Bewuste tijd voor jezelf

  • Home
  • Coaching
    • Helderheid
    • Je innerlijke familie
  • Academie
    • De KLIP methode
    • Liefdevolle vriendelijkheid
  • Over mij
    • Anderen over mij
  • Blog
  • Contact

Loslaten, maar dan anders

5 december 2019 By Nicole Klip Reageer

“Laat het los”. Is dat wel eens tegen je gezegd? Klinkt eenvoudig, niet? Als dat je een pen in handen hebt en die loslaat. “Ploink” op de tafel of je bureau en je richt je aandacht op dat wat op dat moment dringend is.

Bijvoorbeeld als je gebeld wordt dat je kind van de schommel gevallen is en naar de dokter moet of als je moeder van de trap is gevallen. Ja, dan is het heel makkelijk om alles los te laten waar je mee bezig bent en je naar kind c.q. moeder te spoeden. 

Alleen gaat het loslaten waar ik dit blog mee begon heel ergens anders over. Dit “Laat het los” gaat niet om een fysieke bezigheid of een taak waar je mee bezig bent. Nee, het gaat om gedachten, herinneringen, meningen, overtuigingen die steeds maar weer bij je terugkomen en waarvan een ander vindt dat jij die ‘los moet laten’.

Waarschijnlijk vind je dit zelf ook wel en wil je het ook heel graag loslaten, alleen lukt het niet. De herinnering (of wat het ook is) komt steeds weer bij je op, je herkauwt haar als het ware. 

De vraag is nu of je zo’n herinnering wel net zo makkelijk als de pen die ik eerder noemde kan loslaten. Sterker nog, kan je het überhaupt wel loslaten? Een herinnering is nu eenmaal een herinnering. De vraag stellen is hem beantwoorden. Wat echter wel kan is die herinnering anders benaderen. 

Anders benaderen? 

Stel, je had een tijdje geleden een geweldige vriendin. Iemand met wie je lief en leed deelde. Toch ging het ergens mis. Het ging uit, heel zachtjes. Als een blad dat langzaam van de boom af dwarrelt. Jullie zagen elkaar steeds minder en toen, als vanzelf, helemaal niet meer. Dit zit je niet lekker en je blijft steeds maar hierop terugkomen. Waar, oh waar ging het mis? Het gekke en ook de reden dat je erop terug blijft komen, is nu juist dat je het niet weet. 

De sleutel in dit voorbeeld zit bij het willen begrijpen van het waarom. Een bijzonder menselijke eigenschap is overal een rationele verklaring voor willen vinden. Je houdt je vast aan het idee dat je, als je het waarom eenmaal begrijpt, je door kan.

Helaas moet ik je hierin teleurstellen. Het waarom verzacht, dat wel. Toch blijft er dan nog een zeurderig gevoel achter. Een gevoel dat gebaseerd is op je verlies en vooral ook op je gemis. 

Door je te focussen op je gemis, blijf je dit natuurlijk ook sterk voelen. Als iemand dan tegen je zegt dat je dit los moet laten, protesteert alles in jou. Het gemis herinnert je aan de vriendschap en hoeveel die voor jou betekende. 

Wat nu als ik zeg dat je helemaal niets los hoeft te laten en het alleen maar anders vast hoeft te houden?

Loslaten of anders vasthouden?

Je maakt het jezelf namelijk een stuk makkelijker als je jouw focus verlegt naar de periode waarin deze vriendin een belangrijke rol speelde. Je hebt zoveel mooie herinneringen: koester deze. Wees er dankbaar voor. Het gemis wordt zachter, echt. Je laat ook niet los. Je houdt het gewoon anders vast.

Loslaten is anders vasthouden

Oud en nieuw

Het einde van het jaar is een periode die bij uitstek geschikt is om terug te kijken en te reflecteren op het jaar dat -bijna- achter je ligt. Een jaar waarin van alles gebeurd is en waarin je veel hebt meegemaakt. Je hebt mensen ontmoet, misschien ook mensen (uit het oog) verloren. 

Allemaal situaties en gebeurtenissen waarvan het mooi is om deze, in plaats van ze los te laten, nu anders vast te gaan houden. Zo blijven ze bij je én creëer je ruimte om in het nieuwe jaar weer vele nieuwe herinneringen te gaan maken.

Hartelijke groet, Nicole

PS Blijft je het moeilijk vinden om anders vast te houden? Tijd om helder te krijgen waar dit door komt! Stuur een mail en we maken een (telefonische) afspraak om te bespreken of en hoe ik jou hierbij kan helpen.

December – feestmaand voor je hele innerlijke familie

28 november 2019 By Nicole Klip Reageer

December is dé feestmaand bij uitstek. Sinterklaas, Kerst, Oud en Nieuw. Gezellige, fijne dagen. Met de hulp van de adventskalender, die ik steeds meer in de winkels zie (dagelijks een luikje openen met leuke plaatjes en/of kleine cadeautjes, de laatste op 24 december) is het zelfs elke dag tot Kerst een klein beetje feest. Zo wordt het in elk geval naar buiten gebracht in de reclame. Alleen, hoe is deze maand voor jou? Ik bekijk dit graag vanuit het perspectief van de innerlijke familie.

De feestdagen zijn geweldige dagen voor je innerlijke meisje. Dit zijn uitgelezen gelegenheden om samen te komen met gezin, familie en/of vrienden. Knus, sfeervol, gezelligheid, samenzijn. Echt haar ding, zeg maar 😁.

Druk

Alleen, er ligt ook een druk op deze dagen. Een druk waar vele innerlijke meisjes niet zo goed tegen kunnen. Deze druk, noem het gerust stress, komt voort uit diverse dingen, bijvoorbeeld dat voor al die feestelijkheden wel nog van alles geregeld moet worden. Nu is dit regelen het terrein van je innerlijke man, dus fijn voor hem. Waar jouw meisje zich enorm druk om kan maken is het feit dat zij wil dat iedereen tevreden is. Dit kan met echt alles te maken hebben: met het eten, de locatie, de tijdstippen, en laten we zeker niet vergeten: de juiste combinaties van personen. Want ruzie is wel het laatste wat je innerlijke meisje wil, zij streeft altijd naar rust en harmonie is dan wel een belangrijke voorwaarde. 

Op dit soort momenten heb je je innerlijke vrouw hard nodig. Zij kan als geen ander de redelijkheid van alle plannen en wensen beoordelen. Ook weet zij hoe belangrijk het is om voldoende rustmomenten in te bouwen. Want de innerlijke meisjes kunnen het wel superleuk vinden om iedereen op de feestdagen te zien, juist omdat zij zo open staan, zijn dit ook erg vermoeiende activiteiten.

De feestmaand heeft 31 dagen…

Mijn innerlijke vrouw benadrukt graag dat de maand genoeg dagen heeft om afspraken in te plannen. En de officiële feestdagen zelf, tja. “Eerste, tweede, derde kerstdag. Ach joh, op vierde kerstdag kan je ook nog op bezoek bij je familie, waarom niet? Dus als we eerste kerstdag helemaal niets inplannen, in elk geval geen afspraak met anderen, dan is dat helemaal oké.”

Precies de geruststelling die -in dit geval mijn- innerlijke meisje nodig heeft om te ontspannen. Die afwisseling voelt goed: tijd met anderen én tijd voor jezelf, top!

Met dit in gedachten kan je innerlijke vrouw de innerlijke man vragen om alvast een schema in elkaar te draaien en actie te ondernemen door de afspraken te gaan maken. Ondertussen kan je jongetje met ideeën komen om de dagen mee te vullen. Dat vindt hij geweldig om te doen, want alleen zitten en praten, dat is …, dat is, tja, dat is gewoon saai.

Veel jongetjes hopen dan ook dat het op/rondom de feestdagen sneeuwt, of in elk geval vriest. Want dan kan je spelen in de sneeuw en/of schaatsen. En als dat niet kan, wat tegenwoordig steeds waarschijnlijker is (fluistert je innerlijke vrouw), dan weet hij vast wel iets anders te bedenken, bijvoorbeeld wandelen in onbekende gebieden, bowlen, kaarten …

Begrens je enthousiaste jongetje

Wel goed als je innerlijke vrouw al deze activiteiten in de gaten houdt en op tijd de man een seintje geeft om het jongetje te begrenzen, want voor je het weet zit de hele feestmaand volgepropt met activiteiten. En je meisje heeft ook rust nodig om bij te komen van alle drukte!

Zo worden de feestdagen een feest voor je hele innerlijke familie.

Hoe zorg je ervoor dat met de feestdagen je hele innerlijke familie tevreden is? Ga met je familie in gesprek en ontdek de diverse behoeftes

Hartelijke groet, Nicole 🙋🏼‍♀️

PS Merk je dat je heel erg tegen de feestdagen aanhikt omdat het jou steeds zoveel energie kost? Een gesprek met je innerlijke familie kan heel veel duidelijkheid geven. Interesse? Bel of mail me (0647 820 313 of nicole@klipenklaarcoaching.nl).

Evenwicht in geven en ontvangen

21 november 2019 By Nicole Klip Reageer

Klaar staan voor anderen. Helpen, je nuttig maken. Ja, vooral dat laatste: je nuttig maken en ook zijn. Want dat geeft een sterk gevoel van tevredenheid. Dat is in elk geval wat mij geleerd is. En wat ik heel lang heb gedaan. Ik hielp, ik ondersteunde, ik gaf. Hier stond echter weinig tegenover. Vanuit het credo: Een ander dienen en je eigen wensen aan de kant schuiven. Elk evenwicht ontbrak.

Nuttig

Op zich is er met dat nuttig niets mis. Het is handig om dat te doen wat nuttig is. Je kan bijvoorbeeld zin hebben om een middag lekker te gaan fietsen. Alleen niet handig als je hebt beloofd diezelfde middag een rapport op te leveren. Dan is het toch nuttiger om ’s middags te werken. Of, heel ander voorbeeld, het is heel nuttig om het hok van de konijnen regelmatig schoon te maken. Voor hen heel fijn als het niet al te vies wordt en voor mij vooral prettig als ik er niet al te lang mee wacht, want hoe langer ik het niet doe, hoe meer werk ik eraan heb. Niets mis met dit ‘nuttig’.

Toch kleeft er ook een minder prettig beeld aan dit nuttig. Als ik er beter naar kijk zie ik dat dit dan vooral is in combinatie met het werkwoord ‘maken’. Gelijk komt dan de zin: “Maak je eens nuttig in plaats van de hele middag met je neus in de boeken te zitten!” bij mij op. Met andere woorden: leg dat -vind ik- geweldige boek aan de kant en ga je moeder helpen, vindt zij namelijk veel nuttiger. Nu was dit niet iets wat vroeger bij ons thuis veel gezegd werd, ik lees dit echter wel in heel veel boeken (ik lees namelijk erg veel boeken, niet nuttig, ik weet het…).

Op deze manier heeft ‘nuttig’ toch een redelijk nare bijklank gekregen. Je bent namelijk pas nuttig als je klaar staat voor anderen. Hoe meer je een ander geeft, hoe beter het is. Dat je op z’n tijd ook iets voor jezelf wilt doen, sterker nog, ook wel eens iets wilt krijgen, dat is absoluut niet de bedoeling. Anderen zijn belangrijker, jouw behoeften komen aan de beurt als de rest tevreden is. En ach, als zij tevreden zijn, nou, dan ben jij dat toch ook.

De overtuiging die hieraan ten grondslag ligt is dat het beter is te geven dan te nemen. Nemen is namelijk zelfzuchtig en wie dat doet is slecht. 

Evenwicht

Met de jaren ben ik er, met vallen en opstaan, achter gekomen dat het een stuk prettiger voor iedereen is als er in dit geven en nemen een zeker evenwicht zit. Waarbij het ‘nemen’ meer een ontvangen is. Je geeft iets en krijgt iets. 

Dit geven en ontvangen hoeft trouwens helemaal niet met dezelfde persoon te zijn. Dat is nog zo’n overtuiging, de ‘voor wat, hoort wat’. Een helpen dat in verhouding staan tot elkaar. Resultaat: schuldgevoel. Want als iemand jou geholpen heeft, dan moet jij natuurlijk die ander helpen als die erom vraagt. Iets waar jij helemaal geen zin in hebt, maar toch doet, want…

Op het moment dat je gewoonweg geeft aan wie jij wilt geven, zonder hier iets voor terug te willen, komt er ook genoeg jouw kant op, wat jij vervolgens geheel onvoorwaardelijk mag ontvangen. 

Dit ontvangen is nog wel een ‘dingetje’, ik weet het. Alleen, bekijk het eens op deze manier: jij vindt het leuk om te geven, toch? Dan is het wel zo leuk als dit ook ontvangen wordt. 

Dus als iemand jou iets wil geven, is het wel zo prettig voor die ander als jij dat ook kan ontvangen. Onvoorwaardelijk. Dan kan jij weer iets aan een ander geven, die weer iets aan een ander geeft, die weer iets aan een ander geeft, die weer iets aan… jou geeft.

Evenwicht ontstaat als je onvoorwaardelijk kan geven en ontvangen.

Best een prettig evenwicht, zo’n kringloop van geven en ontvangen.

Hartelijke groet, Nicole

PS Meer bewuste tijd voor jezelf uittrekken helpt je om open te kunnen staan voor dit onvoorwaardelijke ontvangen. Schrijf je in voor de miniserie OPEN en ontvang vier oefeningen die je hierbij helpen.

Beeldvorming, of, hoe kijk jij naar jezelf?

11 november 2019 By Nicole Klip Reageer

Hoe zie jij jezelf? Of, anders gesteld: als jij jezelf voorstelt, wat zeg jij dan? Een gangbaar antwoord op deze vraag aan mij zou dan zijn: ik ben Nicole, 52 jaar, moeder van een zoon van 18, gescheiden, ik ben zelfstandig ondernemer: ik heb een eigen coachpraktijk.

Was dit ook ongeveer zoals jij jezelf voorstelde? Het bijzondere van deze definitie is dat dit een omschrijving is van jij in relatie tot de wereld om jou heen. Een beeld dat in wezen gevormd is door anderen en door de diverse rollen die jij hebt, of petten die jij in de diverse situatie opzet.

Het bijzondere is, dat je deze beeldvorming ook heel vaak gebruikt als je naar jezelf kijkt. Je ziet jezelf, denkt over jezelf en praat misschien ook over jezelf zoals anderen dit doen. Dit is iets wat heel ongemerkt erin sluipt. Je hebt het meestal niet eens door. Ga maar eens na bij jezelf wat jouw ouders en/of goede vrienden over jou zeggen en wat ze van jou verwachten en hoe dit het beeld dat jij van jezelf hebt, beïnvloedt.

Elke relatie die jij met iemand hebt, spiegelt een klein facet van jou. Op deze manier creëren al jouw relaties een mozaïek van stukjes spiegel. Als je hierin kijkt, zie je een gefragmenteerd beeld. Een beeld met vele voegen, misschien zelfs wel dubbele beelden. Neem jij dit beeld over, heb jij dus ook een gefragmenteerd beeld van jezelf. Bovendien ontbreekt aan dit beeld de belangrijkste bron: jijzelf.

Hoe kijk jij naar jezelf: via de ogen van anderen of vanuit jouw eigen kwaliteiten?

Andere kijk op jezelf

Even terug naar het begin, naar de vraag hoe zie jij jezelf? Mijn antwoord zou ook kunnen zijn: “Ik ben Nicole, ik heb, al zeg ik het zelf 😜, een goed gevoel voor humor. Vind het heerlijk om lui te zijn, ben zorgzaam, sta graag voor anderen klaar, en ook gevoelig, noem het gerust hoogsensitief.
Ik kan goed plannen, maar heb soms wel wat moeite om een keuze te maken. Dit mag je ook wel besluiteloos noemen… Gelukkig bezit ik een sterk relativerend vermogen dat mij helpt in het onderscheiden van nut en haalbaarheid.”

In deze omschrijving kijk ik van binnenuit. Hier gaat het er niet om hoe een ander mij ziet of welke rollen ik in dit leven allemaal speel (dochter, moeder, collega, partner…). Het zijn -een aantal van- mijn kwaliteiten, zowel de zonnige als wat meer schaduwrijke eigenschappen, die ik gebruik om het beeld van mijzelf neer te zetten. 

Dit voelt voor mij een heel stuk echter. Authentieker. Oké, het is een korte omschrijving, ik heb nog veel meer kwaliteiten. Tegelijkertijd geeft het wel gelijk weer wie ik in wezen ben. Het is een beeld zonder barsten.

Vier invalshoeken

Ik wil je uitnodigen om ook eens zo’n omschrijving van jezelf te maken. Om je hierbij te helpen geef ik je vier invalshoeken:

  • Je wilskracht, je levensenergie. Om dit duidelijk te krijgen, kan je jezelf vragen stellen, zoals: Waar word ik blij van? Wat vind ik leuk om te doen? Waar krijg ik energie van? In welke activiteit kan ik al mijn creativiteit kwijt?
  • Je verbindingskracht en emotionele voelspriet. Jouw kwetsbare kant. Vraag jezelf af: Wat heb je nodig om gelukkig te zijn? Wanneer kan je helemaal ontspannen? Wat doet aandacht met jou?
  • Je denk- en daadkracht. Gedisciplineerd en doelgericht. Deze krijg je in beeld door te kijken naar hoe jij jouw grenzen afbakent. Stel je graag doelen? Ben je oplossingsgericht? Wat doet het woord ‘structuur’ met jou?
  • Je wijsheid, eigenwaarde en toetser van haalbaarheid. Sta eens stil bij wat echt belangrijk is voor jou. Waarin uit zelfzorg zich voor jou? Wat betekent zingeving voor jou?

Als jij gebruik maakt van deze vier invalshoeken, hoe zou jij jezelf dan omschrijven?

Hartelijke groet, Nicole

PS Deze 4 invalshoeken zijn gebaseerd op kijken naar jezelf aan de hand van je innerlijke familie. Kom naar de Inspiratiemiddag van Intuïtieve opleidingen op zondagmiddag 1 december en ervaar hoe het is om op deze verhelderende manier naar jezelf te kijken. Klik hier om meer over je innerlijke familie te lezen.

Dieper dan ooit

23 oktober 2019 By Nicole Klip Reageer

Ik wil niet en toch wel. De diepte in, dieper dan ooit

Ik ben in de Ardennen, gekleed in roze. Ik zit in de zon. Ik zie wolken, drijvend in de lucht. Voel de wind. Mijn haren wapperen.

In gedachten drijf ik weg. Droom van een meer, blauw, ver weg.
Ik ben in de Ardennen, gekleed in roze. Ik zit in de zon.

Het trilt, het pruttelt. Iets wil eruit. Wat? Waarom?

In gedachten drijf ik weg. Droom van een meer, blauw, ver weg. Lekker, dromerig. Ik wil naar het meer, blijven in die droom.

Het trilt, het pruttelt. Iets wil eruit. Wat? Waarom?

Hm. Ik wil dat meer in. Het water in. Zwemmen, stromen, drijven. Lekker dromerig, ik wil naar het meer, blijven in die droom.

Stap eruit, ga in actie, naar dat meer en ZWEM!

Hm. Ik wil dat meer in. Het water in. Zwemmen, stromen, drijven.

Soms sta je op een punt dat je verder wilt. Je weet dat je wilt, toch voel je een aarzeling. 
In dit gedicht, een pantoum, verwoord ik deze aarzeling en geef tegelijkertijd een liefdevolle duw om toch die stap te zetten, ook al voelt het dat je dieper zal gaan dan ooit tevoren.

Vrijheid, vrolijk, zacht, stromend en liefdevol.

Stap eruit, ga in actie, naar dat meer en ZWEM!

Oké. Zucht, pruttel, twijfel, denken, bezwaren.
Nee, door!

Vrijheid, vrolijk, zacht, stromend en liefdevol.

Ik zie wolken, drijvend in de lucht. Voel de wind. Mijn haren wapperen.

Oké. Zucht, pruttel, twijfel, denken, bezwaren.
Nee, door!

Ik wil niet en toch wel. De diepte in. Dieper dan ooit.

Nicole Klip

Neufchateau, Ardennen, augustus 2019

PS Het helpt enorm als iemand jou een liefdevolle duw in de rug geeft en je ondersteunt in jouw stappen het diepe in. Aarzel niet en zet nu een eerste, kleine, stap vooruit: neem contact met mij op. Mail nicole@klipenklaarcoaching.nl of bel/WhatsApp 0647 820313.

Angsten en demonen

16 oktober 2019 By Nicole Klip Reageer

Dingen en gebeurtenissen komen op je pad met een reden. Zo gaf ik afgelopen vrijdag twee healings waarin angsten een grote rol speelden. Bij een healing kwamen de angsten zelfs in de vorm van demonen naar voren. Dit had ik zelf nog nooit meegemaakt en ik vond het ook best bijzonder. Vervolgens bedacht ik zaterdag bij het boodschappen doen: “ik wil weer eens een Happinez kopen”. Staat hierin (nr. 6) een artikel over hoe je jouw demonen de baas kunt worden. Toeval?

Nee. Absoluut geen toeval. Duidelijk tijd voor mij om weer eens goed naar het onderwerp angsten te kijken.

We hebben allemaal angsten. Zowel functionele als irreële. Een functionele angst is bijvoorbeeld dat je bang bent voor de destructieve kracht van auto’s. Als je niet uitkijkt of door rood rijdt, kan je aangereden worden. Pats, boem, einde verhaal. Functionele angst helpt je om te voorkomen dat je een ongeluk krijgt of erger nog doodgaat. 

Een irreële angst is bijvoorbeeld dat je bang bent voor spinnen (ik spreek geheel namens mijzelf nu). Dit zijn ten opzichte van ons mensen echt kleine beestjes. Kunnen ons dus geen kwaad doen. Op de vraag ‘wat heb je liever in huis, een leeuw of een spin?’ weet ik het antwoord wel, de spin. Toch heb ik liever geen van beiden in huis, want een spin, zeker de grotere variant, jaagt mij echt de stuipen op het lijf. Irreëel, helaas wel een angst.

Nu is het voorbeeld van de spin duidelijk. Hier is een heldere oorzaak voor de angst: de aanwezigheid van een harig, achtpotig wezen (alleen het schrijven over dit beestje geeft mij al de kriebels…). Bij veel angsten echter is de oorzaak niet zo helder, vaak zelfs compleet onduidelijk. Het enige wat je weet is dat je een angst voelt. 

Het gevoel dat je niet genoeg je best doet, dat jij er niet toe doet, dat je een mislukkeling bent etc. etc. Wellicht weet je wel wat de directe oorzaak is. Een opmerking van een collega, je leidinggevende of je partner misschien. De diepere oorzaak van zo’n gevoel is toch vaak onbekend, in het gunstigste geval schimmig. Dit kan een gebeurtenis uit je jeugd zijn, maar ook een overtuiging die via een van jouw ouders -onbewust- op jou is overgedragen. 

Je kunt op meerdere manieren met zo’n angst omgaan: ontwijken (wegstoppen, vermijden, ontkennen of negeren) of ertegen gaan vechten. Werkt op korte termijn (in sommige gevallen praktisch), op de lange termijn komt de angst altijd terug. Vaak ook nog heftiger dan eerst, zeker als je ertegen vecht.

Wat werkt dan wel?

Bij elke emotie, dus ook angst, werkt het om de emotie te doorvoelen. In het geval van angst: zie en erken je angst. Ga het gesprek ermee aan. Onderzoek de angst, laag voor laag. Op deze manier stap je erin en erdoor.

In dit onderzoek kan het heel goed helpen om je angst als een demon* te zien. Een monster dat iets van jou wil. Wat je dan doet is jouw angst een gedaante geven om er makkelijker mee in contact te komen. Dit kan in de vorm van een demon en natuurlijk in elke andere vorm. Zo wordt het makkelijker om vragen te stellen: Wat wil hij? Wat heeft hij nodig? Hoe wil hij zich voelen?

In de healing waarbij ik heel duidelijk demonen zag, was het antwoord op deze vraag: liefde. En feitelijk geldt dit voor elke angst of welke emotie dan ook: het wil gezien worden. Gezien en erkend. De emotie zegt: “Ik ben er en ik ben bang. Geef mij aandacht, geef mij liefde, stel mij gerust.” Een klein innerlijk meisje dat door haar moeder (jouw innerlijke vrouw) vastgehouden wil worden zodat ze eens even heel goed uit kan huilen. Dat geeft ruimte om het verhaal naar voren te laten komen.

Jouw angsten en demonen willen gezien worden. Kijk ze aan en geef ze jouw liefde.

Hoe irreëel een angst ook is, hij is er om jou iets te vertellen. Hij gaat pas weg als je de boodschap echt tot je hebt genomen. Soms kan je dit alleen, soms heb je hier hulp bij nodig. De ene keer stap je er in één keer doorheen, de andere keer heb je er langer de tijd voor nodig. Alles is goed. Gun en geef jezelf de tijd en de ruimte en kijk je angsten en demonen met liefde in de ogen.

Hartelijke groet, Nicole

PS Zoals ik hierboven al schreef, het kan best zijn dat je dit niet alleen wilt of kunt doen. Neem gerust contact met mij op om te bespreken of en hoe ik jou hierbij kan helpen.

* Wist je dat het woord demon van het Griekse daimoon komt dat ‘geestelijke gids’ betekent? Komt toch een stuk vriendelijker over 😁.

Wat zou er gebeuren als je net iets vaker iets doet waar je blij van wordt?

9 oktober 2019 By Nicole Klip Reageer

Voor dat ‘blij’ in de vraag van de titel van dit blog mag je best iets anders invullen. Gelukkig of enthousiast bijvoorbeeld. Of rustig, ontspannen of helemaal zen. 

Wat zou er dan gebeuren?

Oké, dan ben je blij of rustig. Klopt. Ik wil je vragen nog een stap verder te denken en vooral ook te voelen. Wat zou er dan met jou gebeuren?

Misschien helpt het als ik je wat meer context geef. 

We leven in een maatschappij waarin hard werken als een deugd wordt beschouwd. Niets doen, luieren, is de zonde. Het moment dat je toch niets doet, in de vorm van een wandeling van twee uur op een doordeweekse dag, of dat je elke dag een uur mediteert, of gewoonweg naar buiten zit te staren, komt er al heel snel een schuldgevoel naar boven. 

Hard werken, altijd nuttig bezig zijn, in alles wat je doet, daar wordt je leven leuker van. Is de gedachte. Kom ik met een andere vraag: wanneer is je leven dan ‘leuker’? Hoe lang moet je doorgaan met dat nuttig bezig zijn voordat het echt ‘leuk’ is?

Begrijp me niet verkeerd. Er is niets mis met nuttig bezig zijn. Dit is een uitermate fijne bezigheid die heel veel oplevert. Waar het mis gaat, is dat dit als de enige correcte manier van leven wordt beschouwd. Rusten is voor watjes en staat gelijk aan lui zijn. Wellicht gechargeerd, het is wel waar.

Het grote verschil tussen hard werken en rusten is het resultaat

Als je hard werkt is het resultaat zichtbaar. Het rapport is af, de tuin is gesnoeid, de winkelschappen gevuld. Van rusten daarentegen is het resultaat niet zichtbaar. Wel voelbaar. Want stel dat je tijdens het maken van het rapport geregeld hebt ontspannen, ben je lang niet zo afgepeigerd als dat je aan één stuk door bent gegaan. Alleen is dit in de prestatiemaatschappij waarin wij leven geen meetbare factor. Telt dus niet. Sterker nog, het wordt zelfs aangemoedigd dat je zo moe bent. Want dat betekent dat je hard hebt gewerkt en dat is goed. Lekkere vicieuze cirkel.

Ik herhaal nog maar een keer: rusten is voor watjes en staat gelijk aan lui zijn. En het is juist dit oordeel, deze mening die in alles en iedereen doordrongen is, dat ervoor zorgt dat je een pittig schuldgevoel bekruipt op het moment dat je het even rustig aan doet. 

Geen wonder dus dat je ook in je vrije tijd maar door blijft denderen, want ook daar moet je presteren. Laten zien wat je waard bent. De vraag is echter of je hier werkelijk gelukkig van wordt. 

Hoe zou het zijn als je iets minder productief zou zijn en daardoor net dat beetje energie extra hebt om ’s avonds met je kind naar de speeltuin te gaan? Of om met je partner een avondwandeling te maken? In plaats van uitgeput op de bank te hangen en tv te kijken. Hoe zou dat zijn?

Wat zou er gebeuren als je zodra dat schuldgevoel bij je naar boven komt, jij je schouders ophaalt, dat schuldgevoel een vrolijk ‘hallo’ geeft en lekker voorbij laat razen? Want is productiviteit echt zo belangrijk bij alles wat je doet? Moet echt elke minuut van jouw leven efficiënt besteed worden?

Wat zou er gebeuren als je ruimte in je strakke planning invoert om je te laten verbazen? Ruimte waarin niets hoeft en alles mag. Ruimte waarin jij je kan verwonderen of verrassen. Momenten om op adem te komen, achterover te leunen, een stap terug te doen. Ja, om de versnelling terug te schakelen. Wat zou er gebeuren?

Wat zou er gebeuren als je vaker iets doet waar je blij van wordt? Bouw geregeld jouw slome-slak-moment in: tijd om een versnelling terug te schakelen en op adem te komen. Tijd om even niets te doen

Ik noem deze ruimte mijn slome-slak-momenten. Momenten om volledig in het genieten van het niets doen te stappen. Het zijn juist deze momenten die mij inspireren. Momenten waarin mijn creatieve geest de ruimte krijgt om de grenzen te verkennen en ook daaroverheen te stappen. Om daarna vol energie een volgende klus gefocust op te pakken.

Dit is een harmonieuze samenwerking tussen yin en yang. Tussen je vrouwelijke en mannelijke energie. Een evenwicht tussen zijn en actie.

Het is precies dit evenwicht dat mij heel veel energie geeft en vele uitgebluste op de bank hang-momenten voorkomt.
Ik ben benieuwd wat er met jou gebeurt als jij uit je actiestand stapt. Laat je het mij weten?

Hartelijke groet, Nicole

PS Het is niet altijd even makkelijk om de stap van actie naar rust te maken. Om je hierbij te helpen heb ik de minitraining OPEN gemaakt waarin ik je vier eenvoudige oefeningen geef die je helpen de rust te pakken. Momenten van aandacht voor jezelf. Het zijn oefeningen waarin je iets doet, dat wel. Toch zal je merken hoezeer deze oefeningen jou uit de actiestand halen en in de rustmodus zetten. Probeer het gewoon eens. Klik hier en schrijf je in. 

Krachtig nee zeggen met pijn in je hart

9 oktober 2019 By Nicole Klip Reageer

Een tijdje terug ontmoette ik een vrouw die zich consequent klein en zielig maakte. Ze was een overduidelijk slachtoffer. Er was van alles mis met de kamer waarin ze logeerde: een lamp die kapot was, een wiebelige stoel. Zelfs het uitzicht uit de kamer kon haar niet bekoren. 

Ze uitte haar ongenoegen hierover bij de andere aanwezigen, die haar, logisch, adviseerden de diverse gebreken bij de balie van het hotel te melden. Had ze gedaan en er zou actie ondernomen worden. Maar ze vond dat de rest van het gezelschap ook op de hoogte moest zijn van de ellende waar zij zich in bevond. Het was namelijk helemaal niet bevorderlijk voor haar rust. En ze had het al zo moeilijk. Onlangs geopereerd, kat overleden, zieke moeder…

Negatieve aandacht

Zo bleef zij de hele tijd op een negatieve manier om aandacht vragen. Op en top een zielig zeurend innerlijk meisje. Dit riep bij mij redelijk wat irritatie op “laat haar in haar sop gaarkoken” mopperde mijn ongeduldige en gefrustreerde jongetje. Mijn innerlijke vrouw echter bleef rustig en geduldig haar te woord staan en zo nodig van raad voorzien. 

Tot we een opdracht kregen die we in kleine groepen uit moesten werken. Komt Anne, de klagende vrouw, naar mij toe. “Ik voel mij zo op mijn gemak bij jou.” Ze barst in tranen uit, slikt een paar keer en vervolgt snikkend: “Mag ik bij jouw groep?”

Zeg dan maar eens nee…

Alles in mij riep “nee zeggen! Zeg NEE!”. Mijn innerlijke man die zijn grens aan gaf. Mijn jongetje sprong alle kanten op in zijn weerzin en liet zich van zijn donkerste kant zien: “die trut mag ECHT niet bij ons. Sacherijnig wijf”. Dit sprak ik, gelukkig, niet uit omdat, wederom, mijn innerlijke vrouw het voortouw nam: “Jeetje, wat een emoties. Ik vind het lief van je dat je je zo op je gemak voelt bij mij. Best kwetsbaar om dat zo te zeggen en te vragen of je bij onze groep mag. Zeker omdat je ziet dat wij al compleet zijn. En, nee, helaas. Je kan niet bij ons aansluiten. Je zult echt een andere groep moeten vinden. Kijk, daar, zij zijn nog maar met z’n tweeën. Veel handiger om bij hen aan te sluiten.”

Krachtig nee zeggen met pijn in je hart, daar heb je zowel je innerlijke man als je innerlijke vrouw voor nodig.

Samenwerking innerlijke man en vrouw

Kan je je voorstellen dat dit ‘nee zeggen’ echt niet makkelijk was? Zeker toen ze in tranen uitbarstte wilde mijn innerlijke meisje haar alleen maar troosten en natuurlijk mee laten werken in onze groep. De heftige -innerlijke- reacties van mijn jongetje en man zorgden er echter voor dat ik hier niet in mee ging. Dus rug recht (man) en praktisch denken en antwoorden (vrouw). 

Het mooie is dat Anne later naar mij toekwam om mij te bedanken voor mijn eerlijke reactie. Ook al kwam het op het moment zelf erg hard aan (nog meer tranen…), ze realiseerde zich later dat ze het niet handig had aangepakt. Het was voor haar een mooi leermoment.

Ik glimlachte en nam het compliment rustig in ontvangst. In mij echter maakte mijn jongetje een vrolijke buiteling. Joepie! De boodschap is aangekomen. Mijn reactie heeft haar innerlijke vrouw wakker gemaakt en dat contact zorgt ervoor dat ze nog eens over haar handelen na is gaan denken. Lang leve de reflectieve kracht van je innerlijke vrouw! 

Wel pittig om nee te zeggen

Eerlijk is eerlijk, het was een ‘nee’ met pijn in mijn hart. Het is zo moeilijk om iemand die in tranen bij je staat af te wijzen. Vooral dan voor mijn innerlijke meisje. Tegelijkertijd is het zo prettig voor datzelfde innerlijke meisje dat je jouw grenzen duidelijk aangeeft (man) en je jouw eigenwaarde vooropstelt (vrouw). Dat voelt krachtig en biedt troost. Precies wat je nodig hebt op zo’n pittig moment. Dat dit ook nog eens goed overkomt én opgepakt wordt is dan helemaal een cadeautje. Inclusief strik 🎁.

Hartelijke groet, Nicole

PS wil je meer weten over jouw innerlijke familie en hoe je die meer voor jezelf kunt inzetten? Ik geef regelmatig workshops. De eerstvolgende is op 1 december bij het opleidingsinstituut Intuïtieve Opleidingen. Je leest er alles over op klipenklaarcoaching.nl/agenda. 

Was het maar altijd vakantie!?

28 augustus 2019 By Nicole Klip Reageer

De zon schijnt, het is warm en je bent aan het werk. Af en toe kijk je naar buiten, zie je de blauwe lucht waarin zeer sporadisch een wit wolkje langzaam door een zacht briesje voort wordt geblazen.

En jij bent aan het werk.

Binnen. Achter je bureau, net als al je andere collega’s. De meesten zijn terug van vakantie. Een enkeling is nog weg of gaat nog. Geen kinderen of al volwassen, dus niet gebonden aan de schoolvakantie. Al snel dwalen je gedachten af naar jouw vakantie.

De eerste dagen, soms zelfs weken, na een vakantie is het altijd weer wennen. Aan het ritme, aan de tijd in de gaten houden, aan veel (meer) binnen zitten, aan de focus, aan de drukte, aan het ‘moeten’, aan de reistijd, aan de druk…

Op de momenten dat je dan afgeleid wordt door bijvoorbeeld het mooie weer, kan al snel de gedachte opkomen dat het heerlijk zou zijn om altijd vakantie te hebben.

Leuk idee, altijd vakantie. Allen lastig te realiseren, want het is best fijn om geld te verdienen zodat je bijvoorbeeld de huur/hypotheek kan betalen en ook elke dag lekker kunt eten. Best handig dan, je baan.

Vakantiegevoel vasthouden dan?

Heb jij het wel eens geprobeerd, je vakantiegevoel vasthouden? Is het jou gelukt?
Ik zal eerlijk zijn, ik heb het geregeld geprobeerd. De eerste dag lukt het nog enigszins, maar al snel verval je in je oude patroon, ook wel werkritme genoemd. En voor je het weet is de rust die je in die heerlijke vakantie had opgebouwd weer helemaal verdwenen en ren je weer mee in alle schema’s, spurt je van bespreking naar bespreking, sta je in de file of in een overvolle trein en zit je ‘s avonds moe op de bank met een glaasje wijn naar je favoriete serie te kijken. Alsof je helemaal niet weg bent geweest.

Volgens mij is het dan ook een sprookje, dat “vakantiegevoel vasthouden”. Leuk om te vertellen, alleen zo niet echt.

Was het maar altijd vakantie en je vakantiegevoel vasthouden zijn in feite sprookjes. Wat kan je dan wel doen?

Het mooie van sprookjes is wel dat er een boodschap in zit. Dit kan een waarschuwing zijn (ga niet met onbekenden mee) of een boodschap (het goede overwint altijd).
Zo’n boodschap zie ik ook wel in het sprookje Je vakantiegevoel vasthouden.

De boodschap is niet dat je het gevoel krampachtig gaat vasthouden (daar waren we al achter, dat lukt je niet), de boodschap is wel dat je geregeld je vakantiegevoel oproept.

Je vakantiegevoel oproepen?

Yep. Je kunt op vele manieren en zo vaak je wilt je vakantiegevoel oproepen. Zodat je tussen het werken door lekker in je vakantiegevoel zit. Of andersom.

De mogelijkheden zijn legio. Ik noem er een aantal om je op ideeën te brengen. Het mooie van deze ideeën is, dat je er niet slechts 1 hoeft te kiezen. Je kunt er meerdere uithalen en uitvoeren. Of allemaal. Of natuurlijk nog andere bedenken.

  • Print een vakantiefoto die jouw vakantiegevoel het beste uitdrukt en hang die bij je bureau. Of gebruik de foto op je scherm als achtergrondfoto, of op je telefoon/tablet.
  • Waar heb je tijdens je laatste vakantie het meest van genoten? Wat is voor dat moment/die gebeurtenis/die plek een mooi symbool? Dit kan een fysiek symbool zijn of een foto (zie vorige tip). Het symbool kan je meenemen naar je werk of op een mooie plek in huis neerzetten zodat je deze geregeld ziet en zo de herinnering én het gevoel weer op kunt wekken.
  • Kook geregeld iets uit een andere keuken dat jou aan vakantie doet denken. Je kunt ook iets kopen wat je nog nooit hebt gegeten, bijvoorbeeld kumquat (ik noem maar iets hoor) en genieten van de ontdekking van een nieuwe smaak.
  • Ga wandelen. Tijdens je vakantie beweeg je over het algemeen meer dan als je werkt. Spreek met jezelf af om regelmatig een stukje te wandelen. Ik heb het hier niet over een lange afstandswandeling, maar gewoon een half uurtje een blokje om. Overdag tijdens de lunch, alleen of met een collega en/of ‘s avonds een blokje om door de wijk, alleen of met je partner/kind(eren)/buren/hond…
  • Tijdens je vakantie staat veelal het niets hoeven en moeten centraal. Om weer in dat gevoel te komen kan je een dag prikken waarop je helemaal niets hebt gepland. In het weekend of neem een dag/middag vrij. Bepaal ook pas op de dag zelf wat je die dag gaat doen. Of doe lekker niets. Gewoon een lekkere vakantiedag.
  • Als je graag tijdens de vakantie uitstapjes maakt: plan die regelmatig in. Dit kan zowel in het weekend (weekendje weg) of neem een doordeweekse dag vrij. Bezoek een stad (bijvoorbeeld Zutphen, Emmen of ‘s-Hertogenbosch), pak een terrasje (met mooi weer…), ga een stukje fietsen, maak een lange wandeling of ga naar het zwembad.

Ik hoop je met deze 6 ideeën te hebben geïnspireerd om even terug te kunnen stappen in dat lekkere ontspannen vakantiegevoel. Ik maak zelf vooral gebruik van nrs 3 t/m 6. Maar deze lijst is absoluut niet volledig. Heb jij een ander idee? Ik, en de andere lezers van dit blog, lezen graag jouw reactie onder dit blog.

Hartelijke groet, Nicole

PS Merk je dat je het heel erg lastig vindt om jezelf deze tijd en aandacht te gunnen? Schrijf je in voor mijn -gratis- 4-delige training OPEN voor 4 korte en eenvoudige oefeningen om jezelf open te stellen voor jezelf.

Wel willen en niet kunnen

18 juli 2019 By Nicole Klip Reageer

Streng zijn voor jezelf en voor anderen. Kijken vanuit een plaatje dat alles perfect moet zijn. Dat je altijd sterk, aanwezig, helder, doelgericht, liefdevol en gefocust moet zijn. Je zou het wel willen. Je kan het echter niet.

Hoe erg is het als je iets niet kan? Moet je het dan wel willen?

Aan de basis van deze vraagstelling ligt dat je echt niet alles kan. Het is namelijk echt niet mogelijk alles te kunnen en om dat wat je doet helemaal perfect te doen. Ik heb het al vaker gezegd en zeg het graag nog een keer: goed genoeg is helemaal prima.

Begrijp mij alsjeblieft niet verkeerd, dit is geen vrijbrief om niet je best te doen. Het gaat erom dat je doet wat op dat moment in jouw vermogen ligt. Soms leg je er een schepje bovenop, een uitdaging kan ook leuk zijn, en soms ook niet.

Wist je dat hier, zowel bewust als onbewust, vaak verwijten onder zitten die je jezelf of een ander geeft? Zo heb ik jarenlang vol verwijten richting mijn moeder gezeten. Dat ze nooit inging op mijn gevoelens, dat ze deze wegwuifde, als waren ze irritante vliegen. 

Uiteindelijk ontdekte ik dat ze dit niet bewust deed. Ze wilde wel, ze kon echter niet. Ze had dit zelf nooit geleerd. Wist dus niet hoe. Dus reageerde ze zoals zij dacht dat goed was, vanuit de allerbeste intentie. Dat dit voor mij niet werkte en ik het nu heel anders doe, heb ik te danken aan de les die zij mij leerde. 

Ze wilde wel, maar kon het niet

Mijn verwijt aan mijn moeder dat ze het niet goed had gedaan, komt vanuit een beeld dat ik had hoe het wel moest. Een behoorlijk perfectieplaatje.

Grappig genoeg, is dat wat ze deed uiteindelijk wel goed geweest voor mij. Ik heb namelijk mijn les eruit gehaald en heb mij tot de vrouw ontwikkeld die ik nu ben, met wie ik, al zeg ik het zelf, erg tevreden ben. De les, het voorbeeld dat mijn moeder mij gaf, had ik hiervoor echt nodig!

De conclusie die ik hieruit trek, is dat ook al kan je iets niet, zolang er een willen achter zit vanuit de beste intentie, dat de boodschap dan wel goed is en ook echt wel aankomt. Of dit nu direct is of jaren later, dat hangt van de ontvangende partij af. Want bij diegene kan best wel eens een -ongewenst- perfectieplaatje een goede ontvangst van de boodschap verhinderen.

wel willen en niet kunnen

Merk je dus dat je jezelf of een ander iets verwijt, onderzoek dan eens welk perfectieplaatje achter dat verwijt zit. Ik weet namelijk zeker dat als je dat plaatje weghaalt, je een prachtige intentie ziet verschijnen.

Hartelijke groet, Nicole 🙋🏼‍♀️

PS Blijf je tegen de perfectieplaatjes aan lopen en lukt het je niet om erlangs te kijken? Is ook niet altijd even makkelijk. Soms loop je gewoonweg tegen je eigen blinde vlek aan. Wat dan helpt? Houd het niet voor je. Praat erover. Samen zie je meer. Behoefte aan een goed en verhelderend gesprek? Bel of mail mij gerust: 0647 820 313 of nicole@klipenklaarcoaching.nl

  • 1
  • 2
  • 3
  • …
  • 8
  • Volgende pagina »

OPEN je ❤️ naar jezelf!

Kiezen voor jezelf hoeft helemaal niet zo moeilijk te zijn of veel tijd te kosten. In deze 4-delige training krijg je 4 korte en eenvoudige oefeningen om jezelf elke dag de liefde en aandacht te geven die je niet alleen verdient, ook simpelweg hard nodig hebt.

Schrijf je in door je naam en mailadres in te vullen en klik op Verzenden. Je krijgt dan ook, ongeveer eens per maand, de Klip en Klare Weetjes in je inbox. Een mail met inspirerende verhalen, weetjes en tips en je blijft op de hoogte van de activiteiten van Klip en Klaar Coaching.

Je gegevens zijn veilig bij mij, je leest hierover alles in de Privacyverklaring.
Vink a.j.b het hokje aan om aan te geven dat je deze hebt gelezen en ermee akkoord gaat.

Lees mijn blogs over:

Contactformulier

Voornaam (*)

Mailadres (*)

Onderwerp

Je vraag

Ik gebruik je gegevens ingevuld in het contactformulier enkel om te reageren op je vraag. Lees, voor meer informatie, de privacyverklaring.

Klip en Klaar Coaching
Ossenkamp 19
3829 GV Hooglanderveen
Tel: 0647 820 313
Mail: nicole@klipenklaarcoaching.nl

KvK: 60404280
BTW: NL170218739B01

Klip en Klaar op de sociale media

  • Facebook
  • Instagram
  • LinkedIn
  • Twitter
  • YouTube
  • Agenda
  • Prijzen
  • Contact
  • OPEN je hart naar jezelf – gratis oefeningen
  • Nieuwsbrief de Klip en Klare Weetjes
  • Cookie beleid

Copyright Klip en Klaar Coaching© 2019