Hoe opruimen meer oplevert dan je denkt
Gelijk met dat ik aan mijn bureau ga zitten, voel ik de weerstand al opborrelen. Bevreemd kijk ik om mij heen. “Wat is er aan de hand? Waarom voel ik mij nu zo?” Duidelijk dat dit niet gaat over mijn agenda deze dag: het voorbereiden van een sessie, de coachsessie zelf uiteraard, uitwerken van aantekeningen van een workshop die ik heb gevolgd en het script schrijven voor een nieuwe video.
Wat dan?
Bende op mijn bureau
Ik leun achterover en keer mijn blik inwaarts. Nee, daar zit niets. In elk geval niets dat ik al ken en dat de oorzaak van deze weerstand kan zijn. Nog steeds in gedachten start ik toch maar mijn laptop op. Mijn telefoon piept, een appje komt binnen.
Dan, terwijl ik naar mijn telefoon kijk en bedenk of ik gelijk kijk wat het bericht is of dat ik mij nu niet hierdoor laat afleiden, realiseer ik mij wat de trigger van de weerstand was: de stapels aantekeningen en boekjes die op mijn bureau liggen.
Innerlijke criticus
Een innerlijke stem, blij dat hij nu eindelijk zijn zegje mag doen, moppert: “Zo kan je toch niet werken! En wat zal de klant er zo wel niet van denken dat jij er een dergelijke puinhoop van maakt!!!”
Grinnikend om de tweede opmerking, want wat een ander van mij denkt kan mij ondertussen echt niets meer schelen, begin ik toch wel de stapels door te kijken. Want wat deze mopperaar als eerste zei, klopt wel degelijk: met die wirwar aan briefjes en aantekenboekjes is het lastig om je te focussen.
Al snel heb ik de stapels doorgewerkt, een nieuwe to-do-lijst gemaakt, zelfs al een paar dingen uitgewerkt tot tekst (leuk voor posts op de diverse sociale media) en behoorlijk wat op een stapel ‘kan weg’ gelegd. Die neem ik gelijk mee als ik naar beneden ga voor een vers kopje thee.
Ook digitaal opruimen heeft aandacht nodig
Met een verse mok thee zit ik daarna aan mijn opgeruimde bureau. “Ha, nu kan ik beginnen!” Ik bereid de coachsessie voor en zie dan dat ik nog drie kwartier heb voor mijn klant komt. Nu die aantekeningen dan uitwerken?
Een stuk van de weerstand komt nu gelijk weer om de hoek kijken. En de mopperstem ook. “Lekker dat het bureau op is geruimd. Maar dat is niet alles. Dat weet jij ook.”
Ik slaak een diepe zucht. Klopt. Ook op mijn laptop staat veel wat ik nog op wil ruimen. Artikelen die ik heb gedownload, al lang gelezen, maar nog niet besloten wat ik ermee doe. Bewaren of wegdoen?
Meerdere afbeeldingen ook, gebruikt als achtergrond voor posts of de berichten zelf. Ze zijn al geplaatst. Wil ik ze nu nog bewaren? De achtergronden sla ik op een usb-stick op. Altijd handig. Ik gebruik een aantal toch wel geregeld. De rest kan weg. Hup, in de digitale prullenmand. En die ook lekker legen.
Gek eigenlijk wel. Dat het dan toch niet helemaal als opruimen voelt. Alsof het pas echt opgeruimd is als je daadwerkelijk fysiek dingen aan de kant legt. Terwijl het geluidje van een leeglopende prullenmand wel grappig is en ook een zeer voldaan gevoel geeft. Dit is, vermoed ik, toch wel iets van mijn generatie. De jongere generatie zal dit helemaal niet hebben. Die doet praktisch niets meer met papier. In elk geval niet de jongelui die ik ken.
Een opgeruimd gevoel
De bel gaat. Mijn klant staat voor de deur. Die drie kwartier vlogen echt om! Ik klap mijn laptop dicht en scan mijn bureau. Fysiek én digitaal opgeruimd. Met een glimlach open ik de deur, niet alleen om mijn klant te begroeten, maar ook en vooral door het prettige opgeruimde gevoel dat zich van mijn bureau en laptop rechtstreeks naar mij heeft verplaatst. Ik voel mij letterlijk een paar kilo lichter.
Hartelijke groet, Nicole
PS Herken je die innerlijke kritische stem en kan je hier moeilijk mee omgaan? Blijf er niet mee rondlopen! Laat je coachen en leer hoe je hier echt eenvoudig mee om kan gaan. Kom gerust eens langs voor een kennismakingsgesprek. Mail: nicole@klipenklaarcoaching.nl
PPS Ik blog ook voor Vakantie Anders, kijk gerust eens rond op hun inspirerende site AndersTijd.