Er gebeurt niets, ik sta stil.

Cursussen en workshops, zowel om te volgen als om te geven, zijn tot nader orde uitgesteld. Concert van mijn jeugdidool (Paul McCartney) eind mei: uitgesteld. Etentjes, verjaardagsfeesten, bijeenkomsten, niets gaat door.

Een mokkende stem in mij neemt de overhand. Ach ja, natuurlijk, mijn innerlijke jongetje.

Wie??? Sta mij toe dit kort uit te leggen.

Ieder mens heeft een hele set aan karaktertrekken. Nu is het leuke dat je deze karaktertrekken in vier archetypen kan onderverdelen: een innerlijk meisje, zij is je zachte, gevoelige en kwetsbare kant; je jongetje is je speelse, creatieve kant, je levenslust. De innerlijke man staat voor je daadkracht en doelgerichtheid. Je vrouw tenslotte is je wijze karakter. Zij helpt je te reflecteren, te zien wat zin heeft en goed voor je is. (Zie ook deze pagina.)

Dat innerlijke jongetje vindt stilstand maar helemaal niets. Van niets doen wordt hij al snel sacherijnig. Hij wil beweging, leuke dingen doen, avonturen beleven. De situatie beklemt hem, hij voelt zich opgesloten, iets waar deze stuiterende bengel snel driftig, drammerig en recalcitrant van wordt.

Mijn innerlijke meisje schrikt van haar gefrustreerde broer. Die verstoort de harmonie en rust waar zij zo goed in gedijt. Bovendien voelt zij ook de onrust van anderen. Zowel van degenen in haar directe omgeving als die in de stad, het land en ja, ook de onrust die er wereldwijd hangt en met de dag toe lijkt te nemen. En dan valt ook nog eens de ene na de andere afspraak uit de agenda. Niemand zien, geen verbindingen leggen…

Waar sommige meisjes zich in zo’n gevoelstoestand paniekerig gedragen, soms zelfs hysterisch – het beeld van de loeiende sirene is voor deze meisjes zeer toepasselijk –, reageert mijn eigen innerlijke meisje door zich terug te trekken. “Laat die broer maar stampij maken, ik ben er even niet.”

Ondertussen produceert mijn innerlijke man het ene schema na het andere. Wat nou stilstand? Er is zoveel te doen. Financiën, website-onderhoud, het secretariswerk voor de vereniging Bewust Eemland, afspraak met blog-team van Vakantie Anders. “Hup, geen gemiep, schouders eronder en aan de slag!”

Deze uitroep levert een verveelde blik van zijn zoon op. Hij wil naar buiten, workshops geven, naar evenementen. Hij wil actie. Niet achter die laptop hangen… Mijn innerlijke meisje trekt zich nog meer terug, er is duidelijk geen tijd voor emoties.

Overdonderd door de getroffen maatregelen hangt mijn innerlijke vrouw op de bank. Dat haar man de mouwen opstroopte en lekker door ging was wel fijn. Hoefde zij even niets te doen. Best fijn thuis, als toch niemand je ziet, waarom zou je dan al die moeite doen om voor jezelf te zorgen?

Het gestamp van zoonlief bracht haar gelukkig weer terug in het nu.

“Eenheid, structuur!”, roept haar man. “Blegh!” is gelijk de reactie van haar zoon. Een traan biggelt over haar dochters wang.

Oké, als eerste troost bieden. “Het is een bijzonder vervelende en ook erg beangstigende situatie. Al die nieuwsberichten over nieuwe zieken en overledenen hakken er keer op keer in. Geen wonder dat jij je zo ellendig voelt.” Dit lucht op.

Rustig, vanuit haar praktische instelling bekijkt de vrouw de situatie:

“We kunnen elkaar niet live zien. Wat wel kan is elkaar bellen en dankzij de techniek kunnen we elkaar ook online ontmoeten. Het is even wennen, dat wel. Toch geeft dit een gevoel van contact en verbondenheid. Juist nu is contact zo belangrijk, zo kunnen we elkaar steunen.”

De tranen van mijn meisje drogen op en ze kijkt weer uit naar de volgende, online, afspraken.

“Top, innerlijke man, dat je naar voren haalt wat er allemaal moet gebeuren. Zorg er wel voor dat het werk met genoeg rustmomenten afwisselt. Rust én beweging. Want we hoeven niet meer op pad naar afspraken toe, grote kans dat we alleen nog maar naar het scherm zitten te staren. Slecht voor je lichaam en de concentratie neemt dan ook snel af.

Jongetje, zie het onderzoeken van de verschillende onlinemogelijkheden als een nieuw avontuur. En je hebt vast wel wat leuke ideeën voor die extra rustmomenten.”

Gelijk bedenkt mijn jongetje van alles om tussen het ‘laptoppen’ door te doen. Spelen met de konijnen, stevige wandeling maken, stukje fietsen en een onbekend stuk bos ontdekken. Hij leeft weer helemaal op.

Zo verandert de stilstand in een pas op de plaats, waarin je al jouw kwaliteiten inzet om je leven anders in te richten. Tijdelijk. Tenzij het je zo bevalt dat je het erin houdt. Maar dat zien we later wel.

Hartelijke groet, Nicole 🙋🏼‍♀️

PS In deze tijd is bewuste zorg en tijd voor jezelf heel belangrijk. Reik uit naar anderen en bespreek wat er in je leeft. Neem hiervoor gerust ook contact met mij op: nicole@klipenklaarcoaching.nl