Winterse verstilling
Sneeuwvlokken dwarrelen door de lucht. Langzaam maar zeker wordt alles wit. Straten, tuinen, dakpannen. Geluiden worden gedempt. Een heerlijke, externe verstilling.
Op de achtergrond, ergens in de verte, hoor ik opgetogen kinderen. Met een sleetje de heuvel af, een sneeuwengel maken, woorden in de sneeuw schrijven…
Vele herinneringen aan waarin een rol speelde, doen mij glimlachen.
Herinneringen
Recente herinneringen. Spelen met mijn zoon in de sneeuw. Samen met mijn ouders. Sleeën, heuvel op, heuvel af.
Herinneringen aan de vele schaatstochten die ik heb gemaakt. Ergens in een doos op zolder ligt nog een doosje met alle medailles.
En ook wat oudere herinneringen. Aan mijn eigen jeugd. De drie heerlijke jaren dat ik, in de jaren ’70, in Zweden woonde. Waar elke winter standaard sneeuw bracht. Skiën, op langlaufski’s, op het heuveltje voor ons huis, op de weg als daar nog geen zand was gestrooid. En op de ski naar school.
Spelen in de sneeuw. Gelukkiger kon je mij niet maken.
Vele herinneringen die sneeuw een warm bad maken.
Het is alsof de wereld even stil staat
Terug naar nu. Naar mijn sneeuwwandeling. Alleen het dorp al levert prachtige beelden op. Vandaag loop ik verder, het bos in.
De sneeuw is vers, nog niemand heeft hier gelopen. Het maakt een grappig knisperend geluid elke keer als mijn voeten de sneeuw indrukken. Mooie mindfulness oefening, bedenk ik mij. Luisteren naar de knisperende sneeuw.
Terwijl ik rustig verder wandel, geniet ik van de stilte. Dit is een van de heerlijke effecten van sneeuw: verstilling. De geluiden die er zijn, de weg in de verte, de vogels in het bos, ze klinken gedempt, eerbiedig bijna.
Verstilling
De winter is een prettig seizoen om een versnelling lager te leven. Veel tijd te gebruiken om te reflecteren. Reflectie die uiteindelijk leidt tot nieuwe plannen. Zaadjes die in de lente de aarde in kunnen.
Sneeuw geeft deze winterse verstilling een extra dimensie. Een winterse wandeling maken door het stille bos, om vervolgens thuis, met een warme mok thee onder een warme deken op de bank, verder te sudderen.
Nog een keer herinneringen ophalen. Aan de kindertijd van mijn zoon, aan mijn eigen kindertijd. En aan de heerlijke wandeling. Zo fijn, in stilte nog even mijmeren. Van mij mag de sneeuw nog wel even blijven liggen.
PS Ook ervaren wat een wandeling met jou kan doen? Neem contact met mij op voor een wandelsessie. Dubbel effect: mijn vragen die je helderheid en inzichten geven en de natuur die, naast rust, ook inzichten biedt.
Hartelijke groet, Nicole
