Hoe is het met jouw dynamische evenwicht?
Een prettig evenwicht, rust, lekker in een flow… Hoe heerlijk klinkt dit allemaal wel niet? Te lekker. En feitelijk ook onhaalbaar. Ja, je leest het goed. Hoezeer ik ook rust en balans promoot, het is niet haalbaar.
In elk geval niet haalbaar zoals velen het zien, namelijk een continue staat van rust. Altijd dat prettige evenwicht. Wat er ook gebeurt, zen is jouw staat van zijn. Het bestaat niet.
Het zijn slechts kortstondige momenten
Voor je nu ophoudt met lezen: wat zeker wel mogelijk is, zijn momenten van rust. Kortstondig lukt het zeker om dat evenwicht te ervaren. Waarbij dat kortstondige best wel een tijdje kan duren. Soms is het een minuut, soms een uur, soms zelfs dagen. Heerlijke momenten zijn dat.
Daar staat dan wel weer tegenover dat er ook momenten van complete chaos zijn. Dat alles om je heen, en jijzelf ook, onrustig is, stormachtig zelfs. In de verste verte is er geen balans te bekennen. Herkenbaar?
Gelukkig zijn ook dat kortstondige momenten, waarvan, net als bij het evenwicht, de duur enorm varieert.
Kun je het nuanceren?
Telkens als een klant tegen mij zegt dat ze (of hij) zo verlangt naar evenwicht, naar rust in haar hoofd, vraag ik of ze dat verlangen kan nuanceren. Hoe ziet jouw wereld, jouw leven eruit als er evenwicht is? Wat gebeurt er dan? En wat niet?
De belangrijkste vraag bewaar ik tot het laatst: “Dat betekent dat er geen enkele uitdaging voor je is. Dat alles van een leien dakje loopt. Altijd. Het is een mooi verlangen, maar is het werkelijk paradijselijk dat alles gelijk lukt, zonder enige tegenstand, weerstand of uitdaging?”
Hoe heerlijk het ook klinkt, als je er wat langer bij stil staat, is zo’n leven…. saai. Er gebeurt niets, je hobbelt door met wat je doet. Heel even is dat wel fijn. Voor mij klinkt het als een uitermate aangename vakantie. Een vakantie waarvan je graag wilt dat die eeuwig duurt, tot je zin krijgt om weer ergens je tanden in te zetten.
Uitdaging, een menselijke drijfveer
Uitdagingen, veranderingen, iets nieuws. Door de eeuwen heen heeft dit ons mensen gebracht waar we nu zijn. Hoe zou het zijn zonder het wiel? Als niemand het vervelend had gevonden om zelf zware dingen te dragen? Waarbij een draagbaar misschien het hoogst haalbare was?
Of een leven zonder elektriciteit? Of zonder aangename huizen met een riool en stromend water?
Dankzij onze menselijke drijfveer een uitdaging aan te gaan, om ons bestaan een stukje aangenamer te maken, hebben we dat alles nu wel.
Verlangen naar rust, naar evenwicht
Wat dan wel weer zo is, is dat de grondslag voor die uitdaging een verlangen naar rust is. Een verlangen naar gemak. Om gewoon te zijn. Zonder enige druk. Zonder enig moeten of willen. Gewoon zijn.
Tot het allemaal weer te gemakkelijk gaat, dan gaan we weer op zoek naar een nieuwe uitdaging. Dan willen we weer de beweging voelen. Vooruit, het onbekende tegemoet.
Zou het er dan ook allebei kunnen zijn? Zowel rust als storm?
Kan het evenwicht ook dynamisch zijn?
Ik denk dat we het allebei nodig hebben, zowel die uitdaging als momenten van rust. Niemand houdt het vol om dag in dag uit op jacht te zijn. En ook niemand houdt het vol om de hele dag lui op de bank te liggen.
Variatie, dat hebben we nodig.
Variatie zorgt ervoor dat je door kan blijven gaan. Op een gezonde manier. Gebalanceerd dus. De uitdaging aangaan en dan de tijd nemen om daarvan bij te komen.
Waarbij het ook kan gebeuren dat je even helemaal uitslaat naar de ene kant. Dat het stormt en jij dreigt omvergeblazen te worden. Of dat je niet van die bank af te branden bent.
Het is dus de kunst een dynamiek in dat evenwicht te bewaren. Waarbij je weet wat jij nodig hebt om te ontspannen en hoe vaak je die rustmomenten nodig hebt. Én dat je weet waar jouw uitdagingen liggen.
Het leven staat nooit stil
Het bijzondere van de mens, vind ik, is dat het bij ons nooit helemaal stil staat. We zijn altijd in beweging, ook als er niets gebeurt. Laat ik dat even nuanceren: ook als er niets lijkt te gebeuren.
Want ook als je rust, misschien wel juist als je rust, gebeurt er van alles. Net als de bomen in de winter door blijven groeien, ben jij als je rust alle indrukken aan het verwerken. Je maakt je klaar voor nieuwe acties, nieuwe ideeën, nieuwe uitdagingen. Onzichtbaar, dat dan weer wel.
Daarom blijf ik pleiten voor meer aandacht voor rust en stilte. We hebben het nodig. We hebben het nodig om ons dynamische evenwicht te behouden. Laten we ‘zijn’ meenemen in onze beweging.
Hartelijke groet, Nicole
PS Vind jij het lastig om uit het ‘rennen’ te stappen? Weet jij niet wat jij nodig hebt om te ontspannen? Of weet je het wel, maar lukt het je niet? Ik kan je hierbij helpen. Mail nicole@klipenklaarcoaching.nl voor een (online) afspraak zodat we kunnen bespreken of en hoe ik jou hierbij kan begeleiden.
