Gewoon altijd zijn, hoe zou dat zijn en kan dat überhaupt wel? Deze gedachte borrelt deze hele zomer bij mij al op de achtergrond. Interessante gedachte. Misschien interessanter om te bekijken waarom die gedachte zo lang blijft hangen…

Daar hoef ik niet zo lang over na te denken, het is een wens die voortkomt uit alle haast en drukte die ik om mij heen ervaar. Om maar niet te spreken over de onrust die er in de wereld hangt. Logisch dat ik dan wens dat niet alleen ik, maar iedereen gewoon kon zijn met wat er is.

Lastige vraag om dat ‘zijn’ een heldere definitie te geven. Het is, zo vermoed ik, ook een persoonlijke interpretatie. Dit is zoals ik er nu, voor mijn een-dag-zijn-experiment naar kijk:

Het is in elk geval niet ‘doen’, dus niet gericht zijn op actie en resultaat. En ook niet steeds bezig zijn met het verleden of de toekomst. Je kijkt vanuit ‘nu’, zonder oordeel, geen moeten. Zijn geeft rust. Het houdt verstilling en vertraging in. Je doet wat voor jou op dat moment goed voelt en geeft al je emoties, zowel zonnig als schaduwrijk, de ruimte.

Klinkt goed, deze definitie. Maar hoe zou een willekeurige dag er dan uitzien?

Als experiment kijk ik deze woensdag of ik de hele dag kan ‘zijn’. Terwijl ik dit schrijf, betrap ik mijzelf er al op dat ik het woord ‘vooral’ wil toevoegen. In mij zit een zeer kritische innerlijke man te kijken. Want alleen maar zijn, dan doe je toch de hele dag niets?

We gaan het beleven.

Mijn dag begint zoals elke dag. Opstaan, wassen en yogakleding aan. Is dat zijn? Hangt ervan af. Doe je dit geheel gedachteloos, mwah, lijkt mij niet. Doe je dit echter met aandacht, vanuit een blijdschap dat je weer wakker bent geworden, zeker wel.

Dan mijn dagelijkse yoga. Zeker ik doe wat, maar ook hier, dit is helemaal zijn. Voor mij is dit een heerlijke manier om op zachte, vriendelijke wijze mijn lichaam wakker te maken. Soms is het zeker pittig en worden de spieren absoluut aangespannen, maar wel met aandacht en zonder enige prestatiegerichtheid. Ik eindig mijn yoga met een meditatie waarin ik ook een intentie voor de dag zet. Vandaag, hoe kan het ook anders, zijn.

Ontbijten kan, net als het opstaan, helemaal in zijn-stijl. Ik merk dat het voor mij toch voornamelijk om de aandacht gaat. Ja, je kan snel-snel je ontbijt klaarmaken en opeten. Maar je kan het ook rustig en met aandacht doen. Doe je er misschien een minuut langer over, geeft wel veel meer rust. En is waarschijnlijk ook een stuk beter voor je maag en darmen.

Mijn praktijk is aan huis, dus ik hoef niet op pad naar mijn werk. Dat scheelt. Maak ik het mijzelf makkelijk? Tja. Misschien wel. Maar zou ik wel naar een andere locatie gaan, kan dat ook helemaal vanuit ‘zijn’.

Op de fiets, te voet, met de auto of het OV, kijk je om je heen en geniet je van wat je ziet, ook al zie je het elke dag, dan doe je dit vanuit een ‘zijn’. Start je echter vanuit huis met je gedachtes al volledig gericht op het werk dat je gaat doen -en is de weg erheen alleen maar een nutteloze en weggooide tijd-, zit je sterk in een doe-modus.

Ik heb vandaag twee klantafspraken, een reading in de ochtend en een coachee in de middag. Maar eerst check ik mijn mail en social media-kanalen. Terwijl ik dat doe, merk ik hoezeer ik uit mijn ‘zijn’ schiet. Ik wil zaken gaan plannen, denk na over de vervolg cursusdag die ik ingepland heb voor de deelnemers aan mijn zomercursussen, dwaal mee in de verhalen die ik lees op Instagram en LinkedIn. Ook schieten mij vele dingen te binnen die ik wil doen. Hup, op de actielijst en terug naar het nu!

Gelukkig is het al tijd voor de reading. Want dan kan ik niet anders dan in het nu zijn. Met aandacht voor de klant en zijn vraag. Tijdens de reading tune ik in op de energie van de klant en zie ik in beelden wat er bij hem speelt, welke beweging hij aan het maken is en wat hem daarbij hindert. Als ik merk dat ik word afgeleid, door geluiden in huis of buiten, benoem ik dat en haal ik mijn aandacht weer terug, volledig in het nu.

Datzelfde ervaar ik ’s middags met de coachee. Ja, het is werk, maar het is vooral zijn. Vragen stellen, aandachtig luisteren en zijn met haar proces. Ook neem ik haar mee in een visualisatie waarin de focus, hoe kan het vandaag ook anders, op in jezelf zitten en zijn ligt.

Na de coachsessie trek ik mijn wandelschoenen aan. Ik heb nog wel wat klussen liggen, maar wil nu eerst ontspannen. Ik wandel naar het Hoevelakense bos dat dichtbij huis ligt. Voor mij de ideale manier en plek om de energie van de klanten los te laten.

In het bos wandelen is ook een makkelijke manier van ‘zijn’. De ene voet voor de ander in een prettig tempo en ondertussen genieten van alles wat ik zie. Bloemen, bomen, vogels, fietsers, auto’s, wandelaars, honden, muisjes, eekhoorns en een kat. De beweging helpt mij goed om los te laten en tegelijkertijd inspireert het mij ook. Geregeld krijg ik ideeën voor een blog, video of oefening.

Terug thuis werk ik mijn administratie bij, reageer ik op wat appjes en dan is het alweer tijd om het eten klaar te gaan maken. Ook bij deze handelingen merk ik hoezeer je dit echt vanuit ‘zijn’ kan doen. Aandacht en rust zijn cruciaal. Die helpen je om in het nu te zijn en je focus te houden bij wat je doet.

Na het eten geef ik mijzelf nog een half uur om te werken. Ik merk dat ik nog wat klussen af wil maken. Ai, even ‘ben’ ik niet. Terwijl ik met die twee klusjes bezig ben, bedenk ik nog veel meer wat ik nog wel even kan doen. Als ik niet oplet, ben ik zo de hele avond nog aan het werk. Ook nu weer, hup op de actielijst. Echt geen spoed. Kan morgen ook. Beter zelfs, want ik merk dat ik nu toch wel moe begin te worden.

Tijd dus om te ontspannen. Met een heerlijke mok thee, chocolaatje en een boek. Helemaal zijn is lezen vermoed ik niet. Het verhaal neemt mij namelijk weg uit waar ik ben, naar het leven van de personages en de avonturen die zij beleven. Voor mij is een boek echt goed als ik zelf het gevoel heb onderdeel uit te maken van het verhaal. Een moment dus om niet te zijn, maar om weg te dromen.

Terugkijkend op deze dag, kan ik concluderen dat het redelijk goed mogelijk is om een hele dag, ook als je werkt, te zijn. Het woord ‘redelijk’ hoort hier wel bij. Want terug- en vooruitkijken is ook een belangrijk onderdeel van werk.

Maar als je bij ‘zijn’ de nadruk legt op rust en aandacht, kan je heel goed zijn in alles wat je doet, ook als je vanuit het hier-en-nu vooruitkijkt naar de toekomst. Zijn is dus goed te doen.

Hartelijke groet, Nicole

PS Heb je interesse in een reading of ben je op zoek naar een coach die je kan begeleiden in meer ‘zijn’ in je leven, neem gerust contact met mij op: nicole@klipenklaarcoaching.nl.