Luiheid is des duivels oorkussen. Ken je dat spreekwoord? Lui zijn is een zonde. Werken, dat is goed voor je. Hard werken, dat is echt goed voor je.

Niet zomaar hard werken: je moet ook doorgaan. Niet zeuren, klagen of mopperen. Gewoon doorgaan. Tot je erbij neervalt. Dat je erbij neervalt wordt zelfs nog wel eens gezien als een heroïsche daad: gestorven in het harnas. Beter kan haast niet!

Waarschijnlijk (hopelijk) voel je het al aankomen: ik ben het er niet mee eens.

Er zit een grens aan wat de mens kan. Bij de een is die grens wat eerder bereikt dan bij de ander. Eens. Alhoewel? Zou het niet zo zijn dat die ander beter is in het verleggen van zijn of haar grenzen? Anders gezegd: is die ander beter in het uitschakelen van zijn of haar gevoel?

Mijn vriend komt de laatste tijd bijna elk week wel een keer thuis met de mededeling dat er weer een collega ziek thuis zit met een burn-out. Of de reden hiervoor nu privé, zakelijk of op beide terreinen ligt, feit is dat ze ziek thuis zitten.

Ziek omdat ze teveel van zichzelf hebben gevraagd

Laatst voelde ik mij niet lekker. Ik had slecht geslapen, was ook ongesteld geworden en had een lekkere dreun in mijn hoofd, wordt dit hoofdpijn of niet? De timing kon niet slechter: ik wilde van alles doen die dag: Weetjes schrijven, website bijwerken, nog wat contacten aanhalen…

Ik weet dat actie altijd nog beter is dan helemaal niets doen. Want bij dat laatste zak je nog meer in elkaar, voel je je nog lamlendiger dan je eigenlijk bent. Daarom besloot ik 1 actie uit te kiezen en daar in elk geval zo goed mogelijk aandacht aan te besteden.

Zo goed mogelijk. Het hoefde niet af, alles wat ik deed was gewoon mooi meegenomen.

Door deze instelling heb ik die dag uiteindelijk nog best veel gedaan. Tussen het luieren door zeg maar :).

Ik heb deze dag zelfs een naam gegeven: mijn slomo-slak-dag. Een dag waarop niets moet, waarop je geen resultaat hoeft te leveren. Je gunt het jezelf in feite om heel erg langzaam en sloom te zijn. Lekker lui.

Mijn antwoord op de vraag in de titel van dit blog, “Is lui zijn slecht?”, is dus een hele luide en duidelijke nee. Een stapje terug doen is juist goed. En af en toe helemaal geen stap verzetten, dat is echt heerlijk.

Uiteindelijk zijn dit allemaal kleine stapjes die je helpen het juiste evenwicht te vinden tussen actie en rust. Een evenwicht dat ervoor zorgt dat je, op het voor jou juiste tempo, alles wat jij wilt realiseren ook echt voor elkaar krijgt. En dat zonder energieverlies. Sterker nog, je krijgt er meer energie van!

Merk je dat jij dit prettige evenwicht ook wilt bereiken, maar weet je even niet hoe je dat voor elkaar kunt krijgen? Neem contact met mij op -bel: 0647 820 313 of mail: info@klipenklaarcoaching.nl-, dan kijken wij samen in een ‘Zorg goed voor jezelf-gesprek’ hoe ik jou hierbij kan helpen.

Tot gauw!

Met een warme groet,
Nicole

“Feel the fear, and do it anyway”

Deze tekst prijkt op een helderrode kaart die ik ruim anderhalve week geleden kreeg op het Grote Coachloper Netwerkevent.

Mijn heerlijk puberende tienerzoon zag deze kaart prijken op mijn vensterbank en kwam gelijk met een aantal voorbeelden, waarom hij dit een “onzin tekst” vond. Bijvoorbeeld: je ziet een kuil vol met hongerige leeuwen, je voelt je angst en stapt toch de kuil in.

Eh, ja. Lekker dan. Dat was nou net even niet de bedoeling van deze tekst.

Toch voelt de kaart voor mij nog heel erg goed, juist omdat het daadkracht stimuleert. Nu dan wel met 1 nuance, namelijk de overpeinzing: “Ga ik hier dood aan?”.

Is het antwoord ja (als je in die kuil met hongerige leeuwen stapt, om maar wat te noemen), dan doe je het dus niet. Is het antwoord nee, dan zeg ik: “Ga ervoor!”.

Ik heb dit de afgelopen weken veelvuldig gedaan en ik kan je verzekeren: dit voelt zo ontzettend lekker. Een voorbeeld:

Op ditzelfde netwerkevent had ik een speedcoachgesprek gepland met een branding coach. Toen ik hem zag, realiseerde ik mij dat ik hem wel vaker had gezien en dat iets in hem, in zijn gedrag, mij enorm irriteerde.

Tja, wat nu? Gewoon het gesprek over mijn branding aangaan? Dat kan, maar zou ik daar wat aan hebben? Of zou ik alles wat hij zei aanhoren en daarna, vanuit die irritatie, aan de kant schuiven?

Met de kaart nog in mijn tas (“Feel the fear, and do it anyway”), trok ik de stoute schoenen aan en vertelde hem dat ik iets heel anders met hem wilde bespreken, namelijk mijn irritatie. Anders gezegd: je zit in mijn allergie en ik wil weten wat dit is, want daar heb ik wat te leren.

Het was natuurlijk even schakelen voor hem, maar wij hadden vervolgens een heel boeiend gesprek. Omdat wij slechts een korte tijd tot onze beschikking hadden, het was tenslotte een speedcoachgesprek, bood hij (!) aan om een afspraak te maken om samen verder hierover te praten.

#andididnotdie

Sterker nog, ik kwam zelfs heel erg vrolijk uit dit gesprek, “best een geschikte vent” :).

Uitstelgedrag, omdat je ergens een aarzeling of angst voelt. Het is zo jammer. Want dit leidt uiteindelijk tot stilstand.

Terwijl daadkracht, het ‘gewoon doen’, tot de verandering leidt die je wilt zien en die je uiteindelijk ook lekkerder in je vel doet zitten.

Je stopt met roken, je houdt je dieet vol, je zegt je baan op. Wat het ook is, het is echt eng om eraan te beginnen, die eerste stap is vreselijk. Maar het uiteindelijke resultaat is zoveel prettiger, je voelt je zo’n stuk beter.

Want je weet eigenlijk ook wel: doe je het niet, dan trek je later de haren uit je hoofd van spijt. Dan heb je nog steeds die baan waar je elke dag van baalt of steek je toch maar weer een sigaret op, terwijl je weet dat het zo ongezond is…

Daadkracht geeft je vleugels ;). Even gejat van de reclameslogan van Red Bull, met een knipoog, maar het is wel gewoon waar.

Dus ik zou zeggen: ga ervoor, gewoon doen.

Mocht je toch nog wat drempelvrees tegenkomen, aarzel dan a.j.b. niet om contact met mij op te nemen, ik help je graag die drempel op en over te stappen.

Met een warme groet,
Nicole

Wat doe je als er van alles om je heen gebeurt waar jij wat mee moet, terwijl je eigenlijk heel wat anders wilt doen?

Klagen, anderen de schuld geven? Mopperend doen wat van je gevraagd wordt? Laat jij je meeslepen door de aanwezige emoties?

Of kan je het omdenken? Dat dit niet zomaar gebeurt. Je kunt hier iets van leren, er kan iets moois uit komen, je wordt er sterker van.

De ellende is dat je die uitkomst dus niet ziet als je er middenin zit. Omdenken is zoveel makkelijker gezegd dan gedaan. Maar wat dan? Hoe dan?Continue Reading