mij een bijzonder land. Ik voel mij er thuis.
Hoe dat komt en wat dat met aardbeien te maken heeft, vertel ik je in dit blog.
Regelmatig hoor ik de wens dat het zo fijn zou zijn als het rustig was, als een kabbelend beekje.
Hoezeer ik deze wens ook begrijp, denk ik, sterker nog, weet ik, dat het leven dan wel heel erg saai zou zijn.
Voor even is het fijn, daarna wil je toch weer een uitdaging.
Hoe zou het zijn als je je leven als een slingerend bospad zou zien?
Maandelijks komen we -online- bij elkaar. Afstemmen over het VakantieAnders magazine en ook altijd met een leuke schrijfoefening.
Elke keer inspirerend, dit keer rolde er een mooi gedicht uit mijn pen. Ik deel deze graag met jou.
Ik hou van de krachtige inzichten die afbeeldingen kunnen geven. Waar je in eerste instantie je afvraagt wat je met een afbeelding moet, komt er als je gewoon gaat schrijven, plots een helder inzicht op.
Van oud naar nieuw was mijn associatie met deze afbeelding. Een transitie waar ik zelf middenin zit door het ontbinden van een netwerkvereniging waarvan ik in het bestuur zit.
Door hierover te schrijven ontstaat er bij mij ruimte. Ruimte om het nieuwe dat ook aan het ontstaan is alle vrijheid te geven.