Bewuste tijd voor jezelf

Angsten en demonen

By Reageer

Dingen en gebeurtenissen komen op je pad met een reden. Zo gaf ik afgelopen vrijdag twee healings waarin angsten een grote rol speelden. Bij een healing kwamen de angsten zelfs in de vorm van demonen naar voren. Dit had ik zelf nog nooit meegemaakt en ik vond het ook best bijzonder. Vervolgens bedacht ik zaterdag bij het boodschappen doen: “ik wil weer eens een Happinez kopen”. Staat hierin (nr. 6) een artikel over hoe je jouw demonen de baas kunt worden. Toeval?

Nee. Absoluut geen toeval. Duidelijk tijd voor mij om weer eens goed naar het onderwerp angsten te kijken.

We hebben allemaal angsten. Zowel functionele als irreële. Een functionele angst is bijvoorbeeld dat je bang bent voor de destructieve kracht van auto’s. Als je niet uitkijkt of door rood rijdt, kan je aangereden worden. Pats, boem, einde verhaal. Functionele angst helpt je om te voorkomen dat je een ongeluk krijgt of erger nog doodgaat. 

Een irreële angst is bijvoorbeeld dat je bang bent voor spinnen (ik spreek geheel namens mijzelf nu). Dit zijn ten opzichte van ons mensen echt kleine beestjes. Kunnen ons dus geen kwaad doen. Op de vraag ‘wat heb je liever in huis, een leeuw of een spin?’ weet ik het antwoord wel, de spin. Toch heb ik liever geen van beiden in huis, want een spin, zeker de grotere variant, jaagt mij echt de stuipen op het lijf. Irreëel, helaas wel een angst.

Nu is het voorbeeld van de spin duidelijk. Hier is een heldere oorzaak voor de angst: de aanwezigheid van een harig, achtpotig wezen (alleen het schrijven over dit beestje geeft mij al de kriebels…). Bij veel angsten echter is de oorzaak niet zo helder, vaak zelfs compleet onduidelijk. Het enige wat je weet is dat je een angst voelt. 

Het gevoel dat je niet genoeg je best doet, dat jij er niet toe doet, dat je een mislukkeling bent etc. etc. Wellicht weet je wel wat de directe oorzaak is. Een opmerking van een collega, je leidinggevende of je partner misschien. De diepere oorzaak van zo’n gevoel is toch vaak onbekend, in het gunstigste geval schimmig. Dit kan een gebeurtenis uit je jeugd zijn, maar ook een overtuiging die via een van jouw ouders -onbewust- op jou is overgedragen. 

Je kunt op meerdere manieren met zo’n angst omgaan: ontwijken (wegstoppen, vermijden, ontkennen of negeren) of ertegen gaan vechten. Werkt op korte termijn (in sommige gevallen praktisch), op de lange termijn komt de angst altijd terug. Vaak ook nog heftiger dan eerst, zeker als je ertegen vecht.

Wat werkt dan wel?

Bij elke emotie, dus ook angst, werkt het om de emotie te doorvoelen. In het geval van angst: zie en erken je angst. Ga het gesprek ermee aan. Onderzoek de angst, laag voor laag. Op deze manier stap je erin en erdoor.

In dit onderzoek kan het heel goed helpen om je angst als een demon* te zien. Een monster dat iets van jou wil. Wat je dan doet is jouw angst een gedaante geven om er makkelijker mee in contact te komen. Dit kan in de vorm van een demon en natuurlijk in elke andere vorm. Zo wordt het makkelijker om vragen te stellen: Wat wil hij? Wat heeft hij nodig? Hoe wil hij zich voelen?

In de healing waarbij ik heel duidelijk demonen zag, was het antwoord op deze vraag: liefde. En feitelijk geldt dit voor elke angst of welke emotie dan ook: het wil gezien worden. Gezien en erkend. De emotie zegt: “Ik ben er en ik ben bang. Geef mij aandacht, geef mij liefde, stel mij gerust.” Een klein innerlijk meisje dat door haar moeder (jouw innerlijke vrouw) vastgehouden wil worden zodat ze eens even heel goed uit kan huilen. Dat geeft ruimte om het verhaal naar voren te laten komen.

Jouw angsten en demonen willen gezien worden. Kijk ze aan en geef ze jouw liefde.

Hoe irreëel een angst ook is, hij is er om jou iets te vertellen. Hij gaat pas weg als je de boodschap echt tot je hebt genomen. Soms kan je dit alleen, soms heb je hier hulp bij nodig. De ene keer stap je er in één keer doorheen, de andere keer heb je er langer de tijd voor nodig. Alles is goed. Gun en geef jezelf de tijd en de ruimte en kijk je angsten en demonen met liefde in de ogen.

Hartelijke groet, Nicole

PS Zoals ik hierboven al schreef, het kan best zijn dat je dit niet alleen wilt of kunt doen. Neem gerust contact met mij op om te bespreken of en hoe ik jou hierbij kan helpen.

* Wist je dat het woord demon van het Griekse daimoon komt dat ‘geestelijke gids’ betekent? Komt toch een stuk vriendelijker over 😁.

Wat zou er gebeuren als je net iets vaker iets doet waar je blij van wordt?

By Reageer

Voor dat ‘blij’ in de vraag van de titel van dit blog mag je best iets anders invullen. Gelukkig of enthousiast bijvoorbeeld. Of rustig, ontspannen of helemaal zen. 

Wat zou er dan gebeuren?

Oké, dan ben je blij of rustig. Klopt. Ik wil je vragen nog een stap verder te denken en vooral ook te voelen. Wat zou er dan met jou gebeuren?

Misschien helpt het als ik je wat meer context geef. 

We leven in een maatschappij waarin hard werken als een deugd wordt beschouwd. Niets doen, luieren, is de zonde. Het moment dat je toch niets doet, in de vorm van een wandeling van twee uur op een doordeweekse dag, of dat je elke dag een uur mediteert, of gewoonweg naar buiten zit te staren, komt er al heel snel een schuldgevoel naar boven. 

Hard werken, altijd nuttig bezig zijn, in alles wat je doet, daar wordt je leven leuker van. Is de gedachte. Kom ik met een andere vraag: wanneer is je leven dan ‘leuker’? Hoe lang moet je doorgaan met dat nuttig bezig zijn voordat het echt ‘leuk’ is?

Begrijp me niet verkeerd. Er is niets mis met nuttig bezig zijn. Dit is een uitermate fijne bezigheid die heel veel oplevert. Waar het mis gaat, is dat dit als de enige correcte manier van leven wordt beschouwd. Rusten is voor watjes en staat gelijk aan lui zijn. Wellicht gechargeerd, het is wel waar.

Het grote verschil tussen hard werken en rusten is het resultaat

Als je hard werkt is het resultaat zichtbaar. Het rapport is af, de tuin is gesnoeid, de winkelschappen gevuld. Van rusten daarentegen is het resultaat niet zichtbaar. Wel voelbaar. Want stel dat je tijdens het maken van het rapport geregeld hebt ontspannen, ben je lang niet zo afgepeigerd als dat je aan één stuk door bent gegaan. Alleen is dit in de prestatiemaatschappij waarin wij leven geen meetbare factor. Telt dus niet. Sterker nog, het wordt zelfs aangemoedigd dat je zo moe bent. Want dat betekent dat je hard hebt gewerkt en dat is goed. Lekkere vicieuze cirkel.

Ik herhaal nog maar een keer: rusten is voor watjes en staat gelijk aan lui zijn. En het is juist dit oordeel, deze mening die in alles en iedereen doordrongen is, dat ervoor zorgt dat je een pittig schuldgevoel bekruipt op het moment dat je het even rustig aan doet. 

Geen wonder dus dat je ook in je vrije tijd maar door blijft denderen, want ook daar moet je presteren. Laten zien wat je waard bent. De vraag is echter of je hier werkelijk gelukkig van wordt. 

Hoe zou het zijn als je iets minder productief zou zijn en daardoor net dat beetje energie extra hebt om ’s avonds met je kind naar de speeltuin te gaan? Of om met je partner een avondwandeling te maken? In plaats van uitgeput op de bank te hangen en tv te kijken. Hoe zou dat zijn?

Wat zou er gebeuren als je zodra dat schuldgevoel bij je naar boven komt, jij je schouders ophaalt, dat schuldgevoel een vrolijk ‘hallo’ geeft en lekker voorbij laat razen? Want is productiviteit echt zo belangrijk bij alles wat je doet? Moet echt elke minuut van jouw leven efficiënt besteed worden?

Wat zou er gebeuren als je ruimte in je strakke planning invoert om je te laten verbazen? Ruimte waarin niets hoeft en alles mag. Ruimte waarin jij je kan verwonderen of verrassen. Momenten om op adem te komen, achterover te leunen, een stap terug te doen. Ja, om de versnelling terug te schakelen. Wat zou er gebeuren?

Wat zou er gebeuren als je vaker iets doet waar je blij van wordt? Bouw geregeld jouw slome-slak-moment in: tijd om een versnelling terug te schakelen en op adem te komen. Tijd om even niets te doen

Ik noem deze ruimte mijn slome-slak-momenten. Momenten om volledig in het genieten van het niets doen te stappen. Het zijn juist deze momenten die mij inspireren. Momenten waarin mijn creatieve geest de ruimte krijgt om de grenzen te verkennen en ook daaroverheen te stappen. Om daarna vol energie een volgende klus gefocust op te pakken.

Dit is een harmonieuze samenwerking tussen yin en yang. Tussen je vrouwelijke en mannelijke energie. Een evenwicht tussen zijn en actie.

Het is precies dit evenwicht dat mij heel veel energie geeft en vele uitgebluste op de bank hang-momenten voorkomt.
Ik ben benieuwd wat er met jou gebeurt als jij uit je actiestand stapt. Laat je het mij weten?

Hartelijke groet, Nicole

PS Het is niet altijd even makkelijk om de stap van actie naar rust te maken. Om je hierbij te helpen heb ik de minitraining OPEN gemaakt waarin ik je vier eenvoudige oefeningen geef die je helpen de rust te pakken. Momenten van aandacht voor jezelf. Het zijn oefeningen waarin je iets doet, dat wel. Toch zal je merken hoezeer deze oefeningen jou uit de actiestand halen en in de rustmodus zetten. Probeer het gewoon eens. Klik hier en schrijf je in. 

Krachtig nee zeggen met pijn in je hart

By Reageer

Een tijdje terug ontmoette ik een vrouw die zich consequent klein en zielig maakte. Ze was een overduidelijk slachtoffer. Er was van alles mis met de kamer waarin ze logeerde: een lamp die kapot was, een wiebelige stoel. Zelfs het uitzicht uit de kamer kon haar niet bekoren. 

Ze uitte haar ongenoegen hierover bij de andere aanwezigen, die haar, logisch, adviseerden de diverse gebreken bij de balie van het hotel te melden. Had ze gedaan en er zou actie ondernomen worden. Maar ze vond dat de rest van het gezelschap ook op de hoogte moest zijn van de ellende waar zij zich in bevond. Het was namelijk helemaal niet bevorderlijk voor haar rust. En ze had het al zo moeilijk. Onlangs geopereerd, kat overleden, zieke moeder…

Negatieve aandacht

Zo bleef zij de hele tijd op een negatieve manier om aandacht vragen. Op en top een zielig zeurend innerlijk meisje. Dit riep bij mij redelijk wat irritatie op “laat haar in haar sop gaarkoken” mopperde mijn ongeduldige en gefrustreerde jongetje. Mijn innerlijke vrouw echter bleef rustig en geduldig haar te woord staan en zo nodig van raad voorzien. 

Tot we een opdracht kregen die we in kleine groepen uit moesten werken. Komt Anne, de klagende vrouw, naar mij toe. “Ik voel mij zo op mijn gemak bij jou.” Ze barst in tranen uit, slikt een paar keer en vervolgt snikkend: “Mag ik bij jouw groep?”

Zeg dan maar eens nee…

Alles in mij riep “nee zeggen! Zeg NEE!”. Mijn innerlijke man die zijn grens aan gaf. Mijn jongetje sprong alle kanten op in zijn weerzin en liet zich van zijn donkerste kant zien: “die trut mag ECHT niet bij ons. Sacherijnig wijf”. Dit sprak ik, gelukkig, niet uit omdat, wederom, mijn innerlijke vrouw het voortouw nam: “Jeetje, wat een emoties. Ik vind het lief van je dat je je zo op je gemak voelt bij mij. Best kwetsbaar om dat zo te zeggen en te vragen of je bij onze groep mag. Zeker omdat je ziet dat wij al compleet zijn. En, nee, helaas. Je kan niet bij ons aansluiten. Je zult echt een andere groep moeten vinden. Kijk, daar, zij zijn nog maar met z’n tweeën. Veel handiger om bij hen aan te sluiten.”

Krachtig nee zeggen met pijn in je hart, daar heb je zowel je innerlijke man als je innerlijke vrouw voor nodig.

Samenwerking innerlijke man en vrouw

Kan je je voorstellen dat dit ‘nee zeggen’ echt niet makkelijk was? Zeker toen ze in tranen uitbarstte wilde mijn innerlijke meisje haar alleen maar troosten en natuurlijk mee laten werken in onze groep. De heftige -innerlijke- reacties van mijn jongetje en man zorgden er echter voor dat ik hier niet in mee ging. Dus rug recht (man) en praktisch denken en antwoorden (vrouw). 

Het mooie is dat Anne later naar mij toekwam om mij te bedanken voor mijn eerlijke reactie. Ook al kwam het op het moment zelf erg hard aan (nog meer tranen…), ze realiseerde zich later dat ze het niet handig had aangepakt. Het was voor haar een mooi leermoment.

Ik glimlachte en nam het compliment rustig in ontvangst. In mij echter maakte mijn jongetje een vrolijke buiteling. Joepie! De boodschap is aangekomen. Mijn reactie heeft haar innerlijke vrouw wakker gemaakt en dat contact zorgt ervoor dat ze nog eens over haar handelen na is gaan denken. Lang leve de reflectieve kracht van je innerlijke vrouw! 

Wel pittig om nee te zeggen

Eerlijk is eerlijk, het was een ‘nee’ met pijn in mijn hart. Het is zo moeilijk om iemand die in tranen bij je staat af te wijzen. Vooral dan voor mijn innerlijke meisje. Tegelijkertijd is het zo prettig voor datzelfde innerlijke meisje dat je jouw grenzen duidelijk aangeeft (man) en je jouw eigenwaarde vooropstelt (vrouw). Dat voelt krachtig en biedt troost. Precies wat je nodig hebt op zo’n pittig moment. Dat dit ook nog eens goed overkomt én opgepakt wordt is dan helemaal een cadeautje. Inclusief strik 🎁.

Hartelijke groet, Nicole

PS wil je meer weten over jouw innerlijke familie en hoe je die meer voor jezelf kunt inzetten? Ik geef regelmatig workshops. De eerstvolgende is op 1 december bij het opleidingsinstituut Intuïtieve Opleidingen. Je leest er alles over op klipenklaarcoaching.nl/agenda. 

Was het maar altijd vakantie!?

By Reageer

De zon schijnt, het is warm en je bent aan het werk. Af en toe kijk je naar buiten, zie je de blauwe lucht waarin zeer sporadisch een wit wolkje langzaam door een zacht briesje voort wordt geblazen.

En jij bent aan het werk.

Binnen. Achter je bureau, net als al je andere collega’s. De meesten zijn terug van vakantie. Een enkeling is nog weg of gaat nog. Geen kinderen of al volwassen, dus niet gebonden aan de schoolvakantie. Al snel dwalen je gedachten af naar jouw vakantie.

De eerste dagen, soms zelfs weken, na een vakantie is het altijd weer wennen. Aan het ritme, aan de tijd in de gaten houden, aan veel (meer) binnen zitten, aan de focus, aan de drukte, aan het ‘moeten’, aan de reistijd, aan de druk…

Op de momenten dat je dan afgeleid wordt door bijvoorbeeld het mooie weer, kan al snel de gedachte opkomen dat het heerlijk zou zijn om altijd vakantie te hebben.

Leuk idee, altijd vakantie. Allen lastig te realiseren, want het is best fijn om geld te verdienen zodat je bijvoorbeeld de huur/hypotheek kan betalen en ook elke dag lekker kunt eten. Best handig dan, je baan.

Vakantiegevoel vasthouden dan?

Heb jij het wel eens geprobeerd, je vakantiegevoel vasthouden? Is het jou gelukt?
Ik zal eerlijk zijn, ik heb het geregeld geprobeerd. De eerste dag lukt het nog enigszins, maar al snel verval je in je oude patroon, ook wel werkritme genoemd. En voor je het weet is de rust die je in die heerlijke vakantie had opgebouwd weer helemaal verdwenen en ren je weer mee in alle schema’s, spurt je van bespreking naar bespreking, sta je in de file of in een overvolle trein en zit je ‘s avonds moe op de bank met een glaasje wijn naar je favoriete serie te kijken. Alsof je helemaal niet weg bent geweest.

Volgens mij is het dan ook een sprookje, dat “vakantiegevoel vasthouden”. Leuk om te vertellen, alleen zo niet echt.

Was het maar altijd vakantie en je vakantiegevoel vasthouden zijn in feite sprookjes. Wat kan je dan wel doen?

Het mooie van sprookjes is wel dat er een boodschap in zit. Dit kan een waarschuwing zijn (ga niet met onbekenden mee) of een boodschap (het goede overwint altijd).
Zo’n boodschap zie ik ook wel in het sprookje Je vakantiegevoel vasthouden.

De boodschap is niet dat je het gevoel krampachtig gaat vasthouden (daar waren we al achter, dat lukt je niet), de boodschap is wel dat je geregeld je vakantiegevoel oproept.

Je vakantiegevoel oproepen?

Yep. Je kunt op vele manieren en zo vaak je wilt je vakantiegevoel oproepen. Zodat je tussen het werken door lekker in je vakantiegevoel zit. Of andersom.

De mogelijkheden zijn legio. Ik noem er een aantal om je op ideeën te brengen. Het mooie van deze ideeën is, dat je er niet slechts 1 hoeft te kiezen. Je kunt er meerdere uithalen en uitvoeren. Of allemaal. Of natuurlijk nog andere bedenken.

  • Print een vakantiefoto die jouw vakantiegevoel het beste uitdrukt en hang die bij je bureau. Of gebruik de foto op je scherm als achtergrondfoto, of op je telefoon/tablet.
  • Waar heb je tijdens je laatste vakantie het meest van genoten? Wat is voor dat moment/die gebeurtenis/die plek een mooi symbool? Dit kan een fysiek symbool zijn of een foto (zie vorige tip). Het symbool kan je meenemen naar je werk of op een mooie plek in huis neerzetten zodat je deze geregeld ziet en zo de herinnering én het gevoel weer op kunt wekken.
  • Kook geregeld iets uit een andere keuken dat jou aan vakantie doet denken. Je kunt ook iets kopen wat je nog nooit hebt gegeten, bijvoorbeeld kumquat (ik noem maar iets hoor) en genieten van de ontdekking van een nieuwe smaak.
  • Ga wandelen. Tijdens je vakantie beweeg je over het algemeen meer dan als je werkt. Spreek met jezelf af om regelmatig een stukje te wandelen. Ik heb het hier niet over een lange afstandswandeling, maar gewoon een half uurtje een blokje om. Overdag tijdens de lunch, alleen of met een collega en/of ‘s avonds een blokje om door de wijk, alleen of met je partner/kind(eren)/buren/hond…
  • Tijdens je vakantie staat veelal het niets hoeven en moeten centraal. Om weer in dat gevoel te komen kan je een dag prikken waarop je helemaal niets hebt gepland. In het weekend of neem een dag/middag vrij. Bepaal ook pas op de dag zelf wat je die dag gaat doen. Of doe lekker niets. Gewoon een lekkere vakantiedag.
  • Als je graag tijdens de vakantie uitstapjes maakt: plan die regelmatig in. Dit kan zowel in het weekend (weekendje weg) of neem een doordeweekse dag vrij. Bezoek een stad (bijvoorbeeld Zutphen, Emmen of ‘s-Hertogenbosch), pak een terrasje (met mooi weer…), ga een stukje fietsen, maak een lange wandeling of ga naar het zwembad.

Ik hoop je met deze 6 ideeën te hebben geïnspireerd om even terug te kunnen stappen in dat lekkere ontspannen vakantiegevoel. Ik maak zelf vooral gebruik van nrs 3 t/m 6. Maar deze lijst is absoluut niet volledig. Heb jij een ander idee? Ik, en de andere lezers van dit blog, lezen graag jouw reactie onder dit blog.

Hartelijke groet, Nicole

PS Merk je dat je het heel erg lastig vindt om jezelf deze tijd en aandacht te gunnen? Schrijf je in voor mijn -gratis- 4-delige training OPEN voor 4 korte en eenvoudige oefeningen om jezelf open te stellen voor jezelf.

Wel willen en niet kunnen

By Reageer

Streng zijn voor jezelf en voor anderen. Kijken vanuit een plaatje dat alles perfect moet zijn. Dat je altijd sterk, aanwezig, helder, doelgericht, liefdevol en gefocust moet zijn. Je zou het wel willen. Je kan het echter niet.

Hoe erg is het als je iets niet kan? Moet je het dan wel willen?

Aan de basis van deze vraagstelling ligt dat je echt niet alles kan. Het is namelijk echt niet mogelijk alles te kunnen en om dat wat je doet helemaal perfect te doen. Ik heb het al vaker gezegd en zeg het graag nog een keer: goed genoeg is helemaal prima.

Begrijp mij alsjeblieft niet verkeerd, dit is geen vrijbrief om niet je best te doen. Het gaat erom dat je doet wat op dat moment in jouw vermogen ligt. Soms leg je er een schepje bovenop, een uitdaging kan ook leuk zijn, en soms ook niet.

Wist je dat hier, zowel bewust als onbewust, vaak verwijten onder zitten die je jezelf of een ander geeft? Zo heb ik jarenlang vol verwijten richting mijn moeder gezeten. Dat ze nooit inging op mijn gevoelens, dat ze deze wegwuifde, als waren ze irritante vliegen. 

Uiteindelijk ontdekte ik dat ze dit niet bewust deed. Ze wilde wel, ze kon echter niet. Ze had dit zelf nooit geleerd. Wist dus niet hoe. Dus reageerde ze zoals zij dacht dat goed was, vanuit de allerbeste intentie. Dat dit voor mij niet werkte en ik het nu heel anders doe, heb ik te danken aan de les die zij mij leerde. 

Ze wilde wel, maar kon het niet

Mijn verwijt aan mijn moeder dat ze het niet goed had gedaan, komt vanuit een beeld dat ik had hoe het wel moest. Een behoorlijk perfectieplaatje.

Grappig genoeg, is dat wat ze deed uiteindelijk wel goed geweest voor mij. Ik heb namelijk mijn les eruit gehaald en heb mij tot de vrouw ontwikkeld die ik nu ben, met wie ik, al zeg ik het zelf, erg tevreden ben. De les, het voorbeeld dat mijn moeder mij gaf, had ik hiervoor echt nodig!

De conclusie die ik hieruit trek, is dat ook al kan je iets niet, zolang er een willen achter zit vanuit de beste intentie, dat de boodschap dan wel goed is en ook echt wel aankomt. Of dit nu direct is of jaren later, dat hangt van de ontvangende partij af. Want bij diegene kan best wel eens een -ongewenst- perfectieplaatje een goede ontvangst van de boodschap verhinderen.

wel willen en niet kunnen

Merk je dus dat je jezelf of een ander iets verwijt, onderzoek dan eens welk perfectieplaatje achter dat verwijt zit. Ik weet namelijk zeker dat als je dat plaatje weghaalt, je een prachtige intentie ziet verschijnen.

Hartelijke groet, Nicole 🙋🏼‍♀️

PS Blijf je tegen de perfectieplaatjes aan lopen en lukt het je niet om erlangs te kijken? Is ook niet altijd even makkelijk. Soms loop je gewoonweg tegen je eigen blinde vlek aan. Wat dan helpt? Houd het niet voor je. Praat erover. Samen zie je meer. Behoefte aan een goed en verhelderend gesprek? Bel of mail mij gerust: 0647 820 313 of nicole@klipenklaarcoaching.nl

Grenzen vervagen

By Reageer

Tot mijn grote verbazing vielen afgelopen zondag twee enveloppen in de bus. Post. Echt, geen grapje. Wij kregen post op zondag. En niet omdat het per ongeluk bij de buren in de bus terecht was gekomen. Nee, we zagen de bezorger zelfs nog weglopen.

Ik maak hier dan gelijk een verhaal bij: hij had vast iets anders belangrijks op zaterdag waardoor hij besloot om de post dan maar op zondag te bezorgen. Een huwelijk of zo. Of een begrafenis. In elk geval iets waar je absoluut bij wilt zijn en ook echt geen tijd hebt om voor je daarheen gaat je postronde nog te lopen.

Of hij heeft nu twee banen en schoof daarom noodgedwongen de postbezorging door naar zondag. Of hij had vrijdagavond een te gek feest en was zaterdag te brak om ook maar iets te doen.

Kan allemaal. En er zijn nog legio andere verhalen te bedenken waarom deze postbezorger zijn ronde op zondag besloot te doen. Ik denk dat ik het nooit zal weten. 

Wat ik dan wel grappig vind, is dat ik het zelf verder helemaal prima vind om de post op zondag te krijgen. Als hij dit voortaan zal doen, zal ik er zeker aan wennen. Net als dat ik er nu aan gewend ben dat er op maandag geen post komt. Jammer als je op maandag jarig bent, want geen kaartje in de bus. Maar dat doen toch steeds minder mensen (ik nog steeds wel, blijf het leuk vinden, zowel om te versturen als om te krijgen, maar dat is een ander verhaal).

Weekend (zaterdag en zondag), werkdagen (maandag tot en met vrijdag) – in onze huidige economie beginnen deze grenzen steeds meer te vervagen. Op zich niets mis mee, ik werk zelf ook regelmatig in het weekend. Waar je dan echter wel voor moet waken, is dat je genoeg tijd pakt voor ontspanning. En dat kan nog best wel een ‘dingetje’ zijn.

Zo merkte ik zelf toen ik kortgeleden op zowel zaterdag als zondag had gewerkt, dat ik maandag een sterke druk voelde om te werken. Ik had mij voorgenomen die maandag als weekend te zien. Beetje in huis rommelen, poetsen, wasje draaien en lekker een boek lezen. Aandacht voor huis en mijzelf, verder niets. Dat was het plan.

Gek genoeg voelde deze dag alsof ik aan het spijbelen was. Dit gevoel bleek zo sterk te zijn dat ik uiteindelijk toch de laptop heb aangezet om nog een paar uur te werken. 

Reden voor mij om dat ‘spijbelgevoel’ aan een onderzoek te onderwerpen. Wat speelt daar?

De basis voor het spijbelgevoel bleek de gedachte: “iedereen is aan het werk, alleen ik loop hier te niksen”. Deze gedachte maakte behoorlijk snel een schuldgevoel wakker. En waarom? Omdat ik van kinds af aan heb geleerd dat maandag tot en met vrijdag werkdagen zijn, de zaterdag voor de boodschappen, sporten, huishouden en dat soort dingen en de zondag is een rustdag. Deze ‘les’ is voor mij een ‘wet’ geworden.

De wet: “Een werkdag is een werkdag, ook al heb je het weekend gewerkt.”

Deze wet wordt sterk ondersteund door de benaming: op een werkdag hoor je toch te werken. Dit is dezelfde reden waarom er nog steeds met een scheef oog gekeken wordt naar mensen (hoe groot de groep ondertussen ook is) die parttime werken. Dan doe je dus niks op een werkdag. En ook hier, ‘what’s in a name’: je werkt parttime. Je werkt maar een beetje, doet niet voor vol mee…

Geen wonder dus, dat je door die druk, alleen al door de benamingen, toch maar weer gaat werken. De vervagende grenzen van de weekenden en werkdagen kunnen dus heel makkelijk ook jouw grenzen vervagen. Met het grote gevaar dat je werkt, en werkt, en werkt. En zo nauwelijks of helemaal niet ontspant.

Ontspanning, bijkomen van de drukte op je werk, is echter hard nodig om de drukte in je hoofd weg te laten zakken. Ontspannen helpt je loslaten, wat ruimte geeft om op te laden. Doe je dit te weinig, blijft jouw boog gespannen. Totdat ergens, op een dag, het lijntje knapt. 

Grenzen vervagen: helaas dus ook die van je rustdag! 

Ondertussen, met die vervagende grenzen, maakt het niet meer uit welke dag van de week, of dagen, jij ontspant. Als je het maar doet. 

Dus is het goed om je bewust te zijn van die echt ontzettend onbewuste energie die er hangt rondom het niet werken op maandag, dinsdag, woensdag, donderdag of vrijdag. En ook om je te realiseren hoezeer deze energie hard op jou inbeukt alleen al door de benaming en jou daardoor als het ware dwingt om jouw grenzen te laten vervagen, zodat jij op een werkdag ook echt wel doet wat de dag zegt dat jij moet doen, namelijk werken.

Mijn conclusie na dit kleine onderzoek: het maakt niet uit dat de grenzen tussen weekend- en werkdagen vervagen. Zolang jij jouw grenzen maar bewust bewaakt zodat deze niet ook vervagen. Houd je eigen rustgrens in de gaten!

Werkdag - weekend, grenzen vervagen. Bewaak jij jouw rustgrens wel?

Hartelijke groet, Nicole

PS Merk je dat jouw grenzen meer en meer vervagen? Dat jij jezelf weinig rust en ontspanning gunt omdat er zoveel moet? Omdat jij zoveel te doen hebt? Of omdat jij toch echt wel al die ballen in de lucht wilt houden? Grijp in voor het te laat is! Gebruik deze zomer om te onderzoeken wat voor jou een prettige balans tussen werk en rust is. 

Dit hoeft niet moeilijk te zijn. Echt, geloof mij. En ja, ook ik trap nog wel eens in die val. Maar ik weet ook hoe ik er weer snel voor kan zorgen dat ik wel mijn rust pak. Iets wat ik jou ook kan leren. Wil je meer weten? In mijn -gratis- training OPEN je hart naar jezelf geef ik je vier oefeningen waarin je aandacht geeft aan jezelf. Aandacht die jou heel veel rust geeft. Klik hier om je in te schrijven.

Zelf en niet alleen

By Reageer

“Zelluf doen” Ken je die uitspraak? Als je kinderen hebt, vermoed ik van wel. Al vroeg denken kinderen dat ze van alles zelf kunnen doen. Bijvoorbeeld zichzelf aankleden (ontstaan wel de meest prachtige creaties…) of alleen naar school fietsen omdat de oudere broer dat ook mag. Ik kan eeuwig doorgaan, houd het nu bij deze twee voorbeelden. 

Dat ze dit willen is natuurlijk helemaal prima, dit hoort bij het groter en ouder worden. Het uiteindelijke doel van opvoeden is ook dat je kind(eren) hun eigen leven gaan leiden. Het gaat om het ‘alles zelf willen doen’.

Want die wens om het allemaal zelf te willen doen hebben velen van ons ook in ons volwassen leven. En in dat ‘allemaal’, daar wringt de schoen.

Voor zaken als een tuin aanleggen en onderhoud of reparatie van de auto is het de gewoonste zaak van de wereld dat we een expert inschakelen. Voor de zorg voor jezelf is dit plots heel anders. Hier komt die overtuiging “Ik wil (en moet) het allemaal zelf kunnen” veel sterker naar voren. 

Terwijl het in feite hetzelfde is 

Het lastige is dat er meerdere overtuigingen zijn waar je in die zorg voor jezelf tegenaan loopt. Afgezien van die overtuiging dat je het allemaal zelf wilt doen en ook moet kunnen, leeft er ook sterk het idee dat als je bijvoorbeeld naar een coach gaat, dat er iets mis met je is. Bovendien zet je je vuile was niet buiten neer, daar heeft niemand behalve jijzelf wat mee te maken.

Al dit soort overtuigingen komen naar boven op de momenten dat zelfzorg nodig is. Met als gevolg dat je alles wat er bij je speelt voor je houdt, opkropt en het zelf maar weer probeert op te lossen.

Tot je tegen een hele harde muur oploopt 

Een muur die stress heet. Of burn-out. Gevoelens van machteloosheid, radeloosheid, wanhoop. Noem het op. Het blijft een muur. Een muur die niet aan de kant gaat en jou heel hard en pijnlijk met de neus op de feiten drukt.

Wel handig om het niet zover te laten komen.

Hiervoor helpt het om je bewust te worden van de overtuigingen die bij jou spelen. Want dan kan je met die overtuigingen aan de slag. Niet wegduwen, wel ze erkennen. Ze hebben lang goed voor jou gezorgd, nu ga je het op een andere manier doen. Vervolgens kan je ze vervangen door overtuigingen die jou wel ondersteunen: 

Ja, jij bent zelf verantwoordelijk voor de zorg voor jezelf.
Nee, jij hoeft dit niet alleen te doen.

Goed voor jezelf zorgen begint bij het niet alleen te willen doen. Een auto gaat elk jaar wel minimaal 1 keer naar de garage voor een onderhoudsbeurt. Waarom jij dan niet?

Jij bent kostbaar. Zorg voor jezelf

Hartelijke groet, Nicole

PS Heeft dit blog iets bij je wakker gemaakt? Top! Laat het in een reactie hieronder weten. Wil je hier verder over praten? Helemaal top. Bel of mail mij gerust: 0647 820 313 of nicole@klipenklaarcoaching.nl.

#bewustetijdvoorjezelf #zorgvoorjezelf #overtuigingen #zelfdoen #zelfennietalleen #onderhoudsbeurt

Vrijheid – waarin voel jij je onvrij?

By Reageer

Een paar weken geleden was ik op Ibiza voor een retraite met 6 andere vrouwen. De week stond in het teken van vrijheid.

Een mooi thema, zeker op Ibiza. Dit eiland staat nu heel erg bekend om de vele feesten en de beroemde Dj’s zoals Armin van Buuren. Feesten, tot diep in de nacht, al dan niet onder invloed van een pilletje, is een uiting van vrijheid. Een vrijheid waarin je je grenzen opzoekt, verlegt en wellicht zelfs helemaal aan de kant schuift. 

Het feestgedruis centreert zich in en rondom Ibiza-stad, gelegen in het zuiden. In het noorden van het eiland uit diezelfde vrijheid zich op een volledig andere manier. Dit gedeelte van het eiland heeft een enorme aantrekkingskracht op hippies. Vrede, rust en eenheid met de natuur komen hier heel sterk naar voren. Vrijheid uit zich hier in openheid en je eigen gang gaan volgens het ritme van de aarde, wars van de snelheid en het keurslijf van de moderne maatschappij.

Bij het bekijken en voelen van deze diverse vormen van vrijheidsenergie merkte ik hoezeer vrijheid je gevoel van zekerheid en veiligheid doet wankelen. Alsof de leuning van een smalle trap langs een steile berghelling wegvalt terwijl jij naar boven loopt. Tegelijkertijd komt er een euforisch gevoel naar boven vergelijkbaar met basisschoolleerlingen die op de laatste schooldag voor de zomervakantie juichend de school uitrennen: 6 lange weken vrij!!!

Dit scherpe contrast maakt vrijheid zo’n bijzonder fenomeen. Je wilt het heel graag én het is heel beangstigend.

Kijk eens vanuit het perspectief ‘Vrijheid’

Ik merkte hoe verhelderend het is om naar je eigen situatie te kijken vanuit het perspectief van vrijheid. Het gaf ruimte om oude gevoelens en overtuigingen los te laten. Ruimte om nieuwe stappen te kunnen gaan zetten buiten die veilige comfortzone. Al laat je alleen maar de trapleuning los, alleen dat al geeft vrijheid.

Kijk eens of jij de energie van vrijheid ook bij jou uit kan nodigen door jezelf een aantal vragen te stellen:

  • Hoe ziet voor jou het beeld van extreme vrijheid eruit?
  • Welke overtuigingen komen er bij je op als je naar dat extreme beeld van vrijheid kijkt?
  • Aan welke zekerheden hou jij je vast?
  • Voelt dat -nog- goed voor je?
  • En veiligheid, wat betekent dat voor je?
  • In hoeverre houden deze zekerheden en veiligheid jou nu vast?
  • Waarin voel jij je onvrij?
  • Wat kan je nu doen, welke stap kun je nu zetten om meer vrijheid te voelen?

Ik ben benieuwd wat vrijheid met jou doet. Laat je het mij weten?

Hartelijke groet, Nicole

PS Het kan zijn dat er door deze vragen heel veel bij je loskomt. Geef dit de ruimte (en de vrijheid) om er te zijn. Heb je behoefte hier verder over te praten, voelen en naar te kijken? Neem gerust contact met mij op.

Lucht je hart

By Reageer

Soms gebeurt er in je leven iets waar jij geen invloed op kunt uitoefenen en dat tegelijkertijd wel heel veel invloed op jou heeft.

Stel, als voorbeeld, dat vrienden van jou, met wie je het allebei zeer goed kan vinden, gaan scheiden. Wat voor invloed heeft dit op jullie vriendschapsrelatie? Blijf je een van hen zien of beiden? Wellicht wil je wel contact houden met allebei, maar wordt dit niet gewaardeerd door een van hen (of door beiden…). Van alles is hier mogelijk.*

Uit eigen ervaring, zowel aan de veroorzakende als aan de andere kant, weet ik dat dit best pittige situaties zijn. Pittig en emotioneel. Niet alleen voor de personen die in de scheiding zitten, én zeker ook voor jezelf.

Rouwen

Je stapt namelijk een rouwfase in, een fase waarin je afscheid neemt van een stel dat voor jou een eenheid vormde. En dat doet pijn. Dat roept allerlei emoties op. Emoties die je ongemerkt aan de kant schuift, “Want zij hebben het zelf zoveel zwaarder dan jij”. Natuurlijk, zij hebben het zwaar, geen enkele scheiding is leuk. Alleen heb ook jij echt tijd nodig om alle emoties te verwerken.

En terwijl je midden in je rouwfase zit, de emoties van alle kanten om je heen vliegen -zowel je eigen emoties als die van je vrienden- ben je ook met iets leuks en positiefs bezig. Je bouwt namelijk aan twee nieuwe vriendschapsrelaties, of 1 nieuwe vriendschapsrelatie (mag je ook nog een keer rouwen om het verlies van een vriendschap…).

Je neemt dus afscheid én je bouwt op. Een flinke emotionele rollercoaster.

Lucht je hart

In situaties als dit heb ik gemerkt dat het ontzettend belangrijk is om je uit te spreken. Bespreek het, zowel met de betrokkenen zelf als met anderen. Alles om te voorkomen dat je met al jouw emoties, bewust en onbewust, rond blijft lopen. Als je ermee blijft lopen en alles bij jezelf houdt, hopen de emoties zich in je op. Bij mij uit zich dit in hoofdpijn en verkrampte schouders, waar ik dan allerlei andere oorzaken voor bedenk (slecht geslapen, volle maan…), terwijl de feitelijke oorzaak niet verwerkte, genegeerde emoties zijn.

lucht je hart, geef jezelf ruimte

Hoe het zich ook manifesteert, je uitspreken geeft je een hele sterke verlichting. Het werkt bovendien ook door in de relatie die je aan het opbouwen bent én het kan de ander helpen bij het verwerken van zijn/haar emoties. Heel veel winst, dus.

Ik merk keer op keer dat het uitspreken van zaken die je bezighouden, of ze nu vervelend of plezierig zijn, heel veel lucht en helderheid geeft. Woorden aan je gevoelens en gedachten geven, helpt je bij het creëren van een perspectief of een mening. Tegelijkertijd ben je actief bezig met het verwerken van alle emoties die er omheen spelen en hangen.

Dus houd je niet in en lucht je hart!

Hartelijke groet, Nicole

* Ik heb het in dit blog over een gebroken relatie in de privésfeer, maar dit kan natuurlijk ook heel goed gaan om een gebroken relatie in de zakelijke sfeer, waarin bijvoorbeeld twee zakenpartners met elkaar breken of twee collega’s een hoogoplopend conflict met elkaar hebben. Wellicht gaat het dan niet om een vriendschapsrelatie, er is dan zeker wel sprake van een zakelijke relatie, als collega, medewerker, leverancier etc.

** Heb je moeite met je uitspreken en wil je hier stappen in zetten? Neem contact met mij op (mail nicole@klipenklaarcoaching.nl /bel of WhatsApp 0647 820313) en we maken een afspraak voor een geheel vrijblijvend inspiratiegesprek.

“Ga weg! Ik wil dit niet voelen!”

By Reageer

Wat stoten wij toch veel gevoelens van ons af. Afgelopen week kwam dit in meerdere van mijn gesprekken naar voren. Een greep uit wat wij niet van onszelf mogen:

  • Je schuldig voelen
  • Je verdrietig voelen
  • Je alleen voelen
  • Je klein voelen

En wat je dan wel mag, sterker nog, moet:

  • Je groot houden
  • Je sterker voordoen dan je je daadwerkelijk voelt
  • Slikken en weer door gaan

Stel je nu eens voor dat jij je schuldig voelt. Dit kan over van alles en nog wat zijn, groot, klein… Bijvoorbeeld dat jij binnen twee weken een nieuwe baan hebt gevonden terwijl een vriendin al een jaar op zoek is. Of dat jij een dag in de sauna zit, terwijl je moeder in het verpleeghuis op haar kamertje uit het raam zit te staren.

Vervolgens vertel je een vriend(in) dat jij je schuldig voelt en diegene reageert met: “Joh, je hoeft je helemaal niet schuldig te voelen. Je verdient het om blij te zijn/jezelf te verwennen!”

Je hebt geen zin in discussie, knikt en stuurt het gesprek een andere kant op.

Alleen…, ondertussen heb jij nog steeds dat schuldgevoel.

In tegenstelling tot de gangbare reactie, zeg ik: “Het is helemaal oké om je schuldig te voelen. Dit gevoel hoort bij jou. Het mag er zijn.”

Het mag

Ja, het mag. Je mag je schuldig voelen, je mag verdrietig zijn, je mag je alleen voelen. Echt.

Dit zijn namelijk gevoelens die jij daadwerkelijk hebt. Jij voelt dit. Sta jezelf dus ook toe om jouw eigen emoties echt te voelen. Stoot ze niet af. Laat ze zijn in alle hevigheid die ze wellicht geven.

Geef je gevoelens van bijvoorbeeld schuld en verdriet de ruimte, erken ze en omarm ze. Ze maken een wezenlijk onderdeel uit van jou. Ze maken jou tot wie jij bent. Zo jammer als je dat stuk van je af wilt stoten.

Licht en donker

Een beeld dat wij graag van onszelf geven en dat zeker via de sociale media sterk naar voren komt, is dat iedereen altijd blij is, dat alles altijd lukt en dat tegenslag echt niet bestaat. Gelukkig (ja echt!), gelukkig hebben wij ook geregeld pech, voelen wij ons schuldig en hebben wij verdriet. Want juist hierdoor kan je het gevoel van blijheid (of welk ander prettig gevoel dan ook) veel en veel sterker ervaren.

Afgelopen week was ik zwaar verkouden: keelpijn, verstopte neus, hoofdpijn, af en aan koortsrillingen. Echt geen feest. Als je er middenin zit denk je dat het nooit over gaat, dat je altijd die pijn en verstopte neus zult hebben. Tot je op een ochtend wakker wordt en merkt dat je je weer een stuk beter voelt. Dat gevoel is zo ontzettend prettig, een waar genot.

Zonder ziekte geen beterschap. Zonder licht geen donker, zonder koud geen warm en zo kan ik nog wel even doorgaan.

Wees lief voor jezelf

Ik herhaal nog maar eens wat ik eerder zei: al jouw gevoelens mogen er zijn. Je pijn, je vreugde, je verdriet, je plezier, je ziekte en je gezondheid. Natuurlijk is het prettig als de aangename gevoelens overheersen, en weet je, daar heb jij heel erg veel invloed op.

Je kunt namelijk vanuit liefde kijken naar jouw gevoelens van bijvoorbeeld schuld, verdriet en minderwaardigheid. Hiermee verdwijnt het gevoel niet. Het heeft wel een sterk verzachtend effect. De erkenning namelijk dat dit een echt gevoel van jou is, werkt zo sterk door, dat het gevoel zich gekoesterd voelt. En koestering maakt zacht. Vanuit die erkenning en die omarming ontstaat er weer ruimte. Ruimte waarin eenvoudig een ander gevoel, zoals bijvoorbeeld tevredenheid, naar boven kan komen.

gun jezelf alle soorten gevoelens, ze maken jou tot wie jij bent

Mijn uitnodiging: oefen de komende weken met het liefdevol benaderen van jouw ‘negatieve’ gevoelens. Ik ben heel benieuwd wat dit met jou doet, laat je het mij weten (nicole@klipenklaarcoaching.nl/ 0647 820 313)?

Hartelijke groet, Nicole

PS Wil jij jezelf bekwamen in jezelf liefde geven? Schaf de online training ‘Liefdevolle vriendelijkheid’ aan voor slechts € 12,75.

Klip en Klaar Coaching
Ossenkamp 19
3829 GV Hooglanderveen
Tel: 0647 820 313
Mail: nicole@klipenklaarcoaching.nl

KvK: 60404280
BTW: NL170218739B01

Klip en Klaar op de sociale media